bina. Korzeń rządowy, Koszelówka, Krakówka, Łąck, Luizental, Matyldów, Mościska, Popłacin, Radziwie, Rumunii Nowe, Wincentów, Wola Brwileńska, Wola Łącka, Zazdzierz, Zbęczków, Zdwórz, Zdworskie Rumunki, Zofiówka. Por. Gostynin, II, 750. Łąck, ob. Łąkie, Łącko, Łąsk, Koronowo. Łącka huta, os, ryc, pow. kartuski, o 2 1 2 mil od Kartuz. Ob. Łączyńska huta. Łącka Wola, wś, pow. gostyński, gm. Łąck, par. Gombin. Ma 19 dm. , 35 mk. , 240 mr. obszaru. Łąckie, jeziora przy wsi t. n. w pow. go styńskim, na prawo od drogi bitej z Gostyni na do Płocka, należą do pasa jeziór, ciągnącego się równolegle z Wisłą od Gombina począw szy. Jeziora te leżą śród wyżyny, dochodzą cej 400 stóp nad poziom morza a poprzerzynanej licznemi jarami. Brzegi jeziór Ł. w czę ści wyniosłe, bezleśne. Stanowiły one wi docznie jednę całość z pobliskiem jez. Zdworskiem. Większe z obu jeziór ma 120 mr. ob szaru i 11 do 25 stóp głębok. , mniejsze 73 mr. obszaru; łączy je kanał. Na zachod, połudn. brzegu rozciąga się wś Łąck. Br. Ch. Łącki młyn 1. niem. Lauknermühl, posiadł, z młynem, do Łąkiego przyłączona, pow. człuchowski, nad strugą Hamer do Brdy idącą. Obszar przy wsi Łąkie podany, bud. 4, dm. 1, katol. 8, ew. 2. Parfia i poczta Koczała, szkoła Łąkie. 2. Ł. , niem. Lonckenermühl, os. do Łąk, pow. człuchowski, nad strugą do jez. Łąckiego wpływającą; bud. 5, dm. 2, ew. 31. Parafia Borzyszkowy, szkoła Łąki, poczta Kremerbruch. Kś. F. Łącko z Wolakami i Łączkami Wiesendorf, wś w pow. sądeckim, w obwodzie sądowym w Krościenku, leży na lewym brzegu I unajca u ujścia do niego potoka zwanego Czarną wodą, 367 m. npm. , o 19 kil. od Krościenka. Przysiołek Wolaki leży na północny wschód od tej wsi, a Łączki na południe, przy drodze z Kamienicy do Starego Sącza. Wieś zajmuje kotlinę, otoczoną od zachodu, północy i wschodu wzniesieniami dochodzącemi od 518 do 550 m. npm. ; lasy zaś ma po prawym brzegu Dunajca. Samo porzecze jest namuliste i urodzajne, role zaś na wzgórzach są zimne, iłowe. Ł. ma starożytną parafią rzym. katol. Długosz L. Ben. I, 559 i II, 250 ed. Crac, szkołę ludową dwuklasową i szpital ubogich założony 1576 r. przez zakonnice starosądeckie, który ma 1333 zł. w. a. majątku zakładowego i zostaje pod zarządem gminy. Ludność rzym. katol liczy 1571 osób. Pos. więk. Sew. hr. Drohojewskiego składa się z 99 mr. roli i 129 mr. lasu; pos. mniej. 933 mr. roli, 149 mr. łąk i ogr. , 338 mr. pastw. i 134 mr. lasu. Kościół paraf. murowany, został zbudowanym przed r. 1327 i przechowuje metryki od r. 1786. Prócz niego znajduje się na cmen tarzu drewniana kaplica, w której się odpra wia msza św. w dni uroczyste. Parafia nale ży do dyec. tarnowskiej, dek. łąckiego i ma U miejscowości przyłączonych, mianowicie Łącz ki, Czerniec, Maszkowice, Zabrzeż, Zarzecze, Kicznię, Zaporzyn, Wolę Kosnową, Wolę Piskuliną, Szczereż i Wolicę. Ogólna liczba pa raf. 5646 rzym. katol. i 200 izrael. Ł. grani czy na zachód z Czerńcem, na północ z Zagorzynem i Czarnym Potokiem, a na wschód z Maszkowicami. Siarczyński w Słowniku geogr. galic, str. 243 Rkp. Bibl. Ossol. we Lwowie, L. 1825 powiada, że za Długoszem i inni kronikarze podają, iż Ł. przed r. 1256 było własnością Wydżgi, herbu Janina, który wyprawił się na wojnę krzyżową. Były tu w owym czasie kopalnie złota; produkt Wydżga zabrał z sobą do Gdańska i krzyżakom sprze dał. Potem sprzedał i wieś, ale niewiadomo jakim sposobem ją odzyskano, gdyż później stanowiła uposażenie klasztoru starosądeckiego Morawski, Sądeczyzna I, 114 i 193. W pó źniejszych czasach było tam źródło mineralne, żelaziste, o którego własnościach leczniczych pisał lekarz Petrycy w r. 1603. Dalej twier dzi Siarczyński, że w pobliżu drogi sączą się obficie skalne oleje; dla tego ludzie stawali i smarowali niemi wozy. Haquet badał Ł. pod względem geologicznym i zastał gliniasty łu pek, żelazo, margiel, łyszczyk, piaskowiec i lepiszcze iłu. W swej podróży opisuje on lud łącki jako uderzająco brzydki, mały i niezgra bny, a przytem nadzwyczaj umysłowo nierozwinięty. Porównywa ich z kretynami w Szwajcaryi i utrzymuje, że najmędrszy zaledwie do złp. liczyć umiał. Opisany przez niego kre tyn miał 3 9 wysokości, czoło zaklęsłe, wolę i był niemową. Był naturalnie wy jątkiem i dzisiaj trudnoby było znaleść w tej wsi kretynów. W Ł. odbywają się jarmarki co trzeci tydzień w poniedziałki, jeżeli na ten dzień nie przypada święto. Mac. Łąckowa, węg. Laczkova, wś w hr. spi skiem Węg. ; płóciennictwo, zdrój doskonałej wody szczawiowej, 682 mk. H. M. Łąckowice, ob. Łączkowice. Łączany, wś, ob. Łęczany, Łączany, wś w pow. wadowickim; leży w urodzajnej nadwiślańskiej równinie, 222 m. npm. , na prawym brzegu Wisły, i należy do parafii rzym. katol. w Spytkowicach a ur poczt. w Brzeźnicy, skąd jest o 6 kil. odległą; liczy 529 mieszk. , z których 5 przebywa na obszarze więk. pos. funduszu religijnego; 490 jest wyznania rzym. katol. , a 39 izrael. Pos. więk. ma obszaru 201 mr. z tych 171 mr. roli, 10 mr. łąk, 6 mr. pastw. i 14 mr, lasu; mniej. 221 mr. , a mianowicie 149 mr. roli, 20 mr. łąk i ogr. i 52 mr. pastw. Ł. graniczą na wschód Łąck Łąck Łącka huta Łącka Wola Łąckie Łącki młyn Łącko Łąckowa Łąckowice Łączany