Michnowi v. Michałowi Łuksztę i Wiżannę w pow. Wiłkomirskim, wnukowi zaś Krzysztofowi Michałowiczowi przeznaczył Łozowicę. W drugiej połowie XVI w. Ł. należała do Iliniczów i była w zastawie u Mikołaja Kiszki, podczaszego litews. Jerzy Ilinicz hr. na Mirze d. 23 sierpnia 1568 r. , na dwa dni przed zeznaniem donacyi dóbr swoich Mira, Zelwy, Białej, Czarnawczyc i Dworzyszcza Mikołajowi Radziwiłłowi Sierotce, aktem zeznanym w sądzie ziemskim brzeskim, Łozowicę, z częścią wsi Koroblina za Bugiem, darował dworzaninowi swemu Stanisławowi Mogilnickiemu, z obowiązkiem spłacenia zastawnika, co jednak nieprędko nastąpiło, bo jeszcze w r. 1580 Mogilnicki wytoczył Kiszce sprawę o nieprzyjęcie sumy zastawnej. W pierwszych latach XVII wieku przez nabycie od sukcesorów Mogilnickiego, właścicielem Ł. został Floryan Młożewski, który również nabył sąsiednią majętność Czyżewicze, ale tak obciążył je długami, że za dekretem trybunału litewskiego, w r. 1631 Ł. została oddana Jerzemu Grekowi h. Prawdzic na satysfakcyą sumy zastawnej złotych 22240 i obligowej 940. Floryan Młożewski, umierając, zostawił dwóch synów Jerzego i Wojciecha. Jerzy posagiem żony swojej Ewy z Golińskich skupił Greka d. 1 maja 1643 r. i bracia podzielili się w naturze Łozowicą i częścią w Koroblinie, a Czyżewicze dostały się Jerzemu, który po śmierci Ewy, pojął drugą żonę Annę Jeleńską, chorążankę brzeską. Jedyna córka jego z pierwszej żony, Anna, wyszła za Mikołaja Łoknickiego h. Nieczuja, chorążyca bielskiego, i ojciec w sumie posagowej 10000 złotych, wypuścił jej w zastaw swoją część Ł. ; gdy wszakże coraz bardziej zaczął dobra swoje obdłużać, Łokniccy uzyskali wyrok trybunału litewskiego w 1664 r. , przez który, za posag matki i sumę posagową, razem za 33180 złotych, dziedzictwo majątku przyznano Łoknickiej, pozostawiając Jerzemu Młożewskiemu tylko dożywocie, z którego niedługo korzystał. Łokniccy zrobili sobie wzajemne zapisy na przeżycie. Ona mężowi przyznała powyższą sumę na Łozowicy i Czyżewiczach, a on zapisał jej 60000 na Mokrzanach. Mieli jednego tylko syna Antoniego, w dziecinnym jeszcze wieku, kiedy Łoknicki, wypadkowo postrzelony przez żonę, zakończył życie. Skutkiem wszczętej o to przez najbliższych krewnych zmarłego sprawy, wdowa, która już zawarła powtórne śluby z Piotrem Stanisławem Grekiem, majorem wojsk J. K. M. , przez konplanacyą d. 10 stycznia 1672 r. zawartą i d. 12 lutego w grodzie brzeskim oblatowaną, zrzekła się na rzecz syna zapisu na Mokrzanach i otrzymała skasowanie swego zapisu na Łozowicy i Czyżewiczach. D. 20 maja 1680 r. Piotr Stanisław Grek, podczaszy brzeski, już wdowiec po Annie z Małżewskich, która pozostawiła mu trzy córki Kło tarzynę, Maryannę i Konstancyą, sprzedajej schedę w Łozowicy i Czyżewicze za 35000 złotych, Benedyktowi Sapieże podskarbiemu w. lit. , przenosząc należność córek swych na dobra swoje Dobryń i dając ewikcyą Sapieże względem syna nieboszczki, Antoniego Łoknickiego i innych preteksorów. Druga mniejsza scheda w Łozowicy i Woroblinie była własnością Wojciecha Młożewskiego, który o kilkanaście lat przeżył brata i z Barbary Swiderskiej pozostawił trzech synów Antoniego Jerzego, Ludwika i Franciszka i córek dwie Helenę za Konstantym Witakowskim i Magdalenę za Józefem Witkowskim, które zostały spłacone przez braci i skutkiem układów familijnych Antoni Jerzy, już w r. 1681, jako właściciel tej schedy, oddał ją na lat trzy w zastaw za złotych 2000, kiedy scheda Greków w r. 1677 wypuszczona była na lat trzy za złotych 5500. Antoni Łoknicki upomniał się u ojczyma swego Greka o ojczysty swój majątek Mokrzany i następnie pozwał Sapiehę o nieprawne nabycie schedy macierzystej. Wszakże wkrótce prawa do tej ostatniej ustąpił Antoniemu Młożewskiemu, który stawił czoło i Sapieże i hetmanowi polnemu litew. Słuszce, nabywcy praw jednej z Grekówien, Konstancyi Kamieńskiej, utrzymał się przy Łozowicy, części Woroblina i Rudawca, i d 4 kwietnia 1700 r. oddał je w sumie 25000 złotych w zastaw na lat trzy Aleksandrowi Narkowiczowi, łowczemu orszańskiemu, późniejszemu podkomorzemu wendeńskiemu, nadmieniając, że Narkowicz dobra te ma trzymać, dopóki całkowita suma zastawna wypłaconą mu nie zostanie. W r. 1713 d. 20 maja Młożewski, podczaszy bełski, sprzedał tę majętność za złotych 40000 MaryanowiBogusławowiz Wakanowa Miencie, ziemskiemu kijowskiemu i grodzkiemu krasnostawskiemu pisarzowi, warując z szacunku okupienie zastawu we właściwym terminie. Mienta zmarł, nie dopełniwszy tego i nieuiściwszy się w zupełności, i w d. 24 grudnia 1719 r. brat jego i spadkobierca Kazimierz, ssta sumiliski, prawa swoje przelał na Antoniego Narkowicza, podkomorzyca wendeńskiego, co Młożewski z synami swemi Janem i Wojciechem zaakceptował i zatwierdził. Narkowicz przyszedł wkrótce i do dziedzictwa Czyżewicz. Michał Sapieha, pisarz polny lit. , wynagradzając ekspulsyą rodziców jego z dóbr Tumina i Zubacz w hrabstwie wysockiem, bez repozycyi sum zastawnych d. 3 października 1724 r. zbył mu te dobra Czyżewicze, z Hałaczewem, Dobronizem i częścią Rudawca i od zastawników eliberować pozwolił. Syn Antoniego Narkowicza, JanZygmunt, aktem z d. 30 grudnia 1751 r. wszystkie majątki po ojcu

Łozowica