i mieczem, stanął pod L. i 13 maja przypuścił szturm do miasta. Przekonawszy się jednak o obronności miasta, zrabował i spalił przedmieścia i cofnął się ku swym granicom. Ledwie się on oddalił, wpadli na Ruś Tatarzy i zniszczyli co po Multanach zostało; pod L. tylko nie byli. Po Tatarach wpadli znowu Turcy i otarli się o mury L. Aleksander, objąwszy rządy po Olbrachcie, potwierdził 1502 wszystkie prawa miastu służące A. IX, 195, a w r. 1503 nadał 2 przywileje, z których jeden zabraniał obcym kupcom nabywać we L. towary od innych obcych kupców, a drugim pozwolił wś Brzuchowice założyć, osadzać tam kmieci, młyny i karczmy budować i dochody z nich pobierać. W r. 1504 zniszczył pożar płd. wsch. część miasta między teraźniejszą ul. Sobieskiego a Ruską. W r. 1505 uwolnił król na sejmie w Radomiu L. od cła, myta, drogowego, mostowego i przewozowego w całej Polsce na zawsze. W r. 1506 nadał król przywil. pobierania od każdej fury przyjeżdżającej do miasta lub wyjeżdżającej z miasta po groszu, celem użycia tych pieniędzy na naprawę dróg okolicznych i murów miasta A. IX, 234. Stąd początek dochodu rogatkowego. Łaska Zygmunta I dla L. była prawie bez granic. W r. 1509 przybył on po raz pierwszy do miasta i wydał 3 przywil. zmierzające do podniesienia handlu i przemysłu. W tymże roku oblegał miasto Bogdan, hosp. wołoski, przez 3 dni, szturm przypuszczając, lecz mężnie przez mieszkańców odparty, cofnął się, splądrowawszy i spaliwszy okolicę. Gdy r. 1511 miasto nawiedził wielki pożar, uwolnił je Zygmunt na lat 6 od podatków. W r. 1512 wysłało miasto delegatów z darami na koronacyą Barbary. W lipcu 1514 zjawiła się na przedmieściach horda tatarska, lecz męstwem obywateli odparta, przedmieścia tylko w popiół obróciła. R. 1523 odstąpił król radzie miasta, za jej urzędowe trudy i na jej potrzeby, połowę czopowego w mieście opłacanego, zostawiając dla siebie drugą połowę, ale powierzając jej pobór radzie i przeznaczając na fortyfikacye. W lipcu r. 1524 zbliżyli się Tatarzy znowu pod L. , zabawili tu 24 godzin, a spaliwszy przedmieścia, dalej pociągnęli. W jesieni r. 1525 przybył król do L. wraz z hetmanem i liczną szlachtą. Miała to być wyprawa na Tatarów, do której jednak nie przyszło. Wówczas rozporządził Zygmunt, że szlachta, posiadająca do my i realności we L. , juryzdykcyi prawa miejskiego podlegać obowiązana. R. 1527 padło całe prawie miasto ofiarą płomieni; pożar ogarną nawet Wysoki Zamek i Zniesienie. Po tem nieszczęściu wielu chciało opuścić gruzy i popioły, lecz przedstawienia rady przemogły postanowiono miasto odbudować. Rada uchwaliła a król potwierdził przy odbudowaniu usunąć to, co ułatwia rozszerzenie pożaru. Zakazano tedy stawiać podcienia i budy drewniane kramarskie. Król. uwolnił miasto od wszelkich podatków, czynszów i opłat na lat 12, a od czopowego na lat 7. Przed pożarem zaś jeszcze uwolnił król miasto od opłaty myta i targowego od śledzi i innych ryb słonych z Buska lub z obcych stron przywożonych. R. 1537 przybył Zygmunt do L. , wezwawszy szlachtę na pospolite ruszenie przeciw Piotrowi, hosp. mult. ; do wyprawy nie przyszło, skończyło się bowiem t. zw. wojną kokoszą czyt. Obóz polski pod L. , Lwowianin, 1836, str. 75. Podczas tego pobytu nadał król miastu wyłączne prawo palenia i propinowania wódki, uregulował różne spory miasta ze sstą i uwolnił obywateli lwow. od cła i myta w Kołomyi. R. 1538 nakazał król nową wyprawę przeciw Piotrowi z wojsk zaciężnych pod dowództwem syna Zygm. Aug. , który do L. przybył, ale na naleganie matki z Glinian do Krakowa powrócił. Dowództwo objął wtedy Jan z Tarnowa, wyparł Wołochów z Pokucia, spustoszył część Multan i wrócił do L. W r. 1539 nadał Zygmunt miastu prawo pobierania targowego od każdego wozu ze zbożem przyjeżdżającego do miasta. W r. 1540 otrzymało miasto prawo założenia blichu, a w r. 1543 potwierdzenie wszystkich praw i przywilejów d. dawniejszych. W r. 1547 srożyło się we L. powietrze. Zyg. August, objąwszy rządy r. 1548, potwierdził miastu i nacyi ormiańskiej wszystkie dawniejsze przywileje. R. 1552 potwierdził Zygmunt swym przywilejem dawny zwyczaj pobierania w bramie od każdej fury drzew po polanie na opał ratusza, a od każdej fury siana i słomy po wiązce dla koni wiejskich; r. 1555 zaś potwierdził przyw. Kazim. W. z r. 1368 na 100 łanów. W r. 1556 przybyła do L. królowa węgier. Izabela, córka Zyg. I, z synem Janem Zygmuntem, i gościnnie przyjęta, bawiła tu przez kilka miesięcy, a odwdzięczając się miastu, nadała mu r. 1557 przywilej uwalniający kupców lwow. od cła w Węgrzech i przywilej ten 1560 potwierdziła. Na rok 1559 przypada oblężenie klasz. dominikańskiego przez Górkę, dobijającego się ręki Halszki z Ostroga. Miasto ucierpiało wiele przez kilkoniedzielne oblężenie i zatamowanie handlu Czyt. Halszka, kniahynia ostrożska przez Szaranewycza, Lwow, 1880. Dnia 5 maja 1564 ścięto na rynku Stefana Tomszę, hosp. mult. . Iwana Mazotczę, dowódzcę wojska i Piotra Spanzoterę, bojara. Ciała ich pogrzebane w monas. ś. Onufrego Rozkaz ścięcia wydany przez Zyg. Aug. czyt. A. I, 35; testament straconych ib. 38; rejestr wydatków kasy lwow. miej. , spowodowanych uwięzieniem Tomży i towarzyszy, ib. 41; nakazy Zyg. Aug. co do sporządzenia inwentarza rzeczy Tomży i towarzy

Lwów