wznoszący się na obszarze gm. Witowa, w pow. nowotarskim, na granicy Galicyi i Orawy Węg. , w północnych odnogach Tatr nowotarsko orawskich, pod 37 27 50 wsch. dłg. g. F. a 49 17 48 płn. sz. g. Wznies 1230 m. npm. Stok płd. zach. lesisty opada stromo do doliny Cichej czyli Orawicy. Na stoku wschodnim i północnym śród lasów smrekowych rozpostarła się polana Magóra z zabudowaniami halnemi. Stok ten opada do doliny Czarnego Dunajca. Z północnych stoków M. wypływa Jeleśna, pot. orawski ob. , a z płn. wsch. Magóra pot. 33. M. Zakopiańska. Ob. Gładkie Jaworzyńskie, Jaworzynka dolina, Kondratowa i Zakopane, 34. M. Od szczytu Wielkiej Kopy 2054 m. szt. gen. , wznoszącego się w Tatrach, nad doliną Cichej WierchCichej, między nią od zach. a doliną Koprowa od wsch. , wybiegają dwa ramiona, jedno ku wsch. do głównego grzbietu tatrzańskiego, drugie ku płn. zach. , opadając stromo do dol. pot. Cichej. Zachodnie zbocze tego ramienia nad Cichą zwie się M. Wznies. 1714 m. npm. szt. gen. . 35. M. wyźnia i niaźnia, dwa szczyty w Tatrach liptowskich. Od Hrubego Wierchu 2142 m. szt. gen. , ob. , szczytu wznoszącego się w głównym grzbiecie Tatr liptowskonowotarskich, wybiega na płd. ramię górskie, będące wschodnią ścianą doliny Jamnickiej i zachodnią doliny Raczkowej. W tem ramieniu wznosi się M. wyźnia, także M. Raczkową lub Jakubiną ob. zwana, do wysok. 2189 m. szt. gen. . W dalszym biegu tego ramienia jest szczyt Ostredok 2049 m. , a południowy jego czubek stanowi M. niźnia, dochodząca wys. 1921 m. npm. szt. gen. . U południowego podnóża tej M. łączy się pot. Raczkowy z pot. Jamnickim. Por. Jakubina, Jamnicka dolina i Jamnicki potok. 36. M. , szczyt w Tatrach liptowskich, w dziale zachodnim, wznosi się na obsz. gm. Łuczek, w hr. liptowskiem, między Roztoczną pot. od zachodu a Kalamiczanką od wschodu, pod 37 3 20 wsch. dłg. g. F. , a 49 9 30 płn. sz. g. Wznies. 1168 m. Las na południowej stoczystości zwie się Hliboką, a skaliste ramię na płn. wsch. , odrywające się od M. , zowią Hawrańcem ob. . 37. M. Turańska, szczyt w Tatrach liptowskich, w dziale Chocza, na granicy Łuczek i Turyka, od Chocza na południowy wsch. , pod 37 2 7 wsch. dłg. g. F. , a 49 7 50 płn. sz. g. Wznies. 1088 m. Od wsch. opływa ją pot. Roztoczny al. Łuczański i Teplańska Woda, od zach. zaś Turański pot. 38. M. szczyt w Tatrach niźnich, w północnych rozgałęzieniach pasma Dżumbiru ob. , na wschodnim brzegu pot. Demanowskiego, pod 37 16 29 wsch. dłg. g. F. , a 49 34 płn. s. . g. Wznies. 1379 m. npm. Na płn. zach. od niej wznosi się szczyt Demanowska Hora 1301 m. . Między temi górami, po stronie zach. , znajduje się piękna grota lodowa. 39. M. Lupczańska, szczyt w Tatrach niźnich, w hr. liptowskiem, na obszarze gm. Lupczy Niemieckiej, pod 37 6 25 wsch. dł. g. F. , a 49 38 płn. sz. g. , po wschodniej stronie rz. Lupczanki ob. , między nią od zach. a Kleczańskim pot. od wsch. Wznies. 1316 m. Miejsce znaku triang. 40. M. Czerwona, dwa szczyty w Tatrach niźnich, w hr. liptowskiem, jeden zachodni wznosi się po zach. stronie górskiej rz. Ludrowianki ob. , na połudn. granicy wsi Ludrowy ob. z gm. Łużną, pod, 36 58 40 wsch. dłg. g. F. , a 48 58 25 płn. sz. g. , i dochodzi do wysokości 1298 m. npm. miejsce znaku triang. ; drugi wschodni, wznosi się po wschodniej stronie rzeki Ludrowianki, na południowym obszarze gminy Ludrowy, pod 37 10 wsch. dłg. g. F. , a 48 58 40 płn. sz. g. i dochodzi do wysokości 1344 m. npm. 41. M. Zborowska, góra w hr. szaryskiem Węgry, wznosi się u połączenia się granic Bardyjowa, Zborowy i Stebnika, pod 39 54 50 wsch. dłg. g. F. a 49 21 41 płn. sz. g. Wzniesienie 902 m. npm. 42. M. , pasmo górskie w Karpatach wschodnich, w dziale dukielsko skolskim, w hr. ziemneńskiem Węgry, nad granicą Galicyi, na wschód od rz. Latorczy, rozpościera się po południowej stronie rzeki Widrańskiej wody, lewego dopływu Latorczy, od Widran aż po granicę galicyjską; północnym stokiem nad rz. Widrańską wodą wije się droga węgierskogalicyjskiej kolei żelaznej, przerzynającej Karpaty tunelem łupkowskim. Najwyższy szczyt tego pasma zowie się Bryncową i wynosi 787 m. npm. Miejsce znaku triang. Wody ze stoku południowoza chodniego spływają do Latorczy, a z południowego do Wirawy, dopływu Latorczy. Długość pasma M. 10 kil. 43. M. Spiska, pasmo górskie w hr. spiskiem. Po płn. wsch. stronie Tatr na wschód Białki rz. , na płn. wsch. doliny żarskiej żdżarskiej i Białej węgierskiej, na płn. zach. Popradu, od Buszowiec po Lubowlę, a wreszcie na południe Dunajca od Frydmanu po Czerwony Klasztor i południowo zachód od lipnickich potoków, dopływów Dunajca i Popradu, a więc między Tatrami i Pieninami legła M. Spiska. Cały ten obszar górski nie składa się z odosobnionych grzbie tów, gniazd gór, owszem stykają się one to u źródlisk rozdzielających je rzek, tworząc górskie węzły, to zaś przeporami między zaczątkami tych rzek i ich pierwszych dopływów z sobą powiązane, tworzą niby siatkę, w najrozmaitszych kierunkach podzierganą. Nazwę Magóry spiskiej odnoszą właściwie do pewnej części tego całego górskiego, a zwłaszcza do podłużnego grzbietu górskiego, ciągnącego się od zach. na wsch. , poczynając się przełęczą Żarsknaąd Podspadami, łączącą płn.

Magóra