było 658 mk. w gminie, 34 na obsz. dwór. 205 obrz. rzym. katol. , reszta gr. katol. . Parafie rzym. i gr. katol. w Mikulińcach. We wsi jest cerkiew, szkoła filialna i kasa pożyczkowa gminna z kapit. 1438 zł. Lu. Dz. Łuczka, węg. Lucska, niem. Wieschen, wio ska w hr. spiskiem Węgry, w pow. lewockim, nad potokiem Łuczańskim, na północ od Jabłonowa, od Lewoczy na wschód 9 kil. a od Podegrodzia na północny zachód 3 kil. odległa. Dm. 43, mk. 205, a 688 kwadr. sążni katastr. 1880 r. . Ludność słowacka. Należy do par. łac. w Spiskiej Kapitule Scepusium, Kaplałan szepesi, ma atoli kościół filialny pod wez. Najśw. Panny Maryi. Według szem. dyec. spiskiej z r. 1878 liczy ta wieś dusz rz. katol. 205, gr. katol. 4, szyzm. 14, żyd. 4; razem 227. Należy do sądu pow. w Podegrodziu, do urzędu podatk. w Lewoczy; st. poczt. Podegro dzie. Br. G. Łuczka, mała rzeczka w pow. uszyckim, lewy dopływ Studzienicy, wypływa z krynic na Dobrotowem, płynie przez lasy Przylaski i Czerniczyn. X. M. O, Łuczka, rzeka górska, powstaje z połączenia się dwóch górskich potoków, Łuczki małej i wielkiej. Ł. mała ma źródła na obsz. gm. Bani berezowskiej, w pow. kołomyj skim; Ł. zaś wielka w obr. gm. Łuczek, w pow. kołomyjskim, ze źródeł leśnych; oba potoki łączą się na obszarze Berezowa wyźniego. Od tego połączenia się płynie Ł. na południowy wschód przez Berezów wyźni i niźni, a przyjąwszy pot. Akryn od praw. brz. , zwraca się na wschód, przepływa Łuczę i Jabłonów, gdzie przeciąwszy gościniec KosówKołomyja, zmienia bieg swój na północny; mija Stopczatów, Kowalówkę, Myszyn, Werbiąż wyźni i niźni i na granicy Werbiąźa niźniego z Kołomyją uchodzi z praw. brz. do Prutu. Z praw. brz. przyjmuje Ratunciewę, Lungę al. Hliboki, Akryn, Todoryk, Pekurę, Ruszor, Korzelówkę al. Utoropiec, Pleszatkę, Kołodny, Źornę; z lew. zaś brzegu Łaskunkę al. Askunzo, Medwedzę, Medwedzicę al. Saratę, Dubowy, Kraśnik, Czerkiski pot. , Wyźni pot. i Sopówkę al. Sopinkę. Por. Łucza. Dłg. biegu 39 kil. Spad wód 445 m. połączenie się źródlanych potoków; 388 m. ujście Akrynu; 321 m. ujście Korzelówki; 299 m. pod Myszynem; 284 m. ujście. W górnym biegu ma dno przeważnie żwirowate; przedstawia aż po ujście Korzelówki krainę pstrąga. Miano Łuczki nadają także rzece Sopówce ob. , dopływowi tejże Łuczki. Br. G. Łuczka, pot. , por. Laszki t. Y, 94. Łuczki 1. wś włośc, pow. lidzki, 1 okr. adm. , o 28 w. od Lidy, 3 dm. , 43 mk. 2. Ł. , os. , własność rzym. katol. kościoła pohoskiego, pow. dzisieński, 3 okr. adm. , o 58 w. od Dzisny, 2 dm. , 12 mk. katol. 1866. Łuczki 1. mały zaścianek na południowym krańcu pow. borysowskiejgo, tuż przy granicy pow. ihumeńskiego, nad rzeczką Wieczerynką, lewym dopływem Brusiaty; ma osad 3, okr. polic. chołopienicki 1, miejscowość odludna, nizinna, poleska, grunta lekkie, łąk dostatek; tędy licha drożyna z Dymitrowicz do Korczyc. 2. Ł. , folw. , pow. bobrujski, przeszło 13 włók rozl. , od 1871 własnośc Czarneckich. AL. Jel, Łuczki al. Luczki, po rusku Liuczki 1. wś w pow. kołomyjskim, 26 kil. na płd. zach. od Kołomyi, 15 kil. na płd. zach. od sądu po wiat. w Peczeniżynie, 18 na płn. zach. od urzędu poczt. w Jabłonowie. Na wsch. leży Berezów wyżny, na płd. wsch. Bania Berezow ska, na płd. zach. Mikuliczyn, na zach. Osław Biały, na płn. zach. Osław Czarny 3 ostatnie miejscowości w pow. nadwórniańskim. W płd. zach. narożniku wsi nastaje pot. Łuczka Wiel ka, jedno z ramion Łuczki, dopływu Prutu i płynie na płn. wsch. , a potem na wsch. do Ba ni Berezowskiej; wzdłuż granicy płd. zach. zaś płynie od zach. na wsch. na małej przestrzeni pot. Łuczka Mała, drugie ramię Łuczki, ró wnież do Bani Berezowskiej. W dolinie Łucz ki Wielkiej, w środku obszaru, leżą zabudo wania wiejskie. Przez wieś idzie gościniec z Jabłonowa do Delatyna. Włas. więk. rzą dowa ma łąk i ogr. 72, pastw. 3, lasu 1384; włas. mniej. roli orn. 351, łąk i ogr. 1127, pastw. 344, lasu 4 mr. W r. 1880 było 261 mk. w gminie obrz. gr. katol. , z wyjątkiem kilku rzym. katol. . Par. rzym. katol. w Ja błonowie, gr. katol. w Bani Berezowskiej. We wsi jest cerkiew pod wezw. ś. Michała. Za czasów polskich należała wieś do dóbr koron nych w sstwie kołomyjskim w ziemi hali ckiej, do klucza berezowskiego a dóbr nadwórniańskich. 2. Ł. , przys. Hruszowa w pow. jaworowskim. Lu. Dz. Łuczki, także Łuczka, węg. Lucski, Lucsky, wieś i miejsce kąpielowe w hr. liptowskiem Węgry, w pow. rożeńskim, w dystr. niźnioliptowskim, na południowym stoku zachodnich odnóg Tatr, zwłaszcza w dziale Chocza, w dolinie pot. Roztocznej czyli Łuczanki, który przepływa tak zakład kąpielowy, jak wieś, poniżej której, na obszarze wsi Kalamenów, łączy się z Kalamiczanką, tworząc Teplańską wodę. Północna granica obszaru wsi, i po części zachodnia od szczytu Wielkiego Chocza 1613 m. przez Holicę 1089 m. aż poza Ostroń 1105 m. jest zarazem granicą hrabstwa liptowskiego od hr. orawskiego. Od wschodu przytyka do obsz. gm. Kalamenów, od południa do Madoczan, a od zach. do Turyka. Na północnym obszarze tej wsi wznosi się dział górski. Magóra 1168 m. z grzbietem Hawrańcem. Na południowozach. granicy wsi wznosi się Turańska Magóra 1088 m. .

Łuczka

Łuczka

Łuczki