monasteru. . Stąd piękny przedstawia się widok ku stronie płd. na całą okolicę. Jest tu także mały wodospad, nazwany przez Sobieskiego Niedowiarką. Miejsce to lubił bardzo dziedzic Złoczowa Aleksander hr. Komarnicki i kazał się tu pochować. Na grobie stoi obelisk, obecnie już nadpsuty. Dalej na płn. od tej niwy wznosi się góra Krucza do 434 m. a na granicy płn. leży część wsi Zazule. W pobliżu góry Bochenkowej znaleziono przy odkopywaniu kamieniołomu fajeczkę turecką, skamieliny ryb, kości ssaków, a także całą jaszczurkę Pterodactylus Rkp. Schneidera w Muz. Ossol. . Tuż na płd. od wsi idzie gościniec i kolej stacya Płuchów. Na Łoskotowie, wzgórzu od granicy strutyńskiej, są ślady cmentarzysk. Znachodzono tam dawnemi czasy narzędzia krzemienne i piłki, noże, młotki, siekierki i t. d. Na szczycie tego wzgórza leży ogromny kamień, oznaczający dawny grób. Własn. więk. ma roli orn. 504, łąk i ogr. 104, pastw. 85, lasu 581 mr. ; włas. mniej. roli orn. 343, łąk i ogr. 109, pastw. 28, lasu 21 mr. W r. 1880 było 283 mk. w gminie, 42 na obsz. dwor. obrz. gr. kat. , z wyjątkiem 20 rzym. kat. . Par. rzym. kat. w Złoczowie, gr. kat. w Trościańcu małym. We wsi jest cerkiew i szkoła filialna. 5. Ł. , nazywano tak dawniej wś Łuh w pow. nadwórniańskim ob. . 6. Ł. Mała, wś w pow. skałackim, 21 kil. na płd. wsch. od Skałatu, 18 kil. na płn. wsch. od sądu powiat. w Grzymałowie, 5 kil. na płd. od urzędu poczt. w Tarnorudzie. Na płn. leżą Faszczówka i Turówka, na zach. Ostąpie, na płd. Kokoszyńce, na wsch. przypiera wieś do granicy rosyjskiej, do pow. proskurowskiego. Wzdłuż granicy wsch. płynie Zbrucz krętym biegiem od płn, na płd. Do Zbrucza wpada mały potok, nastający w zach. stronie obszaru, a płynący na wsch. i zasilony mniejszemi strugami. Zabudowania wiejskie leżą nad Zbruczem w płn. wsch. stronie 279 m. . Na granicy płn. wznosi się wzgórze Ł. Mała do 347 m. znak triangul. . W stronie zach. dochodzi jedno wzgórze 380 m. wys. Własn. więk. ma roli orn. 783, łąk i ogr. 37, pastw. 62, lasu 370 mr. ; własn. mniej. roli 1985, łąk i ogr. 99, pastw. 30 mr. W r. 1880 było 1136 mk. w gminie, 62 na obsz. dwor. 220 obrz. rzym. kat. , 863 gr. kat. . Par. rz. katol. w Tarnorudzie, gr. kat. w miejscu dek. skałacki, archidyec. lwowska. Do parafii należy Faszczówka. We wsi jest cerkiew, szk. fil. , kasa pożyczk. gminna z kapit. 2919 zł. , leśniczówka, folw. i młyn. O geologicznych stosunkach Łuki małej, a zwłaszcza o skamielinach tu znalezionych, pisał Olszewski w Jahrb. dr. geol. Reich. t. 25, str. 91. 7. Ł. Wielka Ł. Wełyka, wś w pow. tarnopolskim, 14 kil. na płd. od Tarnopola, 8 kil. na płn. od sądu powiat. i urzędu poczt. w Mikulińcach, Na zach. leży Chodaczków, na płn. Chodaczków i Buczniów, na wsch. Myszkowice, na płd. wsch. Czartoryja, na płd. zach. Nastasów. Wzdłuż granicy wsch. płynie Seret od płn. na płd. , środkiem obszaru zaś płynie pot. Gniła, dopływ Seretu, zrazu od płn. na płd. krętym biegiem, a potem na małej przestrzeni wzdłuż granicy płd, zach. na płd. wsch. do Czartoryi. W dolinie Seretu leżą zabudowania wiejskie; na płn. zach. od nich, na praw. brz. Gniłej, grupa domów Chatki. Najwyższy punkt w zach. stronie wsi wznosi się do 352 m. , w płd. stronie Łysa góra do 342 m. Własn. więk. ma roli orn. 943, łąk i ogr. 42, pastw. 101 mr. ; włas. mniej. roli orn. 1899, łąk i ogr. 85, pastw. 122 mr. W r. 1880 było 1594 mk. w gminie, 55 na obsz. dwor. 232 obrz. rzym. kat. , reszta gr. kat. . Par. rzym. kat. w Mikulińcach, gr. kat. w Myszkowicach, We wsi jest cerkiew pod wezw. ś. Michała, szk. etat. jednokl. , kasa pożyczk. gm. z kapit. 805 zł. , folwark i gorzelnia. 8. Ł. , ob. Łąka. Lu. Dz. Łuka al. Luca, wieś parafialna, w pow. kocmańskim, na prawym brzegu Dniestru, należy do sądu powiat. w Zastawnej, liczy na obsz. dwors. 40, na obsz. zaś chłopskim 588 mk. , razem 628 mk. 1880 r. . St. p. w Zaleszczy kach w Galicyi. Ob. Łuch. Br. G. Łuka, niem. Lucka al. Lukka, wś nad granicą pol. , pow. szczycieński, st. poczt. Lipo wiec; areał wynosi 25 włók; 1857 r. 231 mk. ; paraf. kat. Wielbark. Osada ta założoną zo stała dopiero po r. 1763, w którym stanął po kój hubertsburski między Prusami a Austryą, Ob. Töppen Gesch. Masurens, str. 386. Por. Galindya. Kś. Fr. Łuka Nowa, wś, pow. wojerecki. Miała 1840 r. 263, 1860 277, 1880 249 Serbów. Łuka, rz. , ob. Kraśniany, pow. wilejski, Łuka dok. Tryp, lewy dopływ rzeczki Omulew, wpadającej do Narwi. Łuka, jedno z grupy jeziór, położonych przy ujściu Wiźnicy, nad lewym brzegiem Prypeci. Jez. Ł. w pow. włodzimierskim gub. wołyńskiej ma według Strelbickiego ś w. kw. rozl. Łuka, wsch. część jeziora Galwe. Łukacz, przys. i folw. w Brzeźcu, pow. rudecki. Łukacz, czyli Łokacze, niem. Lukatz, wś i gm. nad Drawą i blisko Noteci, pow. czam kowski, 3 miejsc a Ł. , wś; b Krzyż Kreuz, dworzec kolei żelaznej; c Marks, leśnictwo; w r. 1881 miał 1750 mk. , w roku zaś 1871 144 dm. , 1917 mk. , 1726 ew. , 147 kat. , 44 żydów. Szkoła elementarna kilkoklasowa, 167 analf. Poczta, gośc. , tel. , st. kol. żel. w Krzyżu. Por. Czarnków. M. St,

Łuka

Łuka

Łukacz