ski, oboźny kor. jako świadczy donacyą w grodzie Chęcińskim feria tertia poat Dominicam Rogationem, Anno 1723. W lasach łebedyńskich hajdamacy mieli swoje przytułki. R. 1735 były one legowiskiem sławnego roz bójnika Stefana Czarnego. W tychże lasach ks. Stanisław Lubomirski syn Jerzego wy budował monaster Georgiewski, który w 1846 został skasowany. Około 1780 r. stanął tu drugi monaster żeński Nikołajowski ten i dziś istnieje. Jeszcze za księcia Stanisława Lubo mirskiego osiedlać się zaczęły te dobra, wiódł on w nich administracyą dość porządną, bądź przez bezpośrednich urzędników, bądź dzierża wiąc wioski szlachcie, ale szczególnie za syna jego, ks. Ksawerego wzrosły one w ludność i urządziły się. W archiwum Smilańskim są przywileje na osady niemal wszystkich tutej szych wiosek, nadawali bowiem Lubomirscy prawo osady w pewnych miejscach szlachcie, a osadzone wsie odkupywali i włączali do ma sy dóbr swoich. R. 1775 ks. Ksawery Lubo mirski na jednem z uroczysk należących do Ł. nazwiskiem Nadwołoczy dał prawo osady Ur. Zamiechowskieinu, cześnikowi inflanckie mu. Atoli r. 1787 tenże książę przedaje Ł. razem z całą Smilańszczyzną ks. Grzegorzowi Potemkinowi, feldmarszałkowi wojsk rosyj skich. Od tego następnie tenże Ł. przechodzi do ks. Łopuchinych. Obecnie jest w posiada niu Rogowskiego. Są tu dwie cerkwie, zarząd gminny, mieszkańcy trudnią się sadowni ctwem i corocznie sprzedają do 3000 pudów suszonych owoców. Fabryka cukru z r. 1846, własność akcyjnego towarzystwa aleksandrow skiego 19 kotłów parowych o sile 1200 koni, 850 robotników. R. 1882 przerobiła 82000 berk. buraków na 430000 pudów rafinady. Gorzelnia o 16 robotnikach 1 kocioł parowy, dystylator Galla; z 31000 pud. zboża 18500 wiader spirytusu. Cegielnia, 12 robot. , 500Ö00 sztuk cegły. Edward Rulikowski. Łebedyń, ob. Palachowa. Łebedyn, ob. Lebedyn i Lebiedyn. Łebedynka, wś, pow. humański, ma młyn wodny o 5 kamieniach, własność Janiszewskiej, 1858 r. założony, wydaje rocznie 71000 pudów mąki. Por. Lebiedynka. Łebied, rz. , dopływ Dniepru, z prawej strony, między Irpeniem a Stuhną do Dniepru uchodzi. Łebiedzie, wś, pow. Ostrogski, na granicy dubieńskiego, o 22 w. na zachód od Ostroga; grunta płaskie, nieco ku płd. pochylone, od zachodu wysokie góry. Należała do ks. Ostrogskich; 1602 r. przypadła z działu ks, Januszowi, kaszt, krakowskiemu, i wchodziła w skład ordynacyi ostrogskiej. Ostatni ordynat ks. Janusz Sanguszko aktem darowizny, sporządzonym 1753 w Kolbuszowej, darował Ł. kanclerzowi w. k, Małachowskiemu. Po konfiskacie 1795 otrzymał ją od ces. Katarzyny II gen. Fersen, 1802 od Persona kupił senator hr. Józef AugustIliński. Dziś Ł. należy do Wilh. Goldmana. Gleba czarnoziem 2klasy. W górach od wsi Dermunia węgiel kamienny. Cerkiew, młyn wodny, karczma. Włościanie zamożni, trudnią się rolnictwem i przewozem różnych produktów do Zdołbunowa. Z. Róż. Łebiedzie al. Lebiedzie, grupa domów i leśniczówka w Dzikowie w pow. cieszanowskim. Mogiła w. tem miejscu usypana weitug tradycyi przez mieszkańców nad zwłokami pierwszego osadnika, którego Tatarzy tu zabili, chcąc zmusić go męczarnią do zeznania, gdzie skarby przechował. Lebnoerhutte, os. do przy trakcie bitym 3 1 2 mili od WejŁebińska huta, niem. Łebna, pow. wejherowski, wejherowskolezieńskim, o herowa. Kś. F. Łebki 1. wś włośc, nad rz. Lizwartą, pow. częstochowski, gm. Węglowice, par. Truskolasy, o 21 w. od Częstochowy, przy granicy pruskiej. Ma 20 dm. , 124 mk. , 194 mr. obszaru. 2. a Ł. , wś, pow. ciechanowski, gm. Regimin, par. Niedzborz, odl. o 8 w. od Ciechanowa, ma karczmę, 23 dm. , 176. mk. , 319 mr. gruntu, 5 nieuż. W 1827 r. 22 dm. , 139 mk. b Ł. Janusy, Ł. Kryspy i Ł. Wielkie, pow. ciechanowski, gm. Sońsk, par. Kraszewo, odl. o 8 w. od Ciechanowa. Ł. Janusy mają 4 dm. , 34 mk. , 85 mr. gruntu, 5 nieuż, c. Ł. Kryspy, 3 dm. , 32 mk. , 85 mr. gruntu, 5 nieuż, d. d Ł. Wielkie, mają karczmę, 21 dm. , 131 mk. , 450 mr. gruntu, 12 nieuż, Mieszka tu drobna szlachta. Por. Czarnocinko i Drążewo, 3. Ł. Duże i Małe, wś szlach. i włośc, pow. szczuczyński, gm. i par. Grabowo. W 1827 r. wś rząd. 11 dm, 66 mk. Łebława, ob. Lublewo. Łebno, niem. Lebno, rycer, dobra, pow. wejherowski, na bitym trakcie wejherowskolezieńskim, przy granicy pow. kartuskiego. Obejmuje wraz z wybudowaniami Bródki, Helenenhof. Nowe Łebno, Łebińska huta i Otałżyno, jedne dobra i 49 posiadł, gburskich, włók 211, katol. 500, ewang. 74, dm. 66. Parafia Strzepcz, szkoła w miejscu, , poczta Smazin. Odległość od Wejherowa 3 mile. Do rycer. dobra należy obszaru roli ornej hekt. 801, łąk 96, pastw. 632, lasu 36, nieuż. 19, wody 21, ogółem 1617 hekt. R. 1360 posiadacz Dowipil; za polskich czasów pisali się Łebińscy, jako r. 1766 zachodzi Antoni Łebiński, łowczy liwoński, dziedzic dóbr Łebna. R. 1877 na polu ziemianina Czarnowskiego natrafiono na grób skrzynkowy, w którym obok urn już pogniecionych znajdowały się dwie całe. Znalezione w nich zausznice z drutu bronzowego z paciorkami z pięknego szkła błękitnego.

Łebedyń

Łebedyń

Łebedyn

Łebedynka

Łebied

Łebiedzie

Łebińska

Łebki

Łebława

Łebno