cholz al. Lozen, pod warunkiem zwykłych obowiązkow. Ob. Odpisy Dregera w arch. w Peplinie, str. 18. Oddawna istniał kościół we wsi Ł. tytułu ś. Franciszka, patron. prywatnego, przyłączony jako filialny do Czarnego Hamersztynu, budowany w t. z. pruski mur, z głównym ołtarzem Pana Jezusa i dwoma bocznemi M. B. Bolesnej i ś. Jana. Prob. posiadał w Ł. 2 włóki roli, dziesięcin pobierał po 2 kopy żyta. Dawniej także wioski Ruthenberg i Gilgenfeld dostawiały proboszczowi tacę. Ale w Gilgenfeldzie luterscy mieszkańcy zbór sobie wystawili i nie chcieli dla tego nic płacić. Na utrzymanie kościoła zapisane były 2 mr. roli. Aż do r. 1830 prob. z Czarnego zwykle co 3 niedziele przyjeżdżał tu z nabożeństwem. Następnie zaprzestał, ponieważ kościół, z winy najbardziej patrona ówczesnego Rieck, który z uporu nie podejmował się naprawy, bardzo był podupadł. R. 1837 obaliła się jedna strona kościoła, tak że niebawem cały kościół rozebrano. Włóki plebańskie już dawniej wydane zostały na wieczystą dzierżawę. Ob. Utracone kość. w dyec. chełmskiej str. 335. 2. Ł. , dok. Loza, nazywało się kiedyś jez. dość znaczne przy mieście Chełmży, pow. toruński, od którego sama ta osada imię Ł. przyjęła w najdawniejszych czasach; jez. Ł. wspominają dokum. w XIII w. Obecnie zowie się zazwyczaj jezioro chełmżyńskie. Por. Chełmża. 3. Ł. , tak się zwała pierwotnie, według wszelkiego prawdopodobieństwa, wś Losendorf ob. , pow. sztumski. 4. Ł. , dok. Lotz, nazywało się kiedyś błoto przy wsi Lipy leżące, w pow. chojnickim, po nad jeziorem. Było dość obszerne, bo r. 1388 Ruster von Einer, komtur tucholski, nadaje jednę włókę pastwisk i łąk w tem błocie osadnikom wsi Lipy. Ob. Odpisy Dregera ręk. w arch. w Peplinie, str. 122. 5. Ł. , dok. Lods, nazywało się błoto przy wsi Czyżykowach leżące, w pow. chojnickim. R. 1388 Ruster von Einer, komtur tucholski, nadaje włókę łąki na tem błocie osadnikom wsi Czyżyków, ażeby niedostatku w sianie i pastwisku dla bydła nie cierpieli. Ob. Przywil. sstwa tuchols. , rkp. w Belnie, str. 50. Kś. F. Łoza Czarna, wieś w pow. borysowskim, w gm. bohdanowskiej, nad rz. Essą, przy dro żynie z Sielec do Zamosza, ma osad 6, miejsco wość poleska, łąki obfite, okr. polic. chołopienicki. A. Jelski. ŁozaCzarna, pot. , dopływ pot. Letnianki, ob. Jedlina, Łoza Świata, ob. Horodnica, t. III, 139. Łozanówka, wś, pow. czerkaski, nad Taszłykiem, o 20 w. od Szpoły; mk. 1300. Cerkiew. Gorzelnia, własność Karasowskiego, o 12 robotnikach, ma 1 kocioł parowy, aparat Pistoryusza, wydaje 22, 000 wiader spirytusu z 50, 000 pudów zboża. Łożany, wś, pow. oszmiański, 2 okr. adm. , 48 w, od Oszmiany, 12 dm. , 119 mk. , z tego 95 prawosł. , 24. katol 2. Ł. , folw. szlach. tamże; 1 dm. , 5 mk. katol. 1866. Łozaryszki, wś włośc. nad strugą Błocianką, pow. lidzki, 5 okr. adm. , od Lidy o w. 33, od Ejszyszek 13, dm. 5, mk. katol. 58 1856. Łozawiec 1. zaśc. pryw. , pow. wilejski, 1 okr. adm. , przy byłej drodze poczt. z Mołodeczna do Wilejki, 2 dra. , 20 mk. 2. Ł. , zaśc. włośc. tamże, 1 dm. , 9 mk. 3. Ł. , zaśc. włośc. tamże, 2 dm. , 11 mk. 1866. Łoździany, wś przy drodze żel. petersb. warszaw. niedaleko Etelun. Łoździeje, osada, przedtem miasteczko, nad rz. Połoździejką i Szeszupą, pow. sejneński, gmina i parafia Łoździeje, odległa 51 w. od Suwałk, 21 w. od Sejn i 317 w. od Warszawy. Leży w nizinie bagnistej, śród trzech rzeczek, w pobliżu jeziora Dumbel, przy drodze z Sejn do Olity. Posiada kościół paraf. drew. , sąd gm. okr. II, urząd gm. , stacyą poczt. , szkołę począt. 1kl. ogólną, młyn i browar. W1827 r. było tu 272 dm. i 1988 mk. ; w 1860 r. 225 dm. 3 mur. i 2394 mk. 1520 żyd. ; obecnie jest 345 dm. , 3676 mk. 1856 męż. i 1820 kob. . Do osady należy 1971 mr. ziemi. Stanowi ona sama oddzielną gminę. Założone zostały Ł. przez Zygmunta Augusta w 1570 r. Wzniesiono wtedy tu kościół i utworzono parafią. Zygmunt III nadał Ł. w 1587 r. prawo magdebuskie. Jan III pozwolił przywilejem z 1689 r. osiedlać się tu żydom. W 1857 r. pożar zniszczył miasto. Ludność trudni się rolnictwem, wyrobem sieci i drobnym handlem. Ł. par. , dek. sejneński dawniej łoździejski, 6622 dusz. Starostwo łoździejskie po zgonie Filona Kopcia, marsz. lidzkiego, zostało nadane przez Zygmunta III Władysławowi Naruszewiczowi choć Volum. Leg. III, 450, wspominają w r. 1607 o Janie Naruszewiczu, łowczym w. ks. litewsk. dzierżawcy łoździejskim, przechodzi w r. 1644 na ur. Krzysztofa Witanowskiego h. Rawicz 1 małżonkę jego Cecylią Moczulską. Przywilej oryginalny znajduje się w Aktach Metryki Litewskiej w Petersburgu 3 departament rządzącego senatu pod 114, na str. 636; oto dosłowna jego kopia; Oznajmujemy tym listem Naszym, komu to wiedzieć należy, za wniesieniem do Nas przez niektórych Panów Rady Urzędników Naszych Dwornych Imieniem urodzonego Władysława Naruszewicza, Starosty Łożdziejskiego, Dworzanina Naszego pokojowego, pozwoliliśmy mu y tym listem Naszym pozwalamy, pewne dobra Nasze w Województwie Trockim leżące, mianowicia Sioło Radziuczyno w którym włók 32, Sioło Barbino w którym włók 30, Sioło Jodele w którym włók 18, Sioło Rymbrżejmy włók 7, tak osiadłe jako y puste, z za Łoza Łoza Łozanówka Łozaryszki Łozawiec