sła się na 73955 w 1878 r. , w tej liczbie było 35849 męźcz. i 38106 kob. , co do wyznań 68773 katol. , 8490 żydów, 1575 ewang. , 118 prawosł. O niskim stanie oświaty smutnie świadczy 12 szkół początkowych i 3 kantoraty ewangiel. ; podczas, gdy pow. lipnowski przy takiej samej ludności ma 64 szkół i do 4000 uczniów. Pod względem kościelnym pow. łukowski stanowi łukowski dek. dyec. lubelskiej i składa się z 18 parafij Adamów, Borowie, GułowskaWola, Kock, Łuków, Łysobyki, Miastków, Okrzeja, Radoryź, Serokomla, Stanin, StoczekŁukowski, Trzebieszów, Tuchowicz, Ulan, Wilczyska, Wojcieszków i Zwola. Pod względem sądowym stanowi IV okrąg sądu pokoju dla Łukowa i 6 okręgów sądów gminnych Miastków, Tuchowicz, Trzebieszów, Łuków, Adamów, Białobrzegi, należących do zjazdu sędziów w Siedlcach. Pod względem administracyjnym dzieli się na 22 gmin Białobrzegi, Dąbie, Celiny, Gołąbki, Gułów, Jakusze, Jarczew, Krasuse, Kock, Łuków, Łysobyki, Miastków, Mysłów, Prawda, Rado ryż, Serokomla, Skrzyszew, Stanin, Trzebieszów, Tuchowicz, Ulan, Wojcieszków. Szkoły początkowe istnieją we wsiach Stoczek, Borowe, Trzebieszów, Szaniawy, Kock, Łysobyki, Wola Blizocka, Kszów, Serokomla, Białobrzegi, Adamów, Okrzeja 1883. Płaskowzgórze łukowskie zajmuje obszar, którego przybliżonemi granicami są linie dróg żelaznych terespolskiej na przestrzeni od Mrozów do Łukowa i iwangrodzkołukowskiej odnogi drogi nadwiślańskiej na przestrzeni od Leopoldowa do Łukowa. Trzeci bok nieforemnego trójkąta stanowi linia przeprowadzona ze stacyi Mrozy drogi teresp. przez Stoczek i Żelechów do stacyi Leopoldów. Obszar ten stanowił kiedyś rozległą puszczę, pełną bagien z powodu małego spadku dla zbierających się tu wód. Nazwy wsi Turzec, Niedźwiadka, Jeleniec, Samów, Wilczyska, Lisikierz, Sokola, Jagodne, Jedlanka, Osiny, Cisownik, Dąbrowica, Jamielnik, Lipiny, Grabów, Olszyc, Dąbie, Szyszki charakteryzują dawniejszą faunę i florę tej okolicy i warunki bytu pierwotnej ludności. Szczątkiem tej pierwotnej puszczy jest las Jata tyle co buda, chata, rozciągający się w stronie płn. zach. od Łukowa na największem wzniesieniu z całego płaskowzgóWzniesienie to prawdopodobnie dochodzi rza. do 200 metrów 650 stóp, bowiem na krawędziach płaskowzgórza spotykamy 169 metrów 554 stóp a 178 metr. w Leopoldowie. Obszar ten środkowy, zakryty przez las Jata, stanowi punkt, z którego na wszystkie strony rozchodzą się wododziały, z których najgłówniejsze są WisłyWieprza, WieprzaBugu, WisłyBugu. Wody wyżyny spływają rzekami Krzną do średniego Bugu, Kostrzyniem do Liwca i dolnego Bugu, Bońkówką do Stanowki, Tyśmienicą do Wieprza, ze wsi Roży strugą idzie do Świdra a nim do Wisły. Więcej szczegółów podał Kazimierz Łapczyński w pracy O łukowskiem płaskowzgórzu i jego roślinności. Pamięt. Fizyograf. , t. I. Br. Ch. Łuków, niem. Lukom, r. 1531 Lwg, wś, pow. rybnicki, o 1. 85 mil na zach. od Rybnika, par. Pstrzążna; 40 bud. , 34 dm. , 239 mk. , 54 os. , 167 mr. ziemi. Łuków, niem. Luckau, m. pow. na dolnych Łużycach ob. , w okr. reg. Frankfurt n. 0. ob. , nad rz. Berste, miało 1855 r. 5047 mk. , gimnazyum, dom kary i poprawy, szpital dla chorych i obłąkanych, ochronę, stary kościół ewang. w stylu gotyckim, fabryki sukna, płó tna, przędzalnie. Pod Ł. d. 4 czerwca 1813 r. bitwa Blüchera z Oudinot em. Powiat łukow ski ma 23. 86 w. kw. rozl. i do 56 tys. mk. Po łożenie niskie, dużo rzeczek, na płd. lasy, gle ba niebardzo żyzna, ludność w części serb ska. F. S. Łuków, węg. Luko, wś w hr. szaryskiem Węg. , kościół paraf. gr. katol. , 739 mk. Łuków, dział górski w Karpatach zacho dnich, w paśmie morawskiem; ciągnie się od przełęczy hrozynkowskiej po przełęcz Wiara, między osadami Suszą w Węgrzech a Bojkowicami w Morawie. Szczyt najwyższy Ł. 736 m. szt. gen. . Br. G. Łuków, las w płd. stronie Krasnej, pow kałuski, na lew. brz. Łukwi, przy drodze z Bohorodczan do Rożniatowa. Łukowa 1. al. Łukowo, wś, pow. jędrzejowski, gm. Sobków, par. Łukowa. Leży śród pasma wyniosłości, ciągnących się w południowowschodniej stronie Chęcin. Posiada kościół par. drewniany, założony wraz z par. w 1408 r. przez dziedzica Ł. Klemensa Niemesza. Obecny w 1753 r. wystawiła Anna z Ossolińskich Szaniawska, W 1827 r. było tu 44 dm. , 317 mk. Ł. należała do dóbr Dębska Wola ob. . Par. Ł. dek. jędrzejowski 1342 dusz. Według Tow. Kred. Ziems. folw. Ł. , od Jędrzejowa w. 16, od rz. Nidy w. 5, rozległy mr. 1044 grunta orne i ogr. mr. 351, łąk mr. 24, pastw. mr. 39, lasu mr. 595, nieuż. i place mr. 35, bud. mur. 4, z drzewa 7, pokłady kamienia wapiennego. 2. Ł. , wś, pow. biłgorajski, gm. i par. Łukowa. Leży na lewo od drogi z Józefowa do Tarnogrodu, o 9 w. od granicy galicyjskiej, o 2 w. od Tanwi, tworzącej szeroką błotnistą dolinę. Wieś ciągnie się linią około 5 w. długą po obu stronach jaru utworzonego przez strumień wpadający do Tanwi. Posiada kościół parafialny nowo wzniesiony w 1881 r. na miejsce dawnego drewnianego z XVII w. , urząd gminny, szkołę. W r. 1827 było tu 322 dm. i 2034 mk. Obszar dworski Ł. należy w części do dóbr ordynacyi

Łuków

Łuków

Łukowa