zamkowej i składy. Pod nimi znajdowały się piwnice. Otóż zamek ten zwał się Makowicą. Kiedy ją zbudowano i kto był jej założycie lem, dotąd nie wyśledzono. Pierwszą wzmian kę o tym zamku mamy z r. 1347. Dzierżyli go wtedy Stefan i Jerzy Bubkowie. W XV w. posiadali go Czudarowie z Olnodu, po nich Rosanowieccy. Za Czudarów należały do zamku wsi Dłuhołuka, Nowawieś, Mokrołuh i poło wa Złatego. Zamek ten oblegał Iskra, wezwa ny do Węgier przez wdowę po królu Albrech cie. Czudar Szymon mężnie się tu bronił wraz z Jerzym z Kalnistego. Również podczas woj ny Zapoly ego z Ferdynandem, po zdobyciu przez wodzów Zapoly ego zamku Tai, komen danci załogi zamku M. , Jan z Kalnistego i Ka sper Horvsth, na naradzie odbytej w Preszowie 24 sierpnia 1536 przyrzekli bronić zam ku do upadłego. Mimo to stronnicy Zapoly ego zdobyli M. r. 1536. Lecz już r. 1537 generał cesarski Leonard Jels znowu ją zajął wraz z zamkami Tają i Regecz. Około r. 1522, po wymarciu linii męskiej Rosanowieckich, M. przeszła do Tarczajów, a od nich do Seredów. Pod r. 1574 jako posiadacz M. wspominany jest Andrzej Balassa, żupan nowohradzki. Przy końcu XVI w. do r. 160 M. była własnością Janusza, księcia na Ostrogu, hrabi na Tarno wie, kasztelana krakowskiego. Wziął on te dobra za żoną Zuzanną, córką Jerzego, a wnuczką Kaspra Seredego. R. 1601 sprzedał tenże dobra te Zygmuntowi Rakóczemu, żupa. nowi borszodzkiemu i turniańskiemu, radcy cesarskiemu, za 80, 000 czerw. zł. Ostatnim tych dóbr z rodziny Rakoczych właścicielem był Franciszek Rakoczy II. Nadmienić jeszcze wypada, że w połowie drogi ze Zborowej do Bardyowa wznosi się tuż nad gościńcem cieka wy pomnik, zupełnie podobny do zwykłych kapliczek przydróżnych. Na dość wysokiej trójkątnej podstawie, pod takiemże nakryciem kamiennem, spoczywającem na trzech słupkach kamiennych, umieszczono trzy płyty piaskow cowe. Na jednej z nich następujący czytamy napis Illustrissimus Princeps Dominus D. Janussius Dux in Obstrog Comes de Tarno Pa latinus Wohyliniae cum Susanna Seredi consorte sua hoc opus renovari curavit A. D. M590 die decima nona Julii. Na drugiej pły cie, zwróconej ku drodze, wyobrażony jest Pan Jezus na krzyżu, pod którym klęczą dwie oso by, mające niezawodnie wyobrażać księcia Ja nusza i żonę jego Zuzannę. Na trzeciej zwró conej ku M. nad postacią rycerza napis Hoc est Seredi Caspar Czytelników odnosimy do obszerniejszego dzieła p. t. Br. E. Janota, Bardyów. Kraków 1862. Br. G. Makowica 1. góra lesista, w paśmie Gołogór ob. , na granicy gm. Krosienka z gminą Kimirzem, w pow. przemyślańskim, pod 42 9 38 wsch. dłg. g. F. , a 49 40 42 płn. sz. g. Północne podnóże M. opłuknje pot. Osuszny, przepływając wś Krosienko, poniżej którego uchodzi do Lipy Gniłej; od strony zaś płd. potok Dychtarka. Wzniesienie 384 m. npm. 2. M. , góra i szczyt w zach. dziale Niźnich Tatr, także Upłazami zwanych, na płn. od szczytu Salatyna 1631 m. , między dolinami pot. Ludrowianki od zach. a Salatyńskiego pot. od wsch. , pod 37 2 wsch. dłg, g. F. , a 48 59 45 płn. sz. g. Wznies. 1459 m. npm. Makowice, ob. Makowica. Makowiec, część wsi Suchej Strugi, w pow. sądeckim, na zachodnim stoku góry tejże nazwy ob. . Makowiec, góra lesista, w płn. wsch. stro nie obszaru gm. Suchej Strugi, w pow. są deckim, pod 38 22 57 wsch. dłg. g. F. , a 49 29 51 płn. sz. g. Wody swe wysyła na zach. i płd, do Popradu, a na płn. wsch. do Kamienicy. Na zachodnim stoku, na polanie śródleśnej, legły chaty włościańskie, zwane Makowicami. U zach. stóp, nad Popradem, na wzgórzu 463 m. wysokiem, przy ujściu pot. Roztoki, leżą ruiny zamku Rytro ob. . Znaj duje się tu kapliczka, z pod której można przej rzeć całą dolinę Popradu od Piwniczny i doli nę sądecką. Morawski Sądecczyzna I, 165 opowiada, że tę górę obsadził w r. 1287 swym ludem Jerzy Szowarski, a upatrzywszy sposo bną chwilę, w nocy napadł na kosz tatarski rabujący Stary Sącz i wsparty przez mieszczan i włościan, rozgromił go zupełnie. Lud poka zuje przy kapliczce kamień, na którym miała odpoczywać ś. Kinga, chroniąca się przed Ta tarami, a znaki księżyca i gwiazdy herb Leli wa wyciosane na skale, mają przypominać ten pogrom Tatarów. Mae. Makowicze, wś, pow. włodzimierski, ma kaplicę katol, paraf. Swojczów. Makowicze, uroczysko w Andryjowce, pow. kijowski. Makowicze, wś i karczma w pow. bobrujskim, w gm. hłuskiej, w okr. pol. hłuskim, przy gościńcu wiodącym z miasteczka NoweDorohi i Pastowicz do Hłuska, u źródeł rzeczki Zarudeczny, prawego dopływu Komarówki; wś ma osad pełnonadziałowych 24; miejscowość głucha, poleska, piaszczysta. Al. Jelski. Makowie, wś, pow. dzisieński, gm. Zaleś, dusz 55. Makowie, wś w pow. borysowskim, w gm. mściskiej, przy strudze wodnej kotliny Berezyny, miała osad włócznych po uwłaszczeniu 21; na zach. miejscowość górzysta, na wsch. i płd. ku Berezynie niziny lesiste, łąki obfite. Makowie, wś, pow. lepelski, attynencya Babcza Przysieckich; jest tu młyn wodny fundum Babcze, które razem z folw. Sukniewszczyzną było własnością ks. DruckichSoko Makowica Makowica Makowice Makowiec Makowiec Makowicze Makowicze Makowicze