mur. 2, z drzewa 8. Wś Ł. os. 34, z gruntem 1 mr; 224. Łobudzka Wola, wś i folw. , pow. sieradzki, gm. Krokocin, par. Małyń staranna hodowla inwentarza i piękne gospodarstwo folwarczne. Wś 5 dm. , 178 mk. ; folw, 6 dm. , 12 mk. W 1827 r. 7 dm. , 62 mk. Według Tow. Kred. Ziems. folw. Ł. albo Wola Łobudzka z wsią Wola Łobudzka, kol. Joanów i Łobudzice rozległy mr. 596 grunta orne i ogr. mr. 424, łąk mr. 18, past. mr. 58, lasu mr. 69, nieuż. i place mr. 27, bud. mur. 9 z drzewa 1. Wś Wola Łobudzka os. 12, z grun. mr. 20; kol. Joanów os. 13, z grun. mr. 107; kol. Łobudzice os. 67, z grun. mr. 617. Łobuski, mały zaśc. w pow. borysowskim, w okolicy miasteczka Szklanice, miejscowość wzgórkowata i falista, okr. polic. dokszycki. Łobuszna al. Łobuzwa, st. dr. żel. odeskiej, między Kodymą a Krutem, pow. bałcki, kolo źródeł rz. Mołokisz. Por. Łopuszna. Łoby, część Szczutkowa, pow. cieszanowski. Łobysk, ob. Józefowo, AL Jel, Łobżanka, rz. pod Łozowicą, pow. klimowicki, lewy dopływ Sozy. Łobżenica, niem. Lobsens, msto i dom. pow. wyrzyski, nad rz. Łobzonką lub Kaszubką, poboczną Noteci. Do dom. należą folwarki Łobzonką, Eberspark, Rastag, Górka i Łuchowo Buchen; ma 9463 mr. rozl. W r. 1881 miało 2579 mk. , 1137 ew. , 974 kat. , 467 żyd. ; w r. zaś 1871 było 257 dm. , 2712 mk. ; 1270 ew. , 862 kat. , 1 chrześcianin innego wyznania, 579 żyd. W r. 1875 było 2765 mk. , a więc ludność w ostatnich latach się zmniejszyła cokolwiek. Siedziba komisarza obwodowego, fizyka pow. ; sąd okr. należy do sądu ziemiańskiego w Pile Schneidemühl. Katol. parafia dek. bydgoskiego; koś. prot. paraf. należy do dyec. łobżenickiej. Szkoła rektorska kilkoklasowa, 524 analf. Mieszkańcy zajmują się przemysłem, handlem zbożowym, wełną i okowitą. Lekarz praktyczny, weterynarz, apteka, 2 browary, piła parowa, młyn, fabryka cygar i tabaki, wyroby bednarskie, towarzystwo pożyczk. , urząd poczt. 2ej ki. , st. telegr. , poczthalterya, poczta osobowa do Wyrzyska, do Osieka Netzthal, do Kujan w Prusach zachodnich; poczta listowa do Dźwierzchna Dreidorf. St. kol. żel. Osiek Netzthal o 20 kil. W kierunku płn. zach. od miasta w lasku, dawny wznosi się klasztor bernardyński Górka. W r. 1811 Ł. miała 246 dm. i 1637 mk. ; w r. 1831 było 291 dm. , 2384 mk. ; 984 ew. , 610 kat. i 790 żyd. Miasto Ł. już istniało w XI w. , jak o tem świadczy napis na zewnętrznej stronie kościoła na kamieniu umieszczony, z którego widzimy, że trzech braci z Ł. wystawiło kościół r. 1141; należało w dawniejszych czasach do wojew. gnieźnieńskiego. W XVI w. było własnością Krotoskich; od XVII w. miało z kolei dziedziców Sieniawskich, Kostków, Grudziń skich, Opalińskich, Łęckich, Radolińskich, Łochockich. Budowa teraźniejszego kościoła po chodzi zapewne z XVI w. Około r. 1550 Jan Krotoski, wojew. inowrocławski, oddał kościół braciom czeskim, w których posiadaniu pozo stał kilkadziesiąt lat. Sieniawscy później na bywszy Ł. zwrócili go katolikom. W XV w. osiedliła się w mieście znaczna liczba koloni stów niemieckich, a w XVI przybyła nowa osada ze Szkocyi; Niemcy i Szkoci zajmowali się w mieście sukiennictwem i piwowarstwem. Około r. 1667 Andrzej Grudziński ówczesny dziedzic, wypędził braci czeskich. . Gmina tych braci czeskich składała się z Polaków, Niem ców i Szkotów. Pomiędzy nagrobkami w ko ściele do ciekawszych należy grób Gagaczyków majętnych mieszczan łobżenickich; rodzina ta wygasła już przy schyłku XVII w. Kościół i klasztor bernardyński w Górkach jest dzie łem Raczyńskich z XVI w. ; rozprzestrzenili go zaś i przekształcili później Łakińscy. W Ł. istniała mennica, w której Jan Beker od r. 1612 do 1622, a następnie Hans Jurga Meinhart do r. 1630 mincarze z powołania ukształceni, wybijali monetę miedzianą zdawkową, i denary, oznaczane na stemplu już to napisem Ł lobz enicensis, już to herbem Leszczyc, godłem rodziny Krotoskich, ówczesnych dzie dziców. Dzieje tej mennicy badał prof. Józ. Przyborowski. Czyt. Leona Zwolińskiego, , Przyczynek do historyi mennicy łobżenickiej w Prze glądzie bibliograf. archeolog. z r. 1881. Por. Bydgoszcz, M. St. Łobżonka, folw. i gm. , pow. wyrzyski, 3 miejsc a Ł. , folw. ; b cegielnia; c dom leśnika; 5 dm. , 81 mk. ; 54 ew. , 27 kat. ; 25 analf. Poczta i tel. w Łobżenicy o 2 kil. ; st. kol. żel. żel. w Osieku o 16 kil. Łobżonka, rz. , wypływa z Prus zachodnich z departamentu kwidzyńskiego; płynie do ujścia przeważnie w kierunku płd. , blisko folw. Stebenki wchodzi do pow. wyrzyskiego, mija miasto Łobżenicę, pod Kościerzynom wpływa do niej Lubsia, pod miastem Wyrzyskiem strumień bezimienny od Nieżychowa pod folw. Karolewem Ł. przybiera Rudnę i pod karczmą Wygodą, przybrawszy w końcowym biegu kierunek więcej wsch. łączy się z Notecią. Długość wynosi około 6 mil. Inaczej zwie się Kaszubką, Stalunką, Por. Gwda i Juchacz. M. St. Łobzów, wś, pow. olkuski, gm. i par. Wolbrom, leży o 1 w. od Wolbromia w stronie płn. wsch. Ludność trudni się wyrobem gontów. W 1827 r. wś rządowa 114 dm. , 822 mk. ; obecnie 157 dm. Łobzów z Gramatyką, wś w pow. krakowskim, 3 4 kil. na zach. od Krakowa, nad Rudawą; ma 618 mk. rzym. kat. przydzielonych do Łobudzka Wola Łobudzka Wola Łobuski Łobuszna Łoby Łobysk Łobżanka Łobżenica Łobżonka Łobzów