dz. , pod lasem 232, 900 dz. , pod błotami i sta wami 57, 225 dz. Powiat posiada pokłady ru dy żelaznej, dobrego gatunku, ale ta dotąd wyzyskiwaną nie była. Przemysł fabryczny mało rozwinięty i z wyjątkiem gorzelnictwa, do drobniejszego winien być zaliczony; trudni się nim wyłącznie prawie ludność starozakonna, z wyjątkiem sukiennictwa, którem się zaj mują emigranci Niemcy w m. Roźyszczach osiedli. Przemysł fabryczny pow. łuckiego w 1880 r. przedstawiał się jak następuje go rzelni 10, rob. 77, prod. 158, 700 rs. ; browarów 5, rob. 25, prod. 15, 600 rs. ; olejarni 2, rob. 2, prod. 900 rs. ; świec łojowych 3, rob. 4, prod. 1, 500 rs. ; smoły i terpentyny 7, rob. 26, prod. 10, 400 rs. ; garbarni 38, rob. 36, prod. 6, 140 rs. ; tytuniu 2, rob. 12, prod. 12, 000 rs. ; sukna 37, rob. 130, prod. 380, 000 rs. ; cegielni 5, rob. 15, prod. 1, 200; wapna 4, rob. 4, prod. 350 rs. ; farbiernia 1, rob. 1, prod. 150; fabr. posadzki drewnianej 1, robotn. i prod. niewia doma; razem fabryk 105, robotn, 332, pro dukcya 587, 040 rs. Mieszkańców było 1866 r. 107, 132, w 1881 zaś 159, 860 w Łucku 11, 464; w r. 1879 było 15, 945 żydów. Dzieli się powiat na 4 okręgi policyjne stany Koł ki, Rożyszcze dawn. Karasino, Torczyn i Włodzimierzec, gmin 16, miejscowości osia dłych 344. Główne dorzecza Horynia, Stochodu i Styru. Marszałkami powiatu byli w epo ce 1807 1825 Kossowski, Majewski, Lipski, Podhorodeński. F. S. Łuck al. Łucka 1. wś włośc. nad rz. Plisówką, pow. dzisieński, o 54 w. od Dzisny, 2 okr. adm. , 24 dm. , 214 mk. 2. Ł. , wś włośc, pow. dzisieński, o 59 w. od Dzisny, 2 okr. adm. , 14 dm. , 123 mk. katol. 1866. Gmina Ł. ma ludn. 3870, t. j. męż. 1925, kob. 1945. Ł. wieś wraz z Kozłowskiem, własność książąt Lubeckich. Gmina składa się z 4 okręgów wiejskich Kozłowsk, Żelazowszczyzna i Paryż, Boreyki Lubeckich, oraz Buki i Mosarz hr. Barbary Brzostowskiej. Okrąg łucki obejmuje wsie Łuck, Szczotki, Łotuki. Kowale Kunickie i Wiercińskie; zarząd gminny jest w Osinogródku, do okręgu Żelazowskiego należącym. Łuckowe, ob. Kamionka Wołoska. Łuckowo, wś w pow. newelskim, z kaplicą katolicką parafii Newel. Łucmujża, po łotew. Łudzmujża, wś w pow. lucyńskim, parafii ewersmujskiej, własność Kamickich. Łućo, niem. Merzdorf, wś serbska, na pruskich górnych Łużycach, w pow. wojereckim, nad strumieniem Wolszynką, który niedaleko stąd wpada do Małej Szprewji. Kościół parafialny ewangielicki z nabożeństwem serbskiem. Szkoła elementarna. Serbów w r. 1840 144, w 1860 192, w 1880 213. Rodzinne miejsce znakomitego patryoty łużyckiego Jana Ernesta Smolera, urodz. 3 marca 1816 r. , zmarłego 1884 r. A. J. P. Łucyanówka, rz. , ob. Kościelnicki potok. Łucyanowo, wś, ob. Lucynowo, Lucyanowo. Łucyanowo, folw. , pow. szamotulski, 2 dm. , 49 mk. , należy do dom. Wróblewa. Łucyki, przys. Kamionki Wołoskiej, pow. Rawa Ruska. Lucyn, ob. Lucyn. Łucz, mały zaścianek i karczma przy da wnym gościńcu pocztowym ihumeńskobobruj skim, na pół odległości pomiędzy Ihumeniem i stacyą Lady, nad rzeczułką wpadającą do rzeki Czerniawki, dopływu Bołoczy, ma osadę jednę; miejscowość poleska, okr. polic. bere zyński, grunta piaszczyste. Al. Jel. Łucza także Lucza, po rusku Liucza, Łutcza, wś w pow. kołomyjskim, 21 kil. na płd. zach. od Kołomyi, 16 na płd. od sądu powiat. w Peczeniżynie, tuż na zach. od urzędu poczt. w Jabłonowie. Na płn. zach. leżą Rungury, na płn. wsch. Kluczów Wielki, na wsch. Stopczatów i Jabłonów, na płd. wsch. Szeszory, na płd. Prokurowa, na płd. zach. Akreszory, na zach. Berezów niżny. Środkiem obszaru płynie dopływ Prutu Łuczka od zach. z Berezowa niżnego na wsch. do Jabłonowa i przyjmuje w obrębie wsi liczne dopływy, z których najznaczniejsze od praw. brz. Akryn, Pekura, Ruszor z Ruszorcem od praw. brz. , od lew. zaś Askunzo, Miedźwiedza, Serata. Na praw. brz. Łuczki wznoszą się od płn. ku płd. Kiczera 514 m. , Kamień 604 m, , znak triangul. , Ruszor 538 m. , Federowy 617 m. , Magura na granicy płd. zach. 751 m. , a na płd. wsch. rogu Kalmatura ze szczytem Tarnicą na granicy płd. 801 m. . Na lew. brz. Łuczki wznoszą się od płd. ku płn. Runok 430 m. , dalej las Szczyt 511 m. , a na płn. najwyższe wzgórze do 581 m. Przez wieś idzie droga z Jabłonowa do Delatyna, Włas. więk. rządowa ma łąk i ogr. 10, pastw. 571, lasu 3823; włas. mniej. roli orn. 298, łąk i ogr. 1767, pastw. 180, lasu 53 mr. W r. 1880 było 1007 mk. w gminie obrz. gr. katol. , z wyjątkiem 16 rzym. katol. . Par. rzym. katol. w Jabłonowie, gr. katol. w miejscu dek. pistyński, archidyec. lwowska. We wsi jest cerkiew. Za czasów polskich należała wieś do dóbr koronnych w sstwie kołomyjskiem a ziemi halickiej. W lustracyi z r. 1765 Rkp. Ossol. 1892, str. 54 i 55 czytamy Wieś ta wraz z Debesławicami i Zamulińcami miała być w posesyi JW. Jabłonowskiego wojewody nowogródzkiego. My lustratorowie, zjechawszy do Kołomyi na lustracyą, posłaliśmy umyślnym do Jabłonowa, dóbr dziedzicznych JW. Jabłonowskiego, in contiguitate wsi Łuczy zostających, spodziewając się tam zastać komi

Łuck

Łuckowe

Łuckowo

Łucmujża

Łućo

Łucyanówka

Łucyanowo

Łucyki

Lucyn

Łucz

Łucza