w pień wycięto. W drodze licytacyi nabył te dobra bank rustykalny lwowski prócz fol warku Wiktorówka, przyłączonego przedtem do Słowity i rozparcelował; sam Ł. okrojony z wielu parcel ziemi i Ostrowiec nabył notaryusz Aleksander Zaleski, resztę włościanie i żydzi. Większa posiadłość dawniejszego kom pleksu ma roli ornej 963 m. a. , łąk 133, pastw. 48, lasu 1413; mniej. ma roli om. 1086 m. a. , łąk 167, pastw. 355, lasu 118. Wedle obli czenia z r. 1881 jest ludności na obszarze dwor skim 81, z tego męskiej 39, żeńskiej 42. W gmi nie ludności 1541, z tego męskiej 759, żeńskiej 782. Domów mieszk. 267. Ł. jest gniazdem starej ruskiej rodziny Łahodowskich. Jeden z tej rodziny Dymitr z Pohorylec Łahodowski podpisany, jak tak zwane akta bernardyńskie lwowskie świadczą, na akcie konfederacyi zie mi lwowskiej i dystryktu żydaczowskiego, wraz z miastem Lwowem stolicą wszej Rusi An. 1464, mającym na celu wspólną obronę przeciw nieprzyjaciołom i wyrażającym zacho wanie wierności ojczyźnie i królowi Kazimie rzowi Jagiellończykowi król był wtedy zaję ty walką z krzyżakami. Na akcie tym znaj duje się kilkadziesiąt podpisów, przeważnie imiona i miejsca pochodzenia. Z nazwisk czy tamy Jerzy Strumiłło z Domaszyna podkom. lwowski, chorąży Jan Świnka z Pomorzan, podstoli Jan Chodorowski z Brzozdowiec, Piotr Czebrowski ze Stok, Michał Kay z Derewlan i Dymitr Łahodowski z Didoszyc Dzieduszyccy, Mika z Balicz Balicki, Protazy z Sylejatucz Sulatycki i t. p. Dymitr Łahodowski i syn Wańko giną później pod gruzami zamku swego w Pohorylcach, walcząc z pogaństwem Czyt. Łahodów w Literatur. Sbornyku, 1870, str. 45; Łahodowska mogiła w Przyj. domowym, 1863, str. 300; O geologicznych stosunkach, Kosmos, Lwów, 1880, str. 127 i Verhandl. der geol. Reich 1880, 114; Galicya w obrazach, zesz. VIII; ob. także Ryciny w zbiorze Pawli kowskiego 3980; i Swod. litopys, str. 459. Lu. Dz. Łahodów, Łahodówka, potok, wypływa na wschodniej granicy gm. Podhorzec, w pow. złoczowskim. Płynie nasamprzód na północny zachód a przyjąwszy z lew. brzegu strugę płynącą z Podhorzec, zwraca się na północny wschód i przechodzi wkrótce na obszar Kadłubisk, w pow. brodzkim. Przepływa takowe i w kierunku północnym podąża do Wysocka, poniżej którego zwraca się na północny zachód i minąwszy błota zwane Czarnym Gajem, wchodzi na obszar Raźniowa, płynąc łączkami śródleśnemi a na granicy tegoż z Rudą, uchodzi do Styru. Jestto rzeka błotna. Dawniej tworzyła staw we Wysocku, dzisiaj spuszczony. Jedynie tylko w Raźniowie i we Wołkowatyczu, przysiołku gminy Zabłotcami Słownik geograficzny. Tom V. Zeszyt 56. zwanej, rozlewają się na tej rzece znaczniejsze stawy. Pędzi młyny we Wysocku, w Woł kowatyczu i w Rażniowie. Długość biegu 23 kil. Niektórzy uważają ten potok za górny Styr ob. . Br. G. Łahodycze, grapa domów w Kamionce Wołskiej, w części wsi Biszkowie, pow. Rawa Ruska. Łahodyńce, wś, pow. starokonstantynowski, par. Kulczyny. R. 1867 miała 22 dm Łahodycze, nazwa używana w dokumen tach z r. 1488, podanych w Aktach grodzkich i ziemskich t. 9, str. 131, 132 i 136. Wydaw ca Aktów stawia domysł, iż to jest Łahodów w pow. brodzkim. Przeciw temu przemawia okoliczność, że wsie Chylczyce i Żulice, od których Paweł z Oleska odgraniczał wieś Łahodzycze, należącą do Jana Bełzeckiego, leżą między Złoczowem a Białym Kamieniem, w znacznem oddaleniu od Łahodowa. Owe Ł. musiały zatem jakąś inną oznaczać miejsco wość. Lu. Dz. Łahoszcz, ob. Hoszca. Łahow, niem. Loga, wś serbska na saskich Łużycach, w pow. budyszyńskim, nad Czornicą. W r. 1875 dm. 30, mk, 165, w tem Ser bów 137. Tu ma główną siedzibę zareczańskie serbskie towarzystwo, bardzo gorliwe w sprawie krzewienia narodowego ducha w okolicy; założone 23 kwietnia 1879 r. W bli skości grodzisko, nad strumieniem wpadającym do Czornicy. A. J. P. Łajbiszki, ob. Łojbiszki. Łajby, zaśc. szlach. , pow. święciański, 3 okr. adm. , o 28 w. od Święcian, 1 dm. , 5 mk. staroobr. 1866. Łajgie, jez. , blisko Andrzejewa, źródło Wiewirży. Łajkowszczyzna1. wś rząd. , pow. lidzki, 1 okr, adm. , o 3 w. od Lidy, 3 dm. , 17 mk. 2. Ł. , wś włośc. , pow. lidzki, 2 okr. adm. , o 44 w. od Lidy, 6 dm. , 41 mk. 1866. Łajmy, cegielnia, należy do dóbr Kurszany w pow. szawelskim. Łajpuszki, wś, pow. poniewieski. Łajsce, wś w pow. jasielskim, 12. 8 kil. od Jasła, należy do parafii rzym. katol. w Łubieńku. Wś zaległa obadwa brzegi potoka Dunaj a, uchodzącego z lew. brzegu do Wisłoki. Wzniesienie wynosi 334 m. npm. Od północnego wschodu otacza ją las zwany Cechówką, a od południowego zachodu las Buczyna. Pola należące do wsi przecina gościniec z Jasła do Żmigrodu. Jest tutaj drewniana kaplica, w której się czasami msza św. odprawia. Kasa pożyczk. gminna ma 393 zł. w. a. kapitału. Z 604 mk. przebywa 36 stale na obszarze więk. pos. p. Wład. Bielańskiego; 601 jest wyzn. rzym. katol. , 3 izrael. Pos. więk. ma obszaru 291 mr. roli, 59 mr. łąk i ogr. , 22 mr. pastw. Łahodów Łahodów Łahodycze Łahodyńce Łahoszcz Łahow Łajbiszki Łajby Łajgie Łajkowszczyzna Łajmy Łajpuszki Łajsce