czery, szczytu w Beskidach zach. 837 m. , na granicy gm. Cięciny i Bystrej; w pow. żywieckim. Las ten opada ku płd. ku dolinie pot. Cięciny, dopływu Soły. 6. M. , góra wznosząca się na płn. od wsi Dobrej, w pow. dobromilskim, na wschodnim prawym brzegu Sanu, pod 39 59 40 wsch dłg. g. F. , a 49 39 10 płn. sz. g. Wznies. 507 m. npm. Pokrywają ją od wsch. gaje i małe laski, otoczone dokoła polami ornemi. 7. M. , góra wznosi się na granicy gm. Tarnawy, Polany i Starzawy w pow. dobromilskim, a gm. Suszycy Wielkiej w pow. staromiejskim, pod 40 27 wsch. dłg. g. F. , a 49 31 50 płn. sz. g. Wznies. 567 m. npm. Na płn. stoku wytryskują źródła pot. Jasienki, dopływu Wyrwy, a z płd. stoków spływają strugi i potoczki do Strwiąża, opłukującego płd. stoki tej góry. Na zach. od niej wznosi się szczyt Ilmo 626 m. . 8. M. , góra wznosząca się na wsch. obszarze gm. Podbuża, w pow. drohobyckim, nad granicą zach. gm. Jasienicy Solnej z Podbużem, pod 40 57 40 wsch. dłg. g. F. , a 49 9 55 płn. sz. g. Wznies. szczytu 735 m. npm. Miejsce znaku triang. Wschodnie jej stoki pokrywają lasy. Wody od zach. spływają do Bystrzycy Tyśmienickiej; między niemi potoki Wielki, Ciasny i Wierchowy al. Werhowy. 9. M. , góra, wznosząca się na granicy Strwiążyka, Stefkowej i Dźwiniacza dolnego, w pow. Lisko; większa część góry tej należy do obszaru Strwiążyka, pod 40 12 6 wsch. dłg. g. F. , a 49 27 12 płn. sz. g. Wznies. 731 m. Na wsch. od niej wznosi się szczyt Kamień Ławorta 769 m. . U płn. stóp bierze początek pot. Łuh, dopływ Starego pot. ; na południowym stołu pot. Strwiążyk, źródlane ramię Strwiąża. Od szczytu M. na płd. wschód, między Strwiążykiem a Starym pot. , wybiega połogie pasmo wzgórzyste, Korolikiem Małym zwane, ze szczytem 642 m. npm. 10. M. , lesista góra i las, na granicy gm. Łukowego a Dziurdziowa, w pow. Lisko, w dziale wodnym między Tarnawą pot. od zach. a Hoczewką od wsch. , pod 39 56 30 wsch. dłg. g. F. , a 49 25 30 płn. sz. g. Szczyt płn. zach. czyni 523 m. npm. Na wsch. od niego wybiega ramię lesiste, Kamienne Horbki, ze szczytem 540 m. wys. Na płn. od M. , na granicy gm. Weremienia, Huzela, Olchowy i Dziurdziowa, mamy w tym dziale wodnym szczyt Gruszkę, 583 m. wys. , a na płd. od M. , na granicy Łukowego i Nowosiołek, szczyt Zakucie 568 m. . Od zach. spływają wody z M. do Tarnawy a od wsch. do Hoczewki. 11. M. Stuposiańska, góra i szczyt, wznoszący się na granicy gm. Caryńskiego i Stuposian, w pow. Lisko, pod 40 18 50 wsch. dłg. g. F. , a 49 10 płn. sz. g. , w lesistym dziale górskim, który szeroko się rozpostarł między rz. Wołosatem od wsch. , Sanem od płn. i Caryńczykiem od zach. . Wznies. szczytu 1016 m. npm. Wody z tego działu górskiego spływają do pomienionych rzek. Lasy jego należą do obszarów gmin w Stuposianach, Procisnem, Dwerniku i Caryńskiem. 12. M, , góra, wznosząca się na granicy gmin Jaworowa i Butelki niźniej, w pow. turczańskim, pod 40 37 28 wsch. dłg. g. F. , a 49 45 płn. sz. g. Zach. i płn. stoki opadają ku pot. Jaworówce ob. t. III, 528, a wschodnie do dol. pot. Gniłej czyli Hnyłej t. II, 637. Wzniesienie 1013 m. Na płd. wschód mamy szczyt i las Wojniki 924 m. . 13. M. , góra lesista, wznosi się na zach. obszarze gm. Jasionki Maziowej, w pow. turczańskim, między potokami Jasienicą i Jasionką od wsch. a Łapszynem od zach. ; na płn. opada do doliny Stryja dosyć stromo. Wznies. 864 m. npm. Na płd. zach. od niej jest góra Studena 972 m. . Leży pod 40 48 36 wsch. dłg. g. F. , a 49 10 płn. sz. g. 14. M. , lesista góra, wznosi się na płd. granicy gm. Zadzielska z gm. Mochnatą, w pow. turczańskim, w Karpatach wschod. nich, w dziale dukielskoskolskim, pod 40 48 wsch. dłg. g. F. , a 48 57 50 płn. sz. g. Wznies. 1013 m. Z płn. stoków M. wypływa pot. Magóra i Bielski pot. Od M. na płn. po zach. brzegu potoku Magóry, między nią a Butelskim pot. , rozpościera się połogi grzbiet bezleśny, Dziwcze Dzyoce na mapie szt. gen. zwany 856 i 825 m. . 15. M. , góra, wznosi się na granicy gm. Korczyna, Krusyelnicy i Synowódzka wyźniego, w pow. stryjskim, pod 41 10 5 wsch. dłg. g. F. , a 49 7 7 płn. sz. g. ; wznies. 649 m. Południowe zbocze opada do Stryja i posyła swe wody do tegoż. Od płn. wsch. opływa M. Zdzenny pot. , dopływ Stryja. Na płn. zach. od M. jest szczyt Kiczera 714 m. . Płn. wsch. stoki pokrywa las gęsty; płd. zach. zaś są więcej bezleśne. 16. M. , szczyt w paśmie górskiem, Koziem zwanem, rozpościerającem się na przestrzeni 3 kil. z płd. wsch. ku płn. zach. , w płn. wsch. stronie wsi Orawczyka w pow. stryjskim, od granicy Kozłowej ku granicy Tysowca. Najwyższy szczyt Magóra wznosi się 1122 m. npm. , pod 40 58 55 wsch. dłg. g. F. , a 48 58 53 płn. sz. g. Płn. zach. czubek tego grzbietu dochodzi 1091, a płd. wsch. 1101 m. Stoki płd. zach. i grzbiet są nagie, stoki zaś płn. wsch. pokrywają lasy. Od płd. zach. opada M. ku dolinie pot. Orawczyka i wysyła do niego liczne strugi i potoki, między nimi najznaczniejszą Orawicę. Z płn wsch. zaś stoku spływają pot. Panaszówka i Namitny do Kamionki, dopływu Orawy od lew. brzegu. 17. M. , góra i szczyt lesisty w Karpatach wschodnich, w dziale skolskodelatyńskim, wznosi się w paśmie górskiem, odgraniczającem gm. Libucho

Magóra