ziemnem mydłem, mogącego być używanym do prania bielizny. Majątek ten był początkowo własnością możnej rodziny Czuryłów, od niej przeszedł do Rzewuskich, a w 2giej połowie XVIII w. nabył go Tomasz Uruski; po śmierci jego odziedziczył Ł. brat jego Łukasz Uruski 1817, znakomity gospodarz i przemysłowiec. On to pobudował austeryą, domy, gorzelnie, młyny, zaprowadził uprawę chmielu, założył browar, sprowadził tkaczy z Saksonii do wyrabiania stołowej bielizny i wielu zdolnych rzemieślników, a także poprawną rasę krów holenderskich. Do Ł. za jego czasów należały wsie Goraj ze śladami dawnego zamku jeszcze Czuryłów, Hromówka, a, Młynówka, Płoska, Suhaki, Łuczyńczyk, Józina i Berlińce lasowe. Po śmierci Łukasza Uruskiego majętność ta dostała się dwu jego córkom. Julia Sulatycka 2do voto Bielecka odziedziczyła Suhaki, Łuczyńczyk i Berlińce lasowe; Melania zaś Sobańska Ł. , Hromówkę, Goraj, Józinę, Młynówkę i Płoskę. W 1868 r. Ł. z przyległościami został z rozporządzenia rządu sprzedany; od synów Melanii Aleksandra i Izydora Sobańskich za sumę zaledwie 132, 500 rs. nabył Laszkiewicz, teraźniejszy właściciel. Dr. M. Łuczynów 1. wś włośc, pow. kozienicki, gm. Policzna, par. Zwoleń, odl. od Kozienic w. 20, gruntu 276 mr. , 26 dm. , 169 mk. 2. Ł. , wś, i os. Łuczyn Nowy, pow. kozienicki, gm. i par. Świerze Górne, odl. od Kozienic 4 w. ; gruntu włośc. 480 mr. , dm. 27, mk. 128; osada 3 dm. , 7 mk. , 15 mr. ziemi. Br. Ch. Łuczyszcze, wś w pow. ihumeńskim, w gm. pereżyrskiej, o wiorstę na południe od wsi Pereżyry i w pobliżu kol. żel. libawskoromeńs. , rozrzucona nad obszernem bagnem, ma osad około 20. Dziwna rzecz, że na najdokładniej szych mapach wojennych opuszczoną jest ta wieś dość znaczna; gleba dobra, jak w ogóle w całej okolicy. AL. Jel. Łuczytki, wś włośc. i rząd. , pow. wilejski, o 45 w. od m. Wilejki, 1 okr. adm. , 6 dm. , 26 mk. 1866. Łuczywna, niem. Lautachhurg, węg. Lucsivna, wś i miejsce kąpielowe, w hr. spiskiem Węgry, w pow. tatrzańskim, w dolinie Popradu, na zachodnim krańcu Śpiżu, na granicy z Liptowem, ma od płn. Mięguszowce, od zach. Szczyrbę w hr. liptowskiem i Szuniawę niżnią, od wsch. Teplicę i Batyżowce. Obszar Ł. , obejmujący 3385 kw. sążni kat. 1880 r. , przerzyna od wsch. ku zach. rzeczka Mały Poprad, dopływ Popradu; z płn. zachodu ku płd. wschodowi płynie pot. Bakoweca, nad którym leży zakład kąpielowy i który odgranicza po części obszar Ł. od obszaru Mięguszowiec. W tym samym kierunku, na zach. granicy wsi, płynie Czerwony pot. Oba te potoki uchodzą do Małego Popradu. Płd. obszar zrasza Łopuszna z pot. Jaśkową. Na płn. granicy, w stro nie wsch. , wznosi się góra Smolnik Kienberg, 922 m. ; na płd. zachodniej zaś Swimbarg 994 m. ; między Łopuszną a wsch. granicą Baba 979 m. , Kowaczowa 909 m. i Czerna 1091 m. . Na zach. wznosi się Walterowa góra 918 m. . Wzniesienie wsi 767 m. szt. gen. . Jest to wś mająca z wszystkich wsi spiskich najpiękniejsze położenie, dokoła otoczona wapiennemi górami lesistemi, legła w dość obszernej a równej kotlinie. W płn. stronie wsi, tuż przy drodze żelaznej koszyckobogumińskiej, leży zakład zimnych i parowych kąpieli o 118 kil. od Koszyc, założony i otworzony r. 1872 przez właściela Donata Szakmary ego. Jest 50 pokojów dla gości, w cenie od 50 zł. do 1 złr. 20 ct. stawki i liczne przechadzki. Powietrze świeże i zdrowe. W r. 1872 było gości 20, 1873 r. 60, 1874 r. 150, 1875 r. 380 i t. d. Lekarz w miejscu. Stacya kolei żel. , urząd poczt. i telegr. w miejscu. Liczba mk. 627, dm. 74 1880 r. . Ma kościół rzym. kat. pod wez. ś. Marcina bisk. Rok erekcyi niewiadomy. Metryki od r. 1742. W miejscu jest dusz rzym. kat. 93, protest. 439, szyzm. 16, żyd. 4, razem 552 według szem. dyec. spiskiej r. 1878. Do par. należy Szuniawa wyźnia i niźnia, tak iż cała parafia według tego szemat. dyec. sp. liczy dusz rzym. kat. 1374, gr. kat. 1, prot. 441, szyzm. 183, żydów 14, razem 2013. Jest tu takze kościół filialny protestancki wyzn. augsb. , zbudowany r. 1815, należący do par. prot. w Batyzowcach. Br. G. Łuczywno, wś, pow. kolski, gm. Sompolno, par. Lubstówek w XV w. Racięcice, Łaski, Lib. ben. I, 24, odl. od Koła w. 15; dm. 19, mk. 148. W 1827 r. 22 dm. , 195 mk. Łudeńka, zaśc. mieszcz. , pow. święciański, 3 okr. adm. , o 30 w. od Święcian, 1 dm. , 6 mk. katol. 1866. Łudnia, mały folw. w pow. borysowskim, nad dużem jez. Łuczyło ob. , w okr. polic. dokszyckim; miejscowość dogodna, obfituje w łą ki, lasy i ryby. A, Jelski. Łudwy, wś włośc, pow. oszmiański, 1 okr. adm. , o 15 w. od Oszmiany, 5 dm. , 55 mk. katol. 1866. Łudź, Łódź, las w płn. zach. stronie Witkowa Nowego, pow. Kamionka Strumiłowa, z płn. strony przypiera do doliny moczarzystej. Łudza, ob. Lucyn. Łudza al. Łuza, rzeczka wypływająca z kilku jeziór niedaleko Lucyna, wpada do rzeki Wielkiej w gub. pskowskiej. W dawnych kronikach zwana Luno. Łudzmujża, ob. Łucmujża. Ług, ob. Łuk i Łęg. Ług 1. os. nad rz. Prosną, pow. wieluński, gm. i par. Skomlin, odl. od Wielunia w. 16, dm. 1, mk. 10. 2. Ł. Zawadzki, błoto, pow.

Łuczynów

Łuczynów

Łuczyszcze

Łuczytki

Łuczywno

Łudeńka

Łudnia

Łudwy

Łudź

Łudza

Łudzmujża