arcyks. Karola Ludwika, gościniec rządowy bialskośniatyński i drogi gminne, w czasie słotnym nadzwyczaj trudne do przebycia. Około dróg krajowych zaledwie zaczęto się krzątać. Najgłówniejsze arterye ruchu prowadzą 1 na płd. z Przeworska do Kańczugi i z Łańcuta do Dynowa; 2 na płn. z Łańcuta przez Leżajsk do Radomyśla i z Rzeszowa przez Sokołów do Niska. Te dwie północne drogi łączy transwersalna z gościńcem rządowym z Sokołowa do Leżajska. Najważniejszą rzeką jest prócz kawałka Sanu Wisłok i ich małe dopływy, niebędące nigdzie spławnemi. Ten brak środków komunikacyjnych przedstawia następujące zestawienie statystyczne podług dr. Pilata Wiadomości statyst. 1878 na 10 kil. kwadr. wypada w pow. łańcuckim 38, 105 kil. dróg, z których 33 kil. jest dróg gminnych. W ogóle jest dróg 436, 592 kil. a mianowicie 30 550 kil. t. j. 6, 97 rządowych, 29 kil. i j 5, 5 krajowych i 382142 kil. t. j. 53 gminnych. Z ogólnej powierzchni arealu i lasów 188, 142 mr. przypada na role 118, 918 więk. pos. 22, 466, mniej. 96, 452 mr. , na łąki i ogrody 18, 698 więk. 3, 587, mniej. 15, 161 mr. , na pastwiska 15, 566 więk. 2, 493, mn. 13, 073 mr. , na lasy 34960 więk. pos. 27, 682, mniej. 7, 278 mr. W ogóle na posiadłość większą wypada 56, 228, na mniejszą 131, 914 mr. Posiadłość więk. składa się przeważnie z lasów, a mniej. przeważnie z roli. Ponieważ przy ststwie łańcuckiem znajduje się drugorzędny urząd podatkowy, dla tego inne daty statystyczne są złączone z pow. rzeszowskim, i z tego powodu musimy zakończyć ten arykuł ograniczeniem się na podaniu podatków bezpośrednich, złożonych do kas rządowych za rok 1878, które wynosiły 138, 443 zł. w. a. i 85 cent. Mac. Łańcużno, jez. we wsch. stronie pow. połockiego, na granicy pow. horodeckiego, ma 2. 5 w. kw. powierzchni. Por. Sośnica. M. K. Łanczanów, dobra, pow. kowieński, par. opitołocka, o 63 w. od Kowna, własność Kognowickiego. Gospodarstwo b. staranne. Kaplica katol. Matki Boskiej, zbudowana 1779 r. przez obywatela Kognowickiego. Łanczyn, wś, pow. nadwórniański, 18 kil. na płd. wsch. od Nadwórny, 10 kil. na płn. wsch. od sądu powiat. w Dalatynie, 26 kil. na zach. od najbliższej st. kolejowej w Kołomyi. Urząd poczt. w miejscu. Na płd. leżą Potok Czarny i Osław Piały, na zach. Zarzecze, Dobrotów i Krasna, na płn. Majdan Sredni część wsi Kubajówka, na wsch. Sadzawka i Mołodiatyn w pow. kołomyj skim. Srodkiem obszaru płynie Prut od płd. zach. na płn. wsch. Od praw. brz. zasilają go w obrębie wsi liczne strugi, płynące od płd. na płn. lub płn. zach. , z których najznaczniejsze Iwanówka, płynąca wzdłuż granicy od Zarzecza i Kobylica płyną I ca z Mołodiatyna na płn. wsch. Od lew. brz. wpada do Prutu najprzód jedno ramię Słobo żnicy, płynącej z Dobrótworu, a potem na sa mej granicy Sadzawki pot. Krasna ob. , pły nący w tym samym co i Prut kierunku, zasi lony od praw. brz. drugiem ramieniem Słobo żnicy, a od lew. brz. kilkoma małemi strugami. Wzdłuż granicy płn. płynie od zach. na wsch. pot. Tłumaczyk, dopływ Prutu. Do niego uchodzą wody z płn. części obszaru za pośrednic twem pot. Glinnego, płynącego od płd. zach. na płn. wsch. a wpadającego w Sadzawce do Tłumaczyka. W płd. lesistej części obszaru wznosi się na samej granicy Fedorynczyn do 731 m. Stąd opada obszar, przechodząc na płn. wsch. w przerzedzony las Kobylicę szczyt 525 m. , a na płn. zach. w t. zw. Perestup szczyt 498 m. , nagle ku dolinom Prutu i Krasnej 380 m. na zach. , 361 m. na wsch. , w których, leżą rozrzucone zabudowania wiejskie, a na płn. zach od nich las Sadki, przerznięty Krasną i Jednem ramieniem Słobożnicy, wpadającem tu właśnie do Krasnej. W płn. części obszaru czyni najwyższe wzniesienie 447 m. Środkiem obszaru, między doliną Prutu a Krasnej, idzie gościniec wiodący z Nadwórny do Kołomyi. Własność wiek. rządowa ma łąk i ogr. 1, past. 8, lasu 1473 mr. ; własn. mniej. roli or. 723, łąk i ogr. 2442, past. 862, lasu 85 mr. W r. 1880 było 2947 mk. w gm. , 31 na obsz. dwor. przeszło 300 obrz. rzym. katol. , reszta gr. katol. Par. rzym. katol. w Delatynie; gr. katol. w miejscu, dek. nadworniański, archi dyec. lwowska; ma filią w Dobrotowie. We wsi jest cerkiew, szkoła etat. 1klas. i urząd salinarny. Ilość soli wytwarzanej rocznie w tu tejszej warzelni wynosi 46, 700 centn. W ru chu jest jeden tylko szyb. Głębokość onego wynosi 27 1 6 sążni, a naturalnej solanki daje on 1150 stóp sześc. na dobę, 420, 000, stóp sześc. rocznie ob. Jahrb. des geol. Reich. t. 26, str. 200 i Dod. mies. do. Gaz. Lwow. 1872, t. III, str. 26. W chwili zaboru Galicyi była tu jedna warzelnia o 20 czerunach, produkcya soli wynosiła 28, 000 centn. rocznie, a warzel nia była wydzierżawioną za 48, 000 złp. rocznie. Z narzędzi kamiennych znajdywanych tutaj można wnioskować, że tutejsze źródła słone znane były mieszkańcom Już w zamierzchłej przeszłości. O nafcie w Ł. ob. Jahrb. des geol. Reich. 1881, str. 165. Za czasów polskich na leżał Łanczyn do dóbr koronnych, a mianowi ciedo dóbr Nadwórny w ziemi halickiej, i two rzył wraz z Krasną i Sadzawką jeden klucz tych dóbr. Lu. Dz. Łanczynieski groń, ob. Groń. Łanega, mały zaśc. w pow. bobrujskim, w okr. polic. 3 hłuskim, na pół odległości pomiędzy Hluskiem i Nowodrogami; par. katol. hłuska; miejscowość poleska nieco zasiedlona

Łańcużno

Łanczanów

Łanczyn

Łanczynieski groń

Łanega