przeszedł L. wraz z księstwem halickiem pod panowanie polskie i zostawał odtąd pod niem bez przerwy aż do r. 1772. W długim tym okresie dziejowym wzrastało miasto w zamożność i dobrobyt. Szczęśliwe położenie geogr. i ówczesne stosunki handlowe ściągały na jarmarki i targi lwowskie kupców z Persyi, Turcyi i Arabii, szczególnie zaś Greków i Ormian; rzplta wenecka utrzymywała tu, aż do opanowania portów krymskich przez Turków i Tatarów, swego ajenta, który załatwiał wszystkie sprawy handlowe swego miasta. Również pomyślnie rozwijał się przemysł. Do tego dobrobytu przyczyniali się niemało królowie polscy, nadając miastu rozliczne prawa i przywileje, obmyślając dostateczne środki obrony. Miasto natomiast stało wiernie na straży Polski, zasłaniając ją z podziwienia godnem męstwem i poświęceniem od rozlicznych napadów nieprzyjacielskich. W r. 1388 wydał Jagiełło radcom m. L. przyw. , wcielający wójtostwo do miasta i dający radcom prawo wybierania wójta, zastrzegłszy dla korony z urzędu tego 1 3 a 1 2 dla wójta Ak. III, 80. Ze się zaś rozeszła wiadomość, jakoby kraje ruskie od Polski odpaść i któremuś z książąt nadane być miały, przeto zapewnił król radców na ich prośbę pismem 1389 wydanem, źe ani Rusi ani L. żadnemu księciu nie nada, lecz sobie, swej żonie, dzieciom i Polsce zostawi A III, 84. Ku jesieni 1389 przybył Jag. powtórnie do L. i dłużej tu zabawił. Wówczas potwierdził radzie miejs. dokum. z r. 1388 A. III, 83 na wcielenie wójtostwa do magistratu i dokum. Kaz. W. z r. 1368 na 100 łanów frank. A. III, 82. W latach 1400 i 1407 bawił król znowu we L. W r. 1410 dało miasto królowi na wyprawę do Prus 200 grzywien. Przywiązanie mieszczan do króla, ich wdzięczność i szacunek okazywały się przy rozmaitych sposobnościach, jak np. podczas jego dość częstych pobytów we L. 1417, 1421, 1424, 1427, 1430, przy okazyi koronacyi Elżbiety Granowskiej, później król. Zofii, przy okazyi chrztu królewicza Kazim. i t. p. Król natomiast obdarzał miasto licznemi łaskami. Od dawna już zanoszono skargi na sstów, jakoby oni przywłaszczali sobie ziemię do miasta należącą. Przyw. Jadwigi z r. 1387, potwierdzony przez Jag. , obiecywał przywrócenie dawnych granic, ale dużo czasu upłynęło, zanim obietnicę spełniono. Ponowne skargi miasta wniesione 1413 miały wprawdzie ten skutek, że król wysłał delegata na sprostowanie granic, ale czynność jego odnosila się tylko do określenia granic między obwodem ssty a winnicą obywatela Trautfrewlena A. IV, 83. Skargi tedy powtarzały się i później a ustały dopiero 1415, kiedy król nadał miastu t. zw. obszary eźtremitates, t. j. grunta po za granicami miasta leżące, należące do dóbr królewskich, a do żadnej wsi nieprzydzielone A. IV 88. Nadał je zaś wyraźnie w tym celu, aby miasto tem łatwiej mogło uskutecznić obwarowanie. Obszary te uważano przeto jako część miasta, a ich osadników nazywano przedmieszczanami, którzy ulegali juryzdykcyi miejskiej. W skutek tej darowizny wynosił obszar miejski w przybliżeniu 17332 morg. wied. Na obszarach tych powstały później miejskie wsie Kulparków, Biłohorszczc i Brzuchowicę. R. 1420 poleca Jag. Janowi, arcybisk. lwow. , i innym oznaczenie granic L. A. IX, 25 i poddaje domy szlachty we L. wszystkim ciężarom miejskim A. IV, 104. R. 1422 darował król L. łaźnię naprzeciw klasztoru franciszkanów, pozwolił bez opłaty nowe zakładać łaźnie A. IV, 114 i potwierdził przyw. Kazim. W. z r 1360 A. IV, 116, a 1424 potwierdził przyw. Jadwigi z 8 marca 1387 A. III, 188. R. 1425 uwolnił król miasto od dostarczania podwód dla dworu królew. A. IV, 137 a 1426 także od innych usług dla dworu, z wyjątkiem dla króla i królowej A. V, 48. Ponieważ zaś królowi chodziło o zapewnienie następstwa dla syna, przeto wydało miasto na żądanie króla list homagialny, zaręczając, że po śmierci króla syna jego nowonarodzonego, a dopiero gdyby i ten umarł, córkę Jadwigę królową uzna A. IV, 133. R. 1427 wyd. Jag. podczas swego pobytu we L. reskrypt, że obywatele lwowscy bez wszelkiej depaktacyi i zdzierstwa po drodze z wołami do Wrocławia iść mogą Arch. miej. fas. 281 5. W r. 1429 był we L. cesarz Zygmunt z żoną, jadąc na zjazd do Łucka i drugi raz wracając ze zjazdu, a za obu razami rada miej. obdarzała cesarstwo. Roku 1431, w czasie wojny Świdrygiełły z Jagiełlą, wpadł Świdryg. do ziemi lwowskiej i ogniem ją pustoszył, ale L. silnie obwarowanego nie ważył się zdobywać. Wybrany po śmierci Jagiełły Władysław Warneńczyk zatwierdził przywilejem z r. 1435 Arch. miej. fasc. 293 1. 6 prawa miasta względem składu towarów i zakazał obcym kupcom inną drogą jeździć, jak tylko przez L. , a tegoż roku przybył ze swym bratem Kazimierzem do L. , gdzie ich obu miasto obdarzyło. W r. 1436 bawił król znowu we L. i odbierał publicznie na rynku hołd od Eliasza, hospodara multańskiego i jego bojarów. R. 1438 posunęli się Tatarzy pod L. i poczęli miasto oblegać, lecz nie mając do tego należytego przysposobienia i późną porą roku zmuszeni, cofnęli się, popaliwszy przedmieścia. R. 1439, podczas głodu i moru panującego w Polsce, przeniósł się król z całym dworem na zimę do L. R. 1440 odbył się prawdopodobnie pierwszy synod prowincyonalny we L. Tegoż roku poświadcza król, że dłużny jest Lwowu 905 grzywien i nakazuje spłacać

Lwów