dziejów tutejszego kościoła, druga jest pamiąt ką pochowania w r. 1766, kości 1437 tutej szych kapłanów, pomiędzy któremi miało być 28 opatów, 275 przeorów a 1085 prostych za konników. Dawniejsze kamienne nagrobki, któ rych tu nie mała musiała być liczba, po roze braniu pierwotnego koscioła, użyte zostały na materyał do późniejszych jego napraw. Pozo stał tylko ślad w kilku schodach, niegdyś do biblioteki klasztornej prowadzących, z których dwa zrobione także zostały z rozerzniętego po mnika. Tu również mają spoczywać zwłoki ks. Jeremiego Wiśniowieckiego. Jest to jedy na na Łysej górze w tym rodzaju starożytność, wyobraża zaś na płycie z piaskowca, w głębo ko rytym konturze, wizerunek opata w całej figurze, w długim habicie, infule na głowie, który prawą ręką błogosławi, w lewej trzyma pastorał, a naokoło kamienia jest napis gotyckiemi głoskami, zepsuty, z którego domy ślać się można, iż był grobowcem Michała z Lipia, zmarłego w r, 1477. Dzieje klasztoru pisali kś. Wojciech Rufin w dziełku Historya o drzewie Krzyża św. Kraków 1604 i 1610, tudzież kś. Marcin Kwiatkiewicz i kś. Jacek Jabłoński w podobnych pracach. Ży woty Opatów skreślił Henryk Johnston, be nedyktyn anglik, bibliotekarz i archiwista klasztorny w XVIII w. Praca jego dotąd w rękopisie pozostaje. Najświeższą kryty czną historyą jest praca kś. Gackiego Bene dyktyński klasztor na Łysej Górze. Przed r. 1830 z rozporządzenia ministra Lubeckiego dokonano ścisłego wymiaru południka na Ł. właśc. Łysicy por. Łysogóry. Pracę tę prowa dzili inżenierowie Wojciech Niemyski i Józef Chrzanowski; astronom zaś Armiński sprawdził ją i za dokładną uznał. Br. Ch. Łysa 1. góra lesista, 660 m. npm. wysoka, wznosząca się na granicy gmin Mikuszowic i Straconki, w pow. bielskim, na płn. wsch. od Mikuszowic, w północnych rozgałęzieniach Beskidów zach. , pod 36 45 43 wsch. dłg. g. F. a 49 47 6 płn. sz. g. Od zachodu rozpościera się dolina rz. Białej, a od płn. dolina Straconki, dopływu Białej. Szczyt ten tworzy zachodni narożnik pasma górzystego, ciągnącego się od rz. Soły do Białej rzeki, w którem najwyższy czubek zowie się Magórka czyli Josefsberg 913 m. . 2. Ł. , wierzchołek lesisty w puszczy niepołomickiej, na obszarze gm. Stanisławic, w pow. bocheńskim, na płn. od wsi, pod 38 1 30 wsch. dłg. g. F. a 50 12 płn. sz. g. Wznies. 215 m. npm. Miejsce znaku triang. 3. Ł. , 385 m. wys. na płd. gran. Palikrów, a na płn. gran. Kutyszcz, pow. brodzki. 4. Ł. , 383 m. wys. w Szyszkowcach, tenże powiat. 5. Ł. , na obszarze gm. Łapszyna, w pow. brzeżańskim, na zach. od Łapszyna, między nim a gościńcem brzeŁys zańskim, pod 42 33 13 wsch. dłg. g. F. a 49 29 20 płn. sz. g. Wschodnie jej stoki zwą się Pod Spadami. Wznies. 380 m. npm. 6. Ł. , góra lesista, 391 m. npm. , w płd. stronie wsi Pawłokomy, w pow. brzozowskim, na granicy z Dylągową, pod 39 57 wsch. dłg. g. F. a 49 47 45 płn. sz. g. Ob. Łysa, potok. 7 Ł. , na płn. wsch. od wsi Osowce, w pow. buczackim, pod 43 4 wsch. dłg. g. F. , a 49 10 10 płn. sz. g. , 376 m. wys. 8. Ł. znaczna góra lesista, wznosząca się w paśmie gór pogranicznych, na granicy Galicyi i Król. Polskiego, na obszarze gm. Siedlca, w pow. chrzanowskim, pod 37 20 40 wsch. dłg. g. F. a 50 9 8 płn. sz. g. U płd. stóp ściele się wieś Siedlec, od wsch. płynie Rudawka pięknym parowem, nad którą rozsiadła się wieś Dubie, a od płn. wieś Dębnik z łomami marmuru. Wznies. 419 m. npm. 9. Ł. , wzgórze polne, 229 m. wys. , na płn, od wsi Szczutkowa, w pow. cieszanowskim, na lew. brz. Lubaczówki, pod W 40 47 25 wsch. dłg. g. F. a 50 7 11 płn. sz. g. 10. Ł. , wzgórze polne, na płd. wsi Goraj ca, w pow. cieszanowskim, między potokami Gnojnikiem od płn. , a Buszczakiem od płd. , pod 40 52 40 wsch. dłg. g. F. a 50 15 45 płn. sz. g. , 246 m. wys. 11. Ł. , wzgórze lesiste, na zach. wsi Rudy Różanieckiej, w pow. cieszanowskim, pod 40 49 wsch. dłg. g. F. a 50 19 24 płn. sz. g. , dochodzi 233 m. npm. U płd. stóp jego płynie Różaniecki pot. 12. Ł. , góra i szczyt w Karpatach wschodnich, w dziale skolskodelatyńskim, w paśmie rozpościerającem się jako dział wodny między Mizuńką od płn. zach. a Świcą od wsch. . Wznosi się na granicy gmin Wełdzirza i Mizunia, w pow. dolińskim; szczyt jej przedstawia obszerną połoninę śródleśną, na której znajdują się zabudowania halskie. Wznies. 1160 m. Z płn. wsch. stoków zabiera wody pot. Luszecki, dopływ Świcy, z płd. wsch. stoków spływają wody do Świcy, a z płn. zach. zbocza podążają do Mizuńki. 13. Ł. , góra i szczyt w Karpatach wschodnich, w dziale skolskodelatyńskim, na wsch. od wsi Lipy, w pow. dolińskim, pod 41 24 wsch. dłg. g. F. a 48 56 50 płn. sz. g. . między Lipą rz. od zach. a Roztoką pot. od wsch. . Wznies. 772 m. Ob. Gorgan, t. II, 707, 1. 14. Ł. , góra lesista, na płn. od Dobrohostowa, w pow. drohobyckim, pod 41 15 50 wsch. dłg. g. F. a 49 16 40 płn. sz. g. Od płn. wsch. pokrywa ją las Baranica a od płn. las Lipa. Od płd. płynie rz. Kłodnica ob. ; wody ze stoku płn. podążają za pomocą Słonicy do Worony lub bezpośrednio do tejże. Wznies. 388 m. npm, 15. Ł. , grzbiet górski w Beskidach wschodnich, między wsiami Konieczną a Lipną, w pow. gorlickim, ze szczytem 704 m. wysokim. npm. 16. Ł. , gó

Łysa 

Łysa

Łys