sądu powiat, i urzędu poczt. w Mościskach. Na płn. leży Czerniawa, na wsch. Hodynic na płd. wsch. Sułkowszczyzna, na płd. Trzcienieć i Balice, na zach. Szechynie i Buców obie w pow. przemyskim. Płd. wsch. część obsza ru przepływa pot. Riczka dopływ pot. Czar nego, uchodzącego do Wiszni od płd. zach. na płn. wsch. Prawy brzeg potoku jest moczarzysty, na lew. brz. leżą zabudowania wiej skie, na płd. od nich, we wsch. stronie ob szaru, folw. Józefówka, a w stronie zach. folw. Budy. Zach. strona obszaru lesista, a w płd. zach. jej części wznosi się jedno wzgórze do 270 m. W płn. stronie wsi wznosi się naj wyższy punkt do 241 m. Płd. zach. koniec wsi przebiega gościniec wiodący z Mościsk do Przemyśla. Na płn. od gościńca biegnie kolej Karola Ludwika naprzód na płn. zach. aż do stacyi 235 m. , a potem na płd. zach. Własn. więk. ma roli or. 644, łąk i ogr. 107, pastw. 224, lasu 359 mr. ; własn. mniej. roli or. 1025, łąk i ogr. 206, pastw. 91, lasu 266 mr. We dług opisu z r. 1880 było 1312 mk. w gm. , 59 na obsz. dwor, obrz. rzym. katol. , z wyjątkiem kilkudziesięciu gr. kat. . Parafia rzym. katol, w Mościskach, gr. katol. w Hodyniach. We wsi jest dwór, gorzelnia i szkoła etat. lklas. Za czasów polskich należała wieś do dóbr ko ronnych w ziemi przemyskiej a w czasie za boru Galicyi była wraz z Hodyniami jako dzierżawa w posiadaniu Jana Klemensa Branickiego i Izabeli z Poniatowökich. W Skutek kontraktu zamiany z d. 7 grudnia 1799 r. od dano ją Ignacemu hr. Cetnerowi jako częścio wy ekwiwalent za dobra Nadworne. Dawna nazwa Tytowa Wola pochodzi od Tyta, pro toplasty Hodyńskich. Przystanek L. W. dr. leh Karola Ludwika leży między Medyką a Mościskami. Lu, Dz. Lackellen, Lakellen ob. . Lackie, Małe i Wielkie 1. wrie w pow, złoczowskim, 10 kil. na zach. od sądu powiat. w Złoczowie, tuż na płd. od st. poczt. , kolej. i telegr. w Kniaźem. Na płn. leży Kniaże, na wsch. Chylczyce, Jasionowce i Zalesie, na płd. Majdan, na płd. zach. Scianka, na zach. Olszanica. Północną, moczarzystą część obszaru przepływa od płd, wsch. na płn. zach. pot. Sołotwina, dopływ Gołogórki ob. . Wsch. część obszaru zajmuje wś L. Małe i należąca do niej grupa domów i folw. Kołtowiec, położ one w stronie płn. wsch, , na granicy Jasienowiec, w części zach. leży wś L. Wielkie i należące do wsi Ostrów, grupa domów na granicy płn. , folw. Kazimierowka w narożniku płn. zach. i grupa domów Cymbała na granicy płd. zach. Połud. część obu wsi jest lesista. W L. Małem leży las Majdan, a najwyższe jego wzniesienie czyni 425 mt. W L, Wielkiem o chodzi najznaczniejsza wyniosłość 459 metrów. Północna część obu wsi znacznie niżej położona 260 do 298 mt. . Przez środek obu wsi idzie gościniec lwowskozłoczowski. Płn. wsch. narożnik L. małego przerzyna kolej Karola Ludwika. Własn. więk. ma roli or. 322, łąk i ogr. 226, past. 74, lasu 1591 mr. ; własn. mniej. roli or. 1216, łąk i ogr. 321, past. 366 mr. Według spisu z r. 1880 było w L. Małem 655 mk. w gminie, 81 na obsz. dwor. , a w L. Wielkiem 822 mk. w gminie i 26 na obszarze dwor. w L. Małem 280, a w L. Wielkiem 180 obrz. rzymkatol. . Parafia rz. katol, w Gołogórach, gr. katol w L. Wielkiem. W L. Wielkiem jest cerkiew pod wez. Kożmy i Damiana, w L. Małem dwie kaplice; z tych jedna nad grobem rodziny Strzemboszów gdzie się niekiedy mszę odprawia. W L. Małem jest szkoła etatowa lklas. , dwór, folwark, gorzelnia i młyn. Okolica obfituje w tkaczów. Dnia 14 października r. 1380 rozstrzygnął Jan, starosta ruski, spór Mikołaja Szegoczyca z Przybbkiem z Buska o wś Lackie, przyznając ją na własność pierwszemu. Por. Goiogóry od wsi L. ku wschodowi góry te zowią się Woroniakami. Ob. Akta grodz, i ziem. t. III, str. 62 i 63. 2. L. Rudenko, ob. Rudenko Lackie. Lackie, ob. Ladzkie. Lackniedien niem. , dobra, pow, frylądzki, st. p. Barsztyn. Lacko, wś, pow, dobromiiski, 3 kil, na płn. od sądu powiat. , urzędu poczt. , stacyi kolej. i telegr. w Dobromilu, przy trakcie przemyskochyrowskim. Na płn. leżą Hubice, na wsch. Grabownica Sozańska i Grodzisko, na płd. Huczko i Dobromil, a mianowicie przedmieścia Unteri OberEngelsbrunn, na zach. Kniażpol, Kropiwnik i Paportno. Środkiem obszaru płynie od płd. na płn. potok Lacczański, dopływ Wiaru, znany w dalszym biegu, w Kubicach, jako pot. Rybniska. Zasilają go w obrębie wsi liczne strugi, z których najznaczniejszy potok Jabłonów, wpadający od lew. brzegu. W dolinie potoku Lacczańskiego, na lew. jego brzegu, leżą zabudowania wiejskie. Zachodnią część obszaru zajmuje las Jabłonów. Wzdłuż lew. brzegu pot. Lacczańskiego idzie gościniec samborskoprzemyski. Od niego wybiega na płd. zach. droga, 2 kil. długa, wiodąca do żupy. Własn. więk. rządowa ma roli or. 12, łąk i ogr. 2, past. 1, lasu 252 mr. ; własn. mniej. roli or. 943, łąk i ogr. 125, past. 180, lasu 14 mr. Według spisu z r. I88O było 933 mk. w gminie, 18 na obszarze dworskim obrz. gr. katol. z wyjątkiem kilkudziesięciu rzym. katol. Par. rzym. i gr. katol. w Dobromilu. We wsi jest cerkiew pod wez. Narodzenia N. M. P. , zbudowana po r. 1775. Dawna cerkiew zgorzała d. 8 paźdz. 1775 r. ze wszystkiem. Uratowano tylko 3 dzwony. Za czasów polskich należało Lacko do klucza dobromilskiego. W chwili za Lackellen Lackellen Lackie Lackniedien Lacko