poleska, nizinna, grunta piaszczyste, łąk do statek; tędy droga z Niemieckiej Słobody do Matałygi i Lipy. Al. Jel. Ławnica, drobna bagnista rzeczułka, w powiecie borysowskim, poczyna się w mocza rach około wsi tegoż nazwiska, i niewiele ubiegłszy wpada do Bobra, znacznego dopływu lewego Berezyny. Al. Jel. Ławnikańce, wś nad jez. Dubinki, pow. wileński, 3 okr. adm. , o 50 w. od Wilna, 20 dm. , 154 mk. , z tego 134 katol. , 20 żydów 1866. Ławno, por. Grodno. Ławnylasek, niem. Lawnilaszek, dobra, pow. ządzborski, st. p. Peitschendorf. Ławoczanka, rzeczka górska, wypływa w obrębie gm. Ławocznego, w pow. stryjskim, w południowozachodniej jej stronie, z pod Horbu Męczołowskiego 933 m. ; płynie z po czątku na wschód, a dosięgnąwszy górnych chat wsi Ławocznego, zwraca się na północny wschód, płynie między domostwami Ł. , potem na wschód i na granicy Ł. z Tarnawką ucho dzi do Oporu. Długość biegu 5 1 2 kil. Przyj muje z lew. brz. potok Rowinę i potok z pod Ragoszy 869 m. . Br. G. Ławoczne al. Lawoczne, wś w pow. stryjskim, 70 kil. na płd. zach. od Stryja, 35 kil. na płd. zach. od sądu powiat. w Skolem, 10 kil. na płd. wsch. od urzędu poczt. w Tuchołce. Na płn. zach. i płn. leży Kalne, na płn. wsch. Tarnawka, na płd. wsch. Wołosianka i Chaszczowanie, na płd. Oporzec, na zach. Wyżłów. Płd. zach. róg wsi przypiera do granicy węgierskiej. Tutaj wznosi się Jawornik Wielki znak triangul. do 1123 m. i wysyła wzdłuż granicy zach. krótkie ramię górskie na płn. , opadające do 981 m. Z tego punktu wybiega drugie ramię na płn. wsch. , t. zw. Horb menczołowski, ze szczytem 933 m. wys. i rozdziela się na kilka mniejszych ramion. Wzdłuż granicy płn. zach. ciągnie się pasmo Obnoha od płd. zach. na płn. wsch. , wybiegając od granicznego punktu 1111 m. wysokiego. Na płn. od niego wznosi się góra Racenowa, a na granicy Kalnego wznosi się Ragosza werch do 869 m. znak triang. . We wsch. niższej stronie obszaru wznoszą się Uście na mapie szt. gen. Uszcza, 815 m. i Błyskówek 847 m. . W płd. wsch. wąskiej części wsi wznosi się ramię górskie Maradyków, ciągnące się od płn. zach. na płd. wsch. , ze szczytem 838 m. wysokim. W zach. kończynie wsi nastaje Opór i płynie na wsch. do Oporca, gdzie skręca na płn. wsch. a potem na płn. i wchodzi znowu do Ławocznego, a płynąc w tym kierunku przez wsch. część obszaru, wchodzi do Tarnawki. Do Oporu wpadają od lew. brz. liczne dopływy, z których wymieniamy pot. Zakuty, płynący wzdłuż granicy płd. ; Ławoczankę, najznaczniejszy, płynący od zach. granicy a za silony licznymi strugami najznaczniejszy pot. Rowina i Czerenina, płynący wzdłuż granicy płn. wsch. ; z praw. brz. wpada do Oporu pot. Chomiński płynący również wzdłuż gra nicy płn. wsch. Zabudowania wiejskie leżą w dolinie Ławoczanki. Własn. więk. niegdyś Czartoryskich, Lubomirskich, Potockich, dziś hr. Kinsky ego ma roli ornej 15, łąk i ogr, 18, pastw. 48, lasu 817 mr. ; własn. mniej. roli or nej 1550, łąk i ogr. 308, pastw. 774, lasu 412 mr. Gleba sprzyja tylko uprawie owsa, jeśli rok niecałkiem mokry ani też całkiem suchy. W r. 1880 było 607 mk. w gminie, 8 na obsz. dwor. obrz. gr. katol. , należących do górskie go rodu Tucholców. Par. gr. katol w miej scu dek. Skole, archidyec. Lwów ma filią w Tarnawce. We wsi cerkiew i szkoła etat. 1kl. Cerkiew drewniana w kształcie krzyża w r. 1800 zbudowana; obok dzwonica, w niej 5 dzwonów, najcięższy waży 7 cetn. Według podania obchodził założyciel wsi tutejsze pola i łąki do koła, a kiedy wrócił do swej chaty, znalazł na niej gniazdo jaskółcze. W miejscu tem zbudował on cerkiew. Istniejące do dziś obrazy i carskie wrota mają pochodzić z tej starej cerkwi. W r. 1785 żył tu pop szyzmatycki Andrzej Szepetiuch czyli Szeptyński, ja ko miejscowy paroch. Nazwa wsi pochodzi wedle podania od pierwszego założyciela, któ ry przybył tu z Samborskieg; p i osiedlił się na miejscu Hrobyszcza, gdzie była stara cerkiew. A ponieważ tu było dużo moczarów, bagnisk i potoków, przeto musiał założyciel wsi kłaść liczne kładki czyli ławki, a stąd po szła nazwa. Na uwagę zasługeje nazwa niwy Kubajewa dolina albo Kubajczata. Po danie głosi, że pewien bogaty mieszkaniec, je den z pierwszych w tej wsi, Kostraba, zwykł był w czasie głodu sprzedawać owies i każdemu kupującemu dodawać kubek owsa w przy czynku, mówiąc przytem Daby Hospod sochranyw tu dołynu od hradu. Jakoż doliny tej grad nigdy nie nawiedzał. A ponieważ Kostraba owsa kubkiem dodawał, nazwano do linę Kubajczatą al. Kubajewa. Czyt. Lit. Sbor. 1870, str. 72. Lu. Dz. Ławoż, małe bardzo rybne jezioro, w pół nocnej stronie pow. bobrujskiego, w miejsco wości gdzie się Berezyna styka z pow. ihumeńskim, uformowane z rozlewu rzeczki Jelnicy, wpadającej do Berezyny, nieco więcej niż o milę ku północy od mczka Świsłoczy poło żone. Al. Jel. Ławrajcie, dwór, pow. rossieński, par. nowomiejska. Własność Kolendy. Ławrów, wś, pow. łucki, ma kaplicę katol. parafii Nieświcz. Ławrów po rus. Ławriw, wś w pow. suromiejskim, 12 kil. na płd. zach. od sądu pow.

Ławnica

Ławnica

Ławnikańce

Ławno

Ławnylasek

Ławoczanka

Ławoczne

Ławoż

Ławrajcie

Ławrów