Łopuszna, folw. i wś w pow. nowogródzkim, ku granicy pow. Słonimskiego, przy go ścińcu wiodącym z Baryszyna do Koszelewa; wś ma osad 14, gm. koszelewska, okr. polic. 2 horodyszczański, miejscowość falista, niebezleśna, grunta dobre. Za czasów poddaństwa miały tu być najcięższe warunki pańszczyzny, inwentarzami opisane. Al, Jelski. Łopuszna Wierzbowiecka, wś rządowa, pow. krzemieniecki, należała do karmelitów wiśniowieckich. Hetman w. lit. Ostrogski pobił tu 1512 r. Tatarów. Dotąd są ślady okopów. Należała też do klucza nowowiśniowieckiego, dziś własność Alf. hr. Potockiego. Ma cerkiew i piece wapienne. Łopuszna, wś w pow. kiszeniewskim, gub. bessarabskiej, nad strugami WalaŁopusznia i Todia; 340 dm. , 1729 mk. Łopuszna, wś, pow. nowotarski, nad Dunajcem, po obu jego brzegach, przy ujściu Łopuszny z praw. brz. i Czerwonki z lew. brz. , przy gościńcu nowotarskoczorsztyńskim, na wschód od Nowegotargu 7 kil. odległa; graniczy od wsch. z Harklowaą, od północy z zachodnim obszarem wsi Zasadnego w pow. limanowskim; od zach. z Ostrowskiem. Od południa przytyka do Śpiża Węgry, zwłaszcza do obszaru Nowej Białej. Dunajec przepływa obszar Ł. od wschodu na zachód na przestrzeni 1 3 4 kil. Północny obszar zrasza potężny potok górski Łopuszna, a południowy Czerwonka. 1 Dwór leży 570 m. ; 2 przejście pot. Czerwonki przez granicę galicyjską, 100 m. na zachód, 588 m. npm. ; 3 południowy brzeg Dunajca, 100 m. niżej drogi prowadzącej na most przez Dunajec, 564 m. ; 4 droga z Ł. do Nowej Białej, w połowie między drogą czorsztyńską a granicą gal. węg. , 574 m. ; 5 droga czorsztyńska, 200 m. od granicy harklowskiej, 570 m. ; 6 zetknięcie się granic łopuszańskiej i harklowskiej, na granicy gal. węg. , 581 m. W północnej części obszaru Ł. nad potokiem leżą grupy chat, zwane Zarębkiem niźnim, średnim i wyźnim. Na północnej granicy łopuszańskiej wznoszą się szczyty Gorców, jak Niedźwiedź 1311 m. i Kiczora 1284 m. . Obszar większej posiadłości Ludwika Tetmajerowa liczy roli ornej 194, łąk i ogr. 164, past. 56, lasu 932; mniejszej zaś posiadłości roli ornej 701, łąk i ogr. . 322, pastw. 339, lasu 492 mr. austr. W r. 1777 było dm. 81, mk. 449; r. 1790 dm. 104, mk. 666, między nimi 2 rodziny żydowskie, składające się z 13 osób; w r. 1824 dm. 110, mk. 819, między nimi 10 żydów; w r. 1869 dm. 131, mk. 845 mężcz. 410, kob. 435; w r. 1880 mk. 849. Jest tu gorzelnia. Niedaleko dworu nad samym Dunajcem stoi niepozorny, niewielki kościółek drewniany, modrzewiowy, p. wezw. s. Trójcy, sięgający r. 1240, który to rok czytać możemy na jednej z jego belek. Atoli jest to ekskurenda kościoła par. w Ostrowsku. W babińcu ustawiona chrzcielnica, według Łepkowskiego zbudowaną jest w stylu ruskiego ob rządku. W kościele godne uwagi są sta rożytne rzeźbione ołtarze, dalej nad zakrystyą zawieszony obraz ś. Romualda na puszczy, oł tarz otwierany, na tle złoconem malowany i t. d. Dzwon większy nosi napis Antone Eremita ora pro nobis; herb Wieniawa, naokoło niego głoski K. O. L. N. . Ten dzwon przelany sumptem Piotra y Katarzyny Raców, y sta rań. W. K. Y. P. B. A. D. 1737 na wieczną Boga chwałę, B. P. M. y ś. Antoniego pusteln. honor. Dzwon mniejszy z napisem Antone Dominus tecum etc. Nazwy gór i skał w obrębie Ł. podług Goszczyńskiego są Centyrz, Magóra, Wielka Góra, Turniska, Groń, Wyźnia, Ciaski może Ciarki, Kluczki w stronie północnej; w stronie zaś południowej wznosi się Cisowa Skała między Nową Białą a Gron kowem; sterczy ona śród płaszczyzny, jak sa motna wieża, o wierzchołku płaskim i dość ob szernym. Seweryn Goszczyński w swoim Dzienniku podróży do Tatrów zebrał liczne podania w uściech ludu łopuszańskiego krążą ce, jak o skarbach ukrytych, o obrazie ś. An toniego, dyable łopuszańskim, o pokutującym duchu nieczułego parobczaka, o narąbanym przez dyabła jaworze, i t. d. Br. O. Łopuszna 1. przys. w pow bocheńskim, 4 kil. od Wiśnicza, należy do Chronowa i leży na północny wschód od tej wsi, przy drodze gminnej do Uszwi. Wzniesienie folwarku jest 323 m. npm. 2. Ł. al. Kasinka, w pow. myślenickim, ob. Kasinka. 3. Ł. z Mielnikami, wś w pow. bobreckim, 12 kil. na zach. od sądu powiat. i urzędu poczt. w Bóbrce. Na płn. leży Rrudków, na wsch. Olchowieo, na płd. Suchodół i Hucisko, na zach. Nowosiółki, na płn. zach. Podciemno i Siedliska 3 ostatnie w pow. lwowskim. Wsch. częśó obszaru przepływa pot. Siedliski od płn. zach. na płd. wsch. W dolinie jego leżą zabudowania wiejskie Lopuszny na płn. , a na płd. od nich przysiołek Mielniki Metnyki. W płn. wsch. stronie wznosi się wzgórze Łopuszna do 374 m. znak triang. . Na zach. leży las Folszowski ze szczytem 390 m. wys. W płn. zach. jego stronie leśniczówka Tarasów. Własn. więk. Alfreda hr. Potockiego ma roli orn. 254, łąk i ogr. 12, pastw. 232, lasu 1513 mr. ; własn. mniej. roli orn. 656, łąk i ogr. 200, pastw. 217, lasu 23 mr. W r. 1880 było 499 mk. w gminie, 74 na obsz. dwors. obrz. gr. katol, z wyjątkiem 30 rzym. katol. . Par. rzym. katol. w Staremsiole, gr. katol. w 01chowcu. We wsi jest cerkiew i szk. etat. jednokl. 4. Ł. , wś w pow drohobyckim, 24 kil. na płn. zach. zach. od Drohobycza, 8 kil.

Łopuszna

Łopuszna