Łabsztynek, niem. Kl. Lobenstein, folw. , pow. ostródzki, st. poczt. Lubawa, par. ewang. Glaznoty Marienfelde; 1857 r. 180 mk. Gunter Y. Hohenstein, komtur ostródzkii, nadaje Katarzynie, wdowie po Henryku z Łabsztynka, 27 wł. chełm. nad granicą chelmińską. Dan w Dąbrównie r. 1351 w dzień śś. Piotra i Pawła. R. 1552 mieszkają w Ł. Polacy i niektórzy Niemcy; r. zaś 1621 sami tylko Polacy. Ob. Kętrz, o ludn. pols. , str. 362. Łabszyn, ob. Łapszyn. Łabuchy, niem. Lahuch al, Labuck, wś, pow. reszelski, st. p. Rothfliess, Jeży nad koleją toruńsko wystrucką; założył ją r. 1586 biskup warmiński Marcin Kromer na 40 włókach, nadając je prawem chełmińskiem i z 2 służbami ob. Kętrz. , Ludn. pols. w Prus. , str. 555. R. 1650 wystawił tu dziekan kapituły warmińskiej Szemborowski kaplicę, na korzyść której krótko potem 2 października 1659 r. sołtys Krysztof Grunenberg z Rothfliess wyznaczył znaczny legat Ob. Script. rerum Warmien. I, 387 i 401. Podług lustracyi z r. 1656 wydane były Ł. w dzierżawę wraz z pobliskim Klajsakiem; obejmowały razem 40 włók, z których płacono 7 korcy pszenicy i tyleż żyta, 1 funt wosku i 1 fenig chełm. Por. Klajsak Łabuciowce, wś włośc, pow. dzisieński, o 81 w. od Dzisny, 2 okr. adm. , 4 dm. , 51 mk. 1866. Łabuczyn, wś, pow. prużański, na płn. wsćhód od Prużany. Łabudzice, ob. Łobudzice, Łabukszty lub Poszałtunie wś, pow. ros sieński, par. Gawry, o 10 w. od Gawr, nad rz. Szałtoną. Był tu klasztor ks. benedyktynów, fundowany 1755 r. przez Jędrzeja Jaisińskiego, Anzelma Szymkiewicza i Kołłontaja, na miej scu kaplicy stojącej tu od r. 1600. Klasztor ten był probostwem naleźącem do Starych Trok i dlatego, po kasacie klasztoru w r. 1832, zakonnicy poszałtońscy zostali przeniesieni do Trok a kościół ich został filialnym gawrańskim. A. K. Ł. Łabuń, ob. Łabunie. Łabuń, mko, pow. zasławski, okr. polic. i gm. Ł. , o 16 w. od Połonnego, u zbiegni Poganki z Chomarem Okr. polic, łabuński obejmuje gminy Ł. , Chrolin, Sudyłków. B. 1870 Ł. miał 496 dm. , 1796 mk. , w tem 37 proc. izr. , kościół, 5 cerkwi, 3 kaplice, synagogę, 2 domy modlitwy, browar, 3 piece wapienne, 6 olejami, 3 potażarnie, cegielnię, 2 młyny, 26 sklepów, 51 rzemieślników, targi co tydzień. Paraf. kościół katol. ś. Anny, z murm wzniesiony 1731 przez ks. Józefa Lubomirskiego. Par. katol. dek. zasławskiego dusz 2140. Filia w Hrycowie, kaplica w Mośkalówce. Dawnej kaplice w Kuskowie, Kaleniczach Małych, Mikulinie i Onachowcach. Przy końcu w. XVI była to własność rodziny wołyńskiej Łabuń skich. Z nich Krzysztof z żoną swą Anną Chomiakówną wznieśli tu 1593 cerkiew ś. Trój cy, Następnie przeszedł Ł. w ręce Lubomir skich. W czasie wojen Chmielnickiego i nastę pnych doznało i to miasteczko smutnego losu, mimo swej obronności. Pod koniec XVIII w. w posagu za córką ks. Marcina Lubomirskiego, sławnego hulaki i awanturnika za panowania Augusta III, dostał się Ł. smutnej pamięci Jó zefowi Stempkowskiemu, kasztelanowi a potem wojew. kijowskiemu. Faworyt ten Stanisława Augusta znacznie Ł. podźwignął z ruiny; na gruzach dawnego zameczku założył wspaniały pałac, gdzie brzmiały niegdyś świetne zabawy, z anarchiczną wspaniałością przez srogiego roz pustnika urządzane. Odwiedzał i Stanisław August Ł. dwa razy 1781 i 1787. Szczegóły znajdzie ciekawy w pamiętnikach Ochockiego. Majątek Stempkowskiego 1792 przeszedł pod rozbiór za długi. W 1793 r. 8 kwietnia zgro madzone tu duchowieństwo i szlachta wyko nali przysięgę na wierność cesarzowej Kata rzynie II. A. Jabł. Łabuń, niem. Laabe, dok. r. 1400 Labun, 1539 die Laabe, 1764 Labau, włośc, wś, pow. Sztumski, na bitym trakcie malborskostarotar skim, obszaru liczy mr. 1303, bud. 35, dm. 12; katol. 70, ewang. 64. Par. Szropy, szkoła w miejscu, poczta Starytarg. Za polskich czasów wś Ł. należała dodóbr ststwa sztumskiego. Sołtys tutejszy przechowywał t. zw. wielki przywilej lokacyjny. Pierwotny bowiem stary dokument nadawczy, przez krzyżaków wygotowany, zaginął był tej wsi, jako i 10 innym tegoż ststwa, czasu szwedzkich wojen. Na prośby odnośnych wiosek, na których czele stał Ł. , V. 1641 Zygm. Güldenstem, starosta sztumski, wystawił nowy przywilej na imię sołtysa tutejszego, który zarazem i drugim owym wioskom służył. Prawo urządzenia, jak zdawna, pozostało chełmińskie. Ob. Schmitt, Gesch. des Kreises Stuhm, str. 204. Kś. F. Łabiunary, ob. Łabonary. Łabuńce, wś nad rz. Judyną, pow. święciański, tuż obok stacyi Duda dr. żel. warsz. petersb. , 2 okr. adm. , o 33 w. od Swięcian 15 dm. , 91 mk. katol. 1866. Łabunie, wś i folw. , pow. zamojski, gm. i par. Ł. Leżą w nizinie na prawo, a dwór z pałacem rezydencyonalnym dziedzica w lipowym parku ną lewo od drogi bitej 1go rzędu z Zamościa do granicy austryackiej. Odl. od Zamościa na wsch. płd. o w. 10, od Lublina w. 93, Krasnegostawu w 43 1 2 i Tomaszowa Zamojskiego w. 21. Starożytna ta wś, pierwotnie zwana Łabuń, niegdyś dziedzictwo Oleśnickich, pod koniec XVI w. należała do b. pow. grabowieckiego w wojew. bełskiem, stanowiąc ogniwo graniczne tego wojew. od zach. płn. strony Łabsztynek Łabsztynek Łabszyn Łabuchy Łabuczyn Łabudzice Łabukszty Łabuń Łabiunary Łabuńce Łabunie