drewniany kościół pochodzi z r. 1765. Parafia należy do dyec. krak. dek. makowskiego, obejmuje Bogdanów, Naprawę, Skomielną czarną, Tokarnię i Więcierze z ogólną ludnością 6058 rzym. katol. i 76 izr. Pos. więk. w ogóle ma 327 mr. roli, 71 mr. łąk, 113 mr. pastw. i nieużytków i 385 mr. lasu; pos. mniej. 1524 mr. roli, 131 mr. ogr. , 1180 mr. pastw. i nieuż. i 490 mr. lasu. Jest w tej wsi także szkoła ludowa. Ł. graniczą na północ ze Skomielną Czarną, na zachód z Kojszówką, na południe z Naprawą, a na wschód z Krzeczowem. 2. Ł. z Rudą, wieś w pow. rzeszowskim, w równinach piaszczystych poszytych sosnowemi borami, 213 m. npm. leży śród lasów, które ją ze wszystkich stron otaczają. Na wschód oddzielona dużym lasem od Ł. , leży bliżej Sanu Ruda, przypierająca do Łukowy. Wś wraz z przysiołkiem ma 158 mk. rzym. katol. i należy do parafii w odległym o 3 kil. Strzyżowie. Pos. więk. Ign. Skrzyńskiego ma 464 mr. roli, 174 mr. łąk i ogr. , 226 mr. pastw. i 2598 mr. lasu; pos. mniej. 1570 mr. roli, 604 mr. łąk i ogr. , 157 mr. pastw. i 5 mr. lasu. Jest tu kasa pożyczk. gminna rozporządzająca zaledwie 30 zł. w. a. kapitału. Florę tutejszą badał w r. 1876 i 1877 p. J. Bąkowski i ogłosił rezultat swej pracy w Sprawozdaniu komisyi fizyograficznej akad. uniw. krak. z roku 1877, str. 27. Ł. graniczy na północ z Przybyszowem, na zachód z Wólką łętowską, a na południe z Wolą Zarczycką. 3. Ł. , wś w pow. przemyskim, leży w dolinie 208 m. npm. na lewym brzegu Sanu, przy gościńcu z Przemyśla do Dubiecka. Od północy osłaniają wieś lekkie wzgórza pokryte lasami, z których spływa do Sanu potok Łętowinka przecinający osadę. Zabudowania większej posiadłości są obszerne, zbudowane na pagórku z pięknym I widokiem na dolinę Sanu, gleba jednak jest I glinką mało urodzajną. Z 217 mk. przebywa stale na obszarze więk. pos. Pod względem wyznania ma być 81 rzym. katol. przydzielonych do parafii w Ujkowicach, 101 gr. katol. mających drewnianą cerkiew przyłączoną do parafii w Wapowcach i 35 żydów. Pos. więk. ks. J. Sapieżyny wynosi obszaru 98 mr. roli, mr. łąk i ogr. , 16 mr. pastw. i 642 mr. lasu; pos. mniej. 128 mr. roli, 23 mr. łąk, 19 mr. pastw. i 28 mr. lasu. Ta wieś graniczy na północ z Ujkowicami, na zachód z Wapowcami, a na południowywschód z Kunkowcami. 4. Ł. z Ochodzą i Majdanem, wś w pow. nisieckim, leży w okolicy równej, piaszczystej i pokrytej sosnowemi borami 210 m. npm. przy samej granicy powiatu nisieckiego i łańcuckiego. Od północy osłania ją las zwany Kuligami, a od wschodu takiż las zwany Obleśną Górą. Odległość od urzędu poczt. w Kamieniu wynosi 8. 2 kil. Z 1647 mk. przebywa 63 na obszarze więk. pos. Prócz kilku rodzin żydow skich są wszyscy wyznania rzym. katol. Jest tutaj kościół filialny do Budnika zbudowany w pierwszych latach XVIII stulecia przez Mi chała Sołtyka, a wyposażony 1719 r. przez Józefa Sołtyka, podczaszego podolskiego i szko ła ludowa. Filia należy do dyec. przemyskiej, dek. rudnickiego, obejmuje Groblę i Wólkę Łętowską z ogólną liczbą 2740 rzym. katol. , 8 akatol. i 120 izrael. Ł. graniczy na południe z Wolą Zarczycką, a na zachód z Wólką Łę towską. Mac. Łętownia, mała rzeczka, lewy dopływ. Wieprza, por. Łętównia. Łętownianka al. Łętowienka, rzeczka, wy pływa z pod Bukowego Garbu 426 m. , w pół nocnozachodnim narożniku obszaru gminy Bełwina, w pow. przemyskim, na granicy tejże gminy z gm. Maćkowicami; płynie lasem tąż granicą na wschód; poczem zwraca się na po łudniowy wschód, opływa wieś Bełwin i Łę townię. Tutaj przerżnąwszy gościniec prze myski uchodzi z lew. brz. do Sanu. Zabiera drobniejsze strugi leśne. Długość biegu 11 kil. Nad doliną tego potoku wznoszą się od południa i północy lesiste wzgórza; między nimi od płd. Karczmarowa 412 m. , a od płn. Nadgrodzenie 389 m. . Źródła leżą na wys. 390 m. , uj ście 207 m. npm. Br. G. Łętownica 1. wś nad rz. Mały Brok Rypą i Łętówką, pow. ostrowski, gm. Jasieni ca ob. , par. Andrzejewo. Leży niedaleko od Czyżewa, ma 37 dm. , 335 mk. W 1827 r. wś rząd. 26 dm. , 201 mk. Nazwa Ł. , jak świad czy Święcicki Opis Mazowsza, kwart. Kłosów 108, obejmowała Okolicę po drugiej stronie rzeki Brok, która odznaczała się urodzajnością ziemi i obfitością wszelkiego gatunku zboża. Na obszarze tą nazwą objętym istniały już w XVI w. wsie Czartosy, Dąbki, Grochy, Sasiny, Zagroby, z których tylko część Grochów i Zagroby zatrzymały przy swej nazwie pier wotną ogólną nazwę całej okolicy Gloger, Ziem, łomż. . 2 Ł. , ob. Czarnoty. Dębnik i GrochyŁ. Br. Ch. Łętownica, por. Łentownica i Brok. Łętowo 1. wś, os. prob. nad rz. Multawą, pow. płocki, gm. Mąkolin, par. Łętowo; odl. 25 w. od Płocka. Ma 107 mk. , 11 osad włośc, 13 dm. , obszaru 260 mr. , w tej liczbie 202 mr. gruntu ornego, przy wsi kościół parafialny drewniany, szkółka elem. i karczma rządowa. Kościół tutejszy niewiadomej erekcyi, obecny z 1778 r. Należał on wraz ze wsią do benedyktynów płockich. W 1827 r. Ł. wś rząd. ma 8 dm. , 86 mk. Par. Ł. dek. płocki 1906 dusz. 2. Ł. Dąb, wś szlach. nad rz. Gać, pow. łomżyński, gm. Kossaki, par. Kołaki. W 1827 r. 13 dm. , 84 mk. Wspominana w dokumentach z 1444 r. wś ta jest gniazdem rodu Łę Łętownia Łętownia Łętownianka Łętownica Łętowo