zwa pochodzi od łęgu lub łężka, t. j. małego łęgu i powinna się pisać Łężkowice. Ta wio ska graniczy na północ z Targowiskami, na południe z Książnicami, a na wschód z Grodkowicami. Mac. Łączna, miasto nad rz. Wieprzem, przy ujściu Jagielnicy, w pow. lubartowskim. Leży na wyniosłym brzegu doliny Wieprza na samej granicy pow. lubartowskiego z lubelskim, odl. 24 w. od Lublina, 179 w. od Warszawy i 62 w. od Włodawy, z którą jest połączona drogą bitą. Z Lublinem łączy ją dotąd droga zwyczajna w małej części przerobiona na bitą. Ł. posiada obecnie kościół paraf. murowany, dom schronienia dla starców i kalek, szkołę począt. 1kl. ogólną, urząd miejski, st. poczt. i telegr. Słynie z jarmarku na konie głównie jaki tu się odbywa dwa razy do roku. Z zakładów przemysłowych istnieją tu browar z produkcyą na 5500 rs. , warzelnia miodu i cegielnia W 1827 r. było tu 297 dm. i 2488 mk. W 1860 r. 280 dm. 53 mur. i 2633 mk. 1705 żyd. ; obecnie jest 164 dm. 37 mur. i 3409 mk. 1194 żyd, . Dochód roczny kasy miejskiej wynosił w 1860 r. 817 rs. ; obecnie 2124 rs. 1882 r. . Miasto niebrukowane i nie posiada studzien, stąd wodę potrzeba wozić z rzeki. Niegdyś własność kolejno Tęczyńskich, Firlejów, Noskowskich, Szeptyckich. W 1693 r. w połowie października, pojawiła sie w Ł. morowa zaraza zabierając bardzo wiele ofiar prawie przez miesięcy trzy, bo aż do 1 stycznia następnego roku. Symptomata tego cierpienia były osłabienie, mdłości, zsinienie, odpływ krwi ustami i nosem, i w kilka godzin chory kończył życie. Podanie miejscowe twierdzi, iż na 9 dni przed Bożem Narodzeniem nagle zjawiła się morowa zaraza, od której w przeciągu dni 9 wymarli wszyscy mieszkańcy miasta, z wyjątkiem jakiegoś jednego szczęśliwca, który został przy życiu z tego to powodu mieszkańcy aż do dziś obchodzili i obchodzą te pamiętne dni 9, ścisłym postem i odprawianą w kościele nowenną do Matki Boskiej i św. Rozalii na uproszenie obrony ich od takiej klęski. Nadto został postawiony krzyż dębowy w r. 1693, który w całości przetrwał aż do r. 1829, w którym to czasie został wzmocnionym przez obicie go blachą żelazną. Wkrótce potem Verdum jadąc przez Ł. zastał tu zamek na wysokiej górze oblanej Wieprzem, miasto otwarte i spustoszone. Liske, Cudzoziemcy, str. 86. Stefan Batory ustanowił 1582 r. w Ł. dwa jarmarki. Za spaleniem się przywileju w pogorzeli miasta, Stanisław August, na prośbę Hieronima Szeptyckiego, bisk. płockiego, dziedzica, potwierdzając nowym przywilejem 1766 r. dawny, przydał trzeci jarmark dwuniedzielny, dozwalając kupcom i jakiegokolwiekbądź stanu ludziom przyprowadzać na ten jarmark konie i bydło stada mi lub pojedynczo. Odtąd jarmarki w Ł. tak znacznie urosły, że Wołyń, Podole i Ukraina dostawiać tu zaczęły tysiącami wołów i koni na sprzedaż. Kupcy nawet ze wschodu nieraz przybywali. Pożary częste przerywały po myślność tego handlownego miasta. Pomieniony wyżej Hieronim, na Szeptycaeh i Łęcznie dziedzic, przekazał te dobra testamentem r. 1772 siedmiu swoim synowcom i na uposażenie czterech synowic. Nabył je od nich w r. 1774 Ksawery Branicki, hetman w. kor. R. 1879 od L. Grabowskiego nabył Ł. znany finansista Jan Bloch. Do znaczniejszych budowli należy kościół paraf. mur. , z dwoma kaplicami, wy stawiony w r. 1647 przez Adama Noskowskie go, podkomorzego lubelskiego, na miejscu da wniejszego, fundacyi Tęczyńskiego, kasztelana wojnickiego z r. 1400. Targi są tygodniowe, a jarmarków odbywa się 6 do roku, z których walne jeden na Boże Ciało, drugi na ś Idziego 1 września; piewszy trwa dni 8, drugi 10. Na obu bywa znaczna liczba koni rasowych, owiec, wołów i t. p. , nadto z miast fabrycznych Ło dzi, Zduńskiej Woli, Pilicy, Ozorkowa i in nych, fabrykanci przywożą swoje wyroby, kupcy zaś z Rossyi rozmaite towary, tak, że obrót jarmarczny rachują zwykle na 800, 000 rs. W czasie tylko tych dwóch jarmarków ruch handlowy w Łęcznie jest znaczny, zre sztą w ciągu roku bardzo mały. Świetność tych jarmarków zmniejsza się szybko. Pod czas gdy w 1875 r. przywieziono towarów za 600, 000 rs. , to w 1878 r. tylko za 120, 348 rs. Opis Ł. i widok miasta podały Kłosy, t. XIX, str. 119. Par. Ł. , dek. lubartowski, 3065 dusz. Według Tow. Kred. Ziems. , dobra Ł. podług wiadomości z r. 1866 składają się z folw. Pod zamcze, Ludwin, Dratów, Kaniawola, Trębaczew z awulsami Zofijówka i Ciechanki i folw. Łuszczew, ogólna rozległość wynosi mr. 17109 w gruntach om. i ogr. mr. 4911, łąk mr. 661, past. mr. 28, lasu mr. 7118, zarośli mr. 1291, nieużytki i place mr. 3100. Nadto wchodzą w skład dóbr następujące nomenklatury osada miejska Ł. os. 459, z grun. mr. 2243; wś Stara Wieś os. 23, z grun. mr. 227; wś Witaniew 08. 33, z grun. mr. 605; wś Ludwin os. 21, z grun. mr. 452; wś Dratów os, 89, z grun. mr. 1835; wś Kaniowola os. 43, z grun. mr. 838; wś Zofijówka 08. 5, z grun. mr. 3; wś Trembaczów os. 17, z grun. mr. 315; wś Cielanka os. 6, z grun. mr. 146; wś Dąbrówka os. 8, z grun. mr, 21; wś Nowogród os. 20, z grun. mr, 438; wś Łuszczów os. 53, z grun. mr. 926 osada Krzczeń gruntu mr. 19. Br. Ch. Łęczna, ob. Demidówka. Łęczna, Łunkino, niem. Lozknitz, rzeka, prawy dopływ Łaby. Łęczne olędry, właściwie Łęskie ob. . Łęczna Łęczna Łęczne olędry