korzenie, czepiając się żyznej ziemi w rozpadlinach skał, rosną niemal w powietrzu. Pod cieniem tych bogatych lsów, tak cennych dla górnictwa krajowego, krzewi się pyszna roślinność, którą tu, według spisu prof. Wojciecha Jastrzębowskiego z 1829 r. , wymienimy jako charakterystykę botaniczną tych gór. Według tej determinacyi znajduje się Clavaria ophioglossoides L. , Phallus impudicus L. , Geastrum multifidum Dec. , Bocomyces ericetorum Dec, Leskea complanata Dec, Asplenium trichomanes, Asplenium ruta muraria, Aspidium fragile Dec, Polystrichum aculeatum et spinolosum Dec, Polypodium vulgare, Polypodium dryopteris, Polypodium phaegopteris, Struthiopteris germanica Wild. , Botrychium mactricaria Sgreg. , Convallaria verticillata, Chenopodium bonus henricus, Salvia verticillata, Verbascum blattaria, Atropa belladona, Senetio ovatus Res. , Asperulla odorata, Anthriscus elatior Res. , Clematis erecta, Cardamine impatiens, Viola mirabilis, Rubus suxatilis, Abies pectinata Dec, Taxus baccata, Ulmus suberosa Dec, Sambucus racemossa, Cornus sanguinea, Hedera Helix, Anthriscus elatior Bes. , Tilia parviflora Bes. , Crataegus monogyna. Rosa tumentosa, Rubus fruticosus, Prunus avium, Prunus spinosa, Citisus nigricans, Evonymus verrucosus. Z większych zwierząt ssących znajdują się tu tylko sarny, lubo do 1840 r. , jak świadczą tutejsi myśliwi, znajdowały się i niedźwiedzie. Pozostaje nam jeszcze wspomnieć o mieszkańcach gór Łysych. Są to zwykli Sandomierzanie, niczem nie różniący się od swych braci z nad Wisły, może tylko większą przesądnością. Wielu z nich zajmuje się wyrabianiem przedmiotów z drzewa, jako to dzwon do kół, łopat, grabi, obręczy i t. p. Na płn. zach. stronie dość obfite pastwiska pozwalają na rozwinięcie hodowli bydła, co też ma miejsce w okolicach miasta Bodzentyna, gdzie włościanie wyrobili sobie nawet rasę tak nazwanych wołów kamieniarskich, poszukiwanych na jarmarkach w okolicy i w Łowiczu. Od strony sandomierskiego i opatowskiego lud znajduje zatrudnienie w górnictwie. Zródła, w których czytelnik znaleść może obszerniejsze wiadomości o Łysogórach są MalteBrun Tableau de lą Pologne o górze ŚwiętoKrzyskiej, 73. Armiński T. S. Opis góry StoKrzyskiej Pamiętnik Sandomierski II, str. 427 438. Staszica O ziemiorództwie gór dawnej Sarmacyi, a później Polski, w Rocznikach Towarz. przyjaciół nauk na rok 1840; rozprawa 1sza O pasmie Łysogór, t. IV, str. 1 55. Pusch Jerzy Geognostyczny opis Polski osobne wydanie str. 15 i dalsze; obszerniej zaś tenże przedmiot w jego dziele Geognostische Beschreibung von Polen 1. I. Sehneider Die Struktur und LagerungsVerhältnisse der Gebirgsbildungen am nördlichen Abhange des Sandomirer Gebirges in dessen östl. Gegenden, pomieszczone w Karlsena archiwum r. 1829, t. XIX, str. 450 498. Wolskiego Rys hydrografii Królestwa Polskiego Bibl. Warszawska, r, 1849, maj, str. 229 i dalsze. Wspomnienia z podróży przez uczniów Marymontu w 1854 r. odbytej, pod przewodnictwem prof, W. Jastrzębowskiego, str. 88 i art. Ad. Wiślickiego w Enc. Org. Br. Ch. Łysohorka, 1. wś, pow. lityński, . o 23 w. od m. Lityna, do par. którego należy, gm. Chmielnik; mk. 410, ziemi wł. 619 dł. Należała do klucza nowokonstantynowskiego Rzewuskich; od nich nabył ks. Adam Czartoryski i odprzedał Jaroszyńskim. W ostatnich czasach przymusową sprzedażą przeszło do hr. Koczubeja. 2. Ł. , wś rządowa, pow. lityński, gm. Owsianiki; z Majdanem Łysohorckim ma 430 mk. ; 965 dz. ziemi, 62 domy; par. w Nowym Konstantynowie, ziemia glinkowata. Wieś bojarska, należała do starostwa chmielnickiego, w czasie lustracyi Humickiego w r. 1616 władali nią Łysohorscy, następnie wraz Majdanem i Horbowcami tworzyła oddzielne starostwo horbowieckie, nadane na 50 lat prawem emfiteutycznem Michałowi Jełowieckiemu. Dochód roczny wynosi 850 rs. , kwarta 773 rs. Rozwinięte tu rybołówstwo. 3. Ł. al. Łysahora, wioska, pow. Winnicki, gm. Jóźwin, par. Winnica, dm. 40. Ob. Jakuszyńce, 4. Ł. , ob. Łysogórka, Dr. M. Łysohurski Majdan, przysiołek, pow. lityński, par. Lityn. R. 1868 miał 8 dm. Łysokanie, przys. do Grotkowic, pow. bocheński, o 11 kilm. od Niepołowic, na płn. wsch. od Grodkowic. Łysoki, ob. Grabica, Łysołaje, wś i folw. , pow. lubelski, gm. Jaszczów, par. Biskupice. Leży przy linii dr. żel. Nadwiślańskiej, o 1 1 2 w. od Minkowic ku Trawnikom. W 1827 r. 44 dm. , 246 mk. Według Tow. Kred. Ziems. folw. Ł. rozległy mr. 2187; grunta orne i ogrody mr. 392, łąk mr. 283, pastwisk mr. 16, wody mr. 34, lasu mr. 925, nieużytki i place mr. 35. Bud. mur. 6, z drzewa 15; młyn wodny, pokłady kamienia wapiennego i torfu. Rzeka Wieprz przepływa granicą wschodniopół nocną; wś Ł. osad 32, z grun. m. 458. Łysomice, niem. Lissomitz, dok. Pasendorf, Posemsdorf, Bosemanndorf, dobra, pow. toruński, na bitym trakcie toruńskochełmińskim, 1 milę od Torunia, Obszaru liczą roli ornej hekt. 580, łąk 98, pastw. 9, lasu 398, nieuż. 23, wody 2, ogółem obszaru hekt. 1111, bud. 26, dm. 16, kat. 208, ew. 14. Parafia i szkoła Papowo, poczta Ostaszewo, dawniej Toruń. W miejscu jest cegielnia i znaczna melkarnia, Łysohorka Łysohorka Łysohurski Łysokanie Łysoki Łysołaje Łysomice