drukowanych w Galicyi i dzieła zakupywane ze stałej dotacyi. W r. 1848 liczyła ona 51082 tomów i mieściła się w zniesionym koś. trynitarskim. R. 1848 zniszczyły ją płomienie podczas bombardowania tak, że zostało tylko 13000 tomów. Ocalone te resztki przechowywano w gmachu Namiestnictwa, potem w klasz. dominikanów, a od 1852 w dzisiejszym gmachu uniwersytetu. Na użytek publiczny oddano ją 1853 r. Wówczas liczyła 35600 tom. , rząd bowiem zakupił bibl. Kurzmayera w Wiedniu; bibl. nadworna wiedeńska i bibl. Ossol. ofiarowały wiele dubletów, z prywatnych zaś osób wzbogacili ją Kudik, prof. uniw. w Pradze, St. Dunin Borkowski, Aleksander Wernicki i inni. Z końcem 1883 było 43600 dzieł o 84927 tom. , 390 rękopisów, 214 dyplomów, 239 atlasów i kart geograf. , 10152 monet i medali i kilkadziesiąt tomów rycin i fotografij. Czyt. Reifenkugel Bibl. uniw. we L. , szkic histor. statys. w Przewodn. nauk. i liter. Lwów, 1873, str. 181, 285 i 459 i Rkp. w Bibl. uniw. 2. E. 16, p. t. ,, Histor. statis. Uebersicht des Zustandes der Lemb. Univ. Bib. Oprócz tych bibliotek zasługują na wymienienie Bibl. Poturzycka Włodz. hr. Dzieduszyckiego w muz. im. Dzieduszyckich; Bibl. hr. Wiktora Baworowskiego w t. zw. arsenale Sieniawskich kilkanaście tysięcy dzieł, 1500 rkp. , 300 dokum. , 10000 rycin, 300 obrazów i znaczny zbiór starożytności i sprzętów, rzeźb, pamiątek, autografów; Bibl. Pawlikowskiego, umieszczona tymczasowo w klasz. dominik. 18500 dzieł polskich, 2500 obcych, 1000 dubletów, około 400 rkp. i cenny zbiór bardzo rzadkich rycin; Bibl. Sejmu i Wydz. Krajow. ; Bibl. politechniczna i bibl. szkolne. W pierwszych latach zaboru istniała we L. prywatna ale wszystkim dostępna Bibl. Rzewuskiego, o której bardzo pochlebnie wspominają ówcześni turyści niemieccy. O Bibl. lwowskich czyt. obszerny artykuł Bielowskiego w Dzien. lwow. z r. 1852; O zbiorach nauk. i artystycz. Pawlikowskiego Czas w kilkunastu numerach z r. 1856; O numizmatycznych zbiorach artykuł Dzieduszyckiego w Dzien. liter. z r. 1852 242. Muzea. Oprócz wspomnionych przy opisie uniwersytetu i Bibl. Ossol. są jeszcze Muzeum przyrodnicze im. Dzieduszyckich, założone przez Włodzimierza hr. Dzieduszyckiego. Obejmuje ono zbiory dendrologiczny, zoologiczny, botaniczny, mineralogiczny, geologiczny, paleontologiczny i etnograficzny. W r. 1880 oddał je twórca na użytek publiczny. W skład zbiorów wchodzą same okazy krajowe z obszaru ziem dawnej Polski. Potrzebę takiego muzeum wykazywał Pol w artykule Muzeum natury we L. , dzieła wszystkie, t. 10, str. 212. W r. 1880 wydal Włod. Dzieduszycki dzieło p. t. ,, Muz. Dzied. Dział I. Zoologiczny, oddział zwierząt kręgowych; IL Ptaki. Ob. wiadomość o tem dziele w Wędrowcu 1881, 221 i 222. Miejskie muzeum przemysłowe, założone 1873 za inicyatywą rękodzielników lwow. przy pomocy hojnego daru Fr. Bałutowskiego 6000 złr. , otwarte uroczyście 12 czerwca 1874. Umiejętnem urządzeniem zajął się nadinżynier Ludwik Wierzbicki. Pierwotnie mieściło się muz. w gmachu strzelnicy miejskiej, od r. 1878 mieści się w ratuszu. Z muzeum jest połączona szkoła przemysłu artystycznego, wyżej wspomniana. W 1883 liczyło muz, okazów wyrobu przemysłu około 7000 sztuk. podzielone na 9 grup, fotodruków, fotografij i rycin 2146, obrazów olejnych i akwareli 23, a w bibliot. 990 dzieł fachowych. Ob. Statut muz. przemys. , Lwów, 1874; opis muzeum z wymieniem grup, na jakie okazy podzielone, w Bibl. warsz. 1876, t. II, str. 330, i katalog wystawy robót kobiecych i wyrobów tkackich przem. domowego, urządzonej w muz. przem. we L. w r. 1881. Archiwa. Pierwsze miejsce zajmuje arch. grodzkie, czyli t. zw. bernardyńskie, mieści się bowiem w klasz. bernardynów, bez zaprzeczenia największe archiwum sądowe w całej monarchii, zawierające nader cenny materyał do dziejów polskich. Zawiera ono 6944 tomów in fol. i 1356 fascykułów, a przytem 14300 numerów, do których sporządzono 6000 indeksów in fol. Najstarsza księga pochodzi z r. 1381. Drugie miejsce zajmuje arch. miejskie magistratualne. Zawiera ono najpewniejsze dowody i wskazówki co do początków miasta, jego dziejów, rozwoju jego kultury, stosunków wyznaniowych, przemysłowych, kupieckich i wojskowych, z odnoszeniem się do panujących zapatrywań, zasad i ogólnych stosunków kraju; zawiera ono dalej dowody na wykazanie, jak się tworzył majątek gminy, na oznaczenie granic, nabywanie dóbr miejskich, na rozliczne pobożne, dobroczynne i inne pożyteczne fundacye; nareszcie najlegalniejsze akty uznania wierności miasta dla panujących, przywiązania do ojczyzny, dowody wielkich ofiar dla kraju i przyznawanych za to korzyści lub odszczególnień. Słusznie tedy nazwano je nieocenionym klejnotem miasta. Wagilewicz i Rasp rozłożyli arch. na 4 oddziały I. zawiera dyplomy i dokumenta oryginalne, transsumpty od 1359 do 1796 w liczbie 844 przeszło 300 z nich drukowano w Akt. grodz. i ziem. II. stanowią akta złożone w 1512 fascykułach; III. obejmuje księgi w poddziale A. r pisane, tomów 429 od XIV po koniec XVIII w. i kilka z XIX w. , między niemi topografią Lwowa przez Alnpeka spisaną i liber memorabilium, z którego głównie Zub. korzystał przy układaniu swej

Lwów