archiw. 12, str. 22. Niedostępność cechu jąca lasy łobaczowskie doskonale nadawała się do rozboju; jakoż w czasie tak zwanej hajdamaczyzny ukrywali się tu hultaje. Tradycya ludowa wskazuje dotąd wiele miejsc, gdzie oni narabowane skarby swoje zakopywali. Po śmierci ks. Janusza Ostrogskiego, kaszt. krak. , dobra te przeszły drogą spadku do ks. Zasławskich, Sanguszków, Denhoffów, nareszcie hr. Leduchowskich i Ostrowskich. Franciszek hr. Ostrowski przedał Ł. wraz z Tetijowem Ale ksandrowi Maszkiewiczowi, od którego w spad ku przeszły te dobra do Darowskich. Dziś jest właścicielem Ł. p. Adam Weryha Darowski, który tu posiada ozdobną rezydencyę. Dawniej, według podania, miało być w Ł. trzy cerkwi. Z wizyty Tetijowskiego, dekanatu z 1741 widać, że w tym czasie była tu cer kiew Michajłowska dębowa w kostki, zbudo wana w 1728 r. miała parafian 30 w Ł. i 6 chałup w Zrajkach. Była uniacką. Dzisiejsza cerkiew Michajłowska, zbudowana w 1779 roku. Edward Rulikowski. Łobaczówka, m. w pow. włodzimierskim, na drugorzędnym gościńcu kupieckim, łączącym Krzemieniec z Włodzim. wołyń. , własność ks. Czetwertyńskich. Pozór miasta wiejski i jedynie 2 karczmy i parę domków izrael. przypominają, iż wś ta obszerna posiadała przywilej erekcyjny miasteczka; nie odbywają się tam nawet targi, do których prawo ono zapewne posiadało. R. 1870 Ł. miała 68 dm. , 256 mk. , w tem 8 izr. , cerkiew i dom modlitwy. Ludność wiejska okolicy tej zwykle uczęszcza na rynek sąsiadującego z Ł. Beresteczka, o 12 kil. położonego i Horochowa o 20 kil. Par. kat. Ł. w Horochowie; prawosł. par. w miejscu, tamże i zarząd gminny. Okr. polic. w Horochowie. O kilka kil. od Ł. leży wieś Haliczany ob. . Łobaczówka, ob. Zabrodzie. Łobaczycha, rzeczka, dopływ Taśminy z prawej strony. Łobańce, wś rząd. , pow. wileński, 4 okr. adm. , o 27 w. od Wilna, 8 dm. , 58 mk. katol. 1866. Łobany, wś w gub. witebskiej, u zbiegu Owsianicy z Uświatą. Łobcza 1. wś, pow. piński, gm. łumińska, przy drożynie wiodącej z Łumina do Dubnowic, ma cerkiew, osad dawnych 38, miejsco wość całkiem odludna, poleska, grunta piasz czyste, łąk bagiennych obfitość; okr. polic. łohiszyński. Własność ks. Lubeckiego. 2. Ł. , dwa folw. w pow. mozyrskim, nad rz. Prypecią, przy drodze z Turek do Petrykowa, w okr. polic. 2 petrykowskim, miejscowość najdogo dniejsza, łąk obfitość. A. Jelski. Łobdów, por. Lobdow na Szląsku. Łobdowo 1. niem. Lobdowo, dok. Lobedau, r. 1372 Lobdau, Lobdau, wś włośc. kościelna, przy bitym trakcie brodnickokowalewskim, pow. brodnicki, w okolicy lesistej. Obszaru liczy mr. 3180, . bud. 103, dm. 52, kat. 306, ew. 163. Parafia i szkoła w miejscu, poczta Wrocki. Dobro w tej wsi położone zawiera roli ornej ha. 132, łąk 11, ogółem obszaru ha. 144; dziedzic K. Bischoff. . Przypuszczają, że znany z nadzwyczajnej życia świątobliwości błog. Jan, z przydomkiem de Lobedaw, w Chełmnie pochowany i jako święty przedtem czczony, poprzednio w klasztorze oo. franciszkanów w Toruniu będący, z tej tu wsi pochodzi; u marł r. 1264. R. 1372 Henryk de Body kom tur kowalewski, potwierdza przywilej lokacyjny tutejszym osadnikom, który był już dawniej tej wsi nadał mistrz krzyżacki Günther von Schwarzburg; dla kościoła były przeznaczone 4 włóki. R. 1414 podają księgi krzyżackie strat wojennych poniesionych We wsi Ł. zabudowania od 60 włók spalone, straty m. 1600, kościół poniósł szkody za 180 m. , 7 włók jest pustych. Ob. Gesch. des Culmerlandes, str. 152. Par. Ł. w dek. golubskim, liczy dusz 1396. Kościół tytułu ś. Małgorzaty, patronatu rządowego, niewiadomo kiedy fundowany i konsekrowany; dawniej należał jako filialny do Wrock, napowrót do parafii tutejszej przyłączony 13 marca 1835. Szpitala nie masz przy tym kościele; bractwo trzeźwości założone już r. 1859. Wsie paraf. Ł. , Feliksowo, Karszewo, Tokary, Pułkowo, Przeszkoda, Kujawa, Motyka, . Józafat, Hamer, Kołaty, Sortyka i Kurpiacha. Szkoły paraf. w Ł. dzieci katol. 60, nauczyciel jest tu zarazem organistą; w Pułkowie 67 dz; 47 dz. kat. odwiedza ewang. szkołę w Hamrze. Przed laty istniał kościół pierwotnie paraf. we wsi Pułkowie. Ob. Szemat. dyec. chełmińs. , str. 112. 2. Ł. al Łogdowo, niem. Lobdau, Logdau, dok. Lobdaw, wś, pow. nidborski, przy granicy pow. ostrodzkiego, w dawnej ziemi saskiej, pustej po krzyżackich, pruskich wojnach, nowo założona w pierwszej połowie XIV w. przez Piotra Leskiego z Leszcza i dwóch towarzyszów. Pierwszy raz wspominana r. 1411. W pierwszej połowie XVI w. była pusta. R, 1530 ks. Olbracht nadał Jakóbowi Kikołowi czyli Gardyńskiemu 40 wł. w pustym majątku Ł. na prawie magdeb. , oraz wolne rybołóstwo w jez. Straszewo. O tych Gardyńskich czyli Kikołach tyle wiadomo, że przybyli do Prus w końcu XIV w. , gdy Janusz Kikoł r. 1395 sprzedał swą wś dziedziczną Kikol w ziemi dobrzyńskiej zakonowi. R. 1538 Jakób KikołGardyń ski, ten sam, który otrzymał Ł. , posiada także Gardyny i Grabowo w ziemi lubawskiej; mieszkał zazwyczaj w Gardynach, ożenił się z Apolonią, Feliksa Finka córką; jego wuj był Jerzy Wytramowski Witmansdorf. W XVII Łobaczówka Łobaczówka Łobaczówka Łobaczycha Łobańce Łobany Łobcza Łobdów Łobdowo