jak mumie, które ostatecznie na cmentarz wywieziono. 3. Kap. szpitala powszechnego. Gdzie dziś szpital powszechny, był niegdyś konwikt pijarów, fundowany 1748 r. kosztem Sam. Głowińskiego, sufragana lwow. Rząd austryacki zniósł zakon a klasztor i konwikt przemienił na szpital, zostawiwszy tylko kaplicę dla wygody chorych i powierzywszy dusz sterownictwo nad nimi kapłanom przy koś. ś. Antoniego. W r. 1851 utworzono osóbną kapelanią; lokalną, która obejmuje także filią szpitala powszech. , t. zw. szpital hofmański. Nadzór nad chorymi mają od 1870 r. siostry miłosierdzia, mające tu rodzaj klasztoru. 4. Kap. i szpital sióstr miłosierdzia, fundowane przez Fran. Jana Zawadzkiego, łowczego kijowskiego r. 1774. Inni dobroczyńcy powiększali fundacyą. Rząd wypłaca rocznie 2000. Przy szpitalu jest kościołek pod wez. ś. Franciszka Seraf. z 3 ołtarzami. Na chórze są portrety fundatorów i arcybisk. Wyżyckiego. Z pamiątek jest poduszka mszalna, pamiątką po królu Poniatowskim, z ponsowego adamaszku, srebrem haftowana na jednej stronie orzeł z ciołkiem, na drugiej cyfra królewska. III. Kościoły klasztorne. 1. Klosz, i koś. karmelitów pod wezw. ś. Michała, założony przez Aleks. na Ostrogu ks. Zasławskiego i Aleks. Kuropatwę 1642 r. w stylu włoskim. Freski mocno zniszczone. Kaplice są 2, ołtarzy 12. Ołtarz wielki z czarnego mar muru krakowskiego, w nimobraz Matki Bożej z Jezusem, jeden z najdawniejszych we L. za bytków sztuki bizant. W kaplicy Chrystusa upadającego są marmurowe tablice nagrobko we Piotra Branickiego 1762 i Stan. Ligęzy 1707. Piękną ozdobą koś. jest pomnik jen. Dwernieckiego, dłuta Filipiego ob. Tyg. Lwow. 1868, 25. Koś. i klasz. był niegdyś obron ny. Pierwotnie mieścili się tu karmelici bosi, a później reformaci. Karmelici trzewiczkowi mieli pierwotnie klasztor przy ul. Halickiej, gdzie dziś gimnazyum Fran. Józefa i tam mieli parafią ob. Ak. gr. T, 127. Rząd austryacki odebrał im naprzód parafią a klasz. przeznaczył na rękodzielnię jedwabiu i kazał się im r. 1789 przenieść do dzisiejszego klasztoru. Ob Do kum; do hist klasz. karmel. we L. w Rozmait. 1859, 21 i nn. do 39; Annales Leopolienses Carmelitani 1444 1705. rkp. w Bibl. Ossol. 2021; dto od 1442 do 1676, tamże 2154. 2. . Klasz. i koś. oo. franciszkanów. Pierwszy ślad o franciszkanach we L. znachodzimy dopiero r. 1372, kiedy Władysław ks. Opolski nadał ich klasztorowi pod wez. ś. Krzyża dom swój w pobliżu niskiego zamku Ak. gr. V, 8. Rząd austr. kazał zakonnikom przenieść się 1787r. do Hasz. niegdyś oo. kapucynów, gdzie do dziś mie szkają. Kościół dzisiejszy wystawiła r. 1708 Elż. Sieniawska, hetm. w. kor. Zgorzał on r. 1833 wraz z bogatym księgozbiorem. Odbudowany 1835, konsekrowany 1838, ma kaplicę i 7 ołtarzy. Franciszkanie przechowują kapę i infułę, których miał używać bł. Jakób Strepa. 3. Klasz, i koś. pp. benedyktynek pod wez. WW. ŚŚ. Powstał 1596. r. z powodu poświęcenia się na służbę Bożą 3 sióstr, córek szlachcica Saporewskiego, który im na klasztor odstąpił swój dom pod zamkiem. Kościół wystawił arcybisk. Solikowski swym kosztem 1597, konsekracya nastąpiła 1627 r. Koś. niedawno odnowiony, zbudowany w stylu bizant. Do koś. przytyka wieża 4granna z ciosowego kamienia, zakończona u góry ozdobną galeryą. Ołtarzy 7. Czyt. Lwowianin, 1837, str. 51; Tyg. Lwow. 1867, 7 Groby w koś. Benedykt. przez Izabelę hr. H. Lwowianin, 1840, str. 6; Przdłożone kl. Benedykt. lwow. w Rozmait. 1832, Nr. 47; Regestr percepty i expensy na reparacyą spalonego klasztoru Benedykt. rkp. w Bibl. Ossol. 1719. 4. Klasz. i koś, pp, bendyktynek od Najś. Sakramentu sakramentek pod wez. Zaślubienia Najśw. Panny. Zakonnice te, wezwane z Warszawy podczas grasującego powietrza, mieściły się z początku w domu najętym przez ks. Jabłonowską przy koś. ś. Antoniego i trudniły się wychowywaniem córek szlacheckich. Kiedy Zofia Cetnerówna, wojewodzianka smoleńska, wstąpiła do tego zakonu, wymogła ona na ojcu swym Franciszku, że 1718 r. wystawił on koś. i klasz. ale z pruskiego muru. W r. 1743 arcybisk. Wyżycki, wsparty przez różnych dobrodziejów a także przez króla Leszczyńskiego i używszy posagów zakonnic, rozpoczął budowę murowanego klasztorni. Lecz dopiero 1785 r. odgrodzono i wykończono jednę połowę, a do wykończenia drugiej zabrano się dopiero w najnowszych czasach. Na ścianie wisi portret fundatorki Centnerównej. W chórze są stalle pięknie rzeźbione i ozdobione statuami świętych naturalnej wielkości z drzewa. Obecnie wyrzeźbił do kościoła. Sosnowski piękną statuę ś. Józafata. 5. Klasz. sióstr miłosierdzia i koś, ś. Kazimierza. Niegdyś należał klasz. i koś. do reformatów, sprowadzonych przez Mniszcha i osiedlonych na gruncie darowanym przez Zofią Daniłłowiczową. Koś. ten spalili kozacy 1648 r. W r. 1656 wybudowali Mikołaj Bieganowski, kaszt. kamieniecki, i żona jego Urszula z Krosnowskich na tem samem miejscu koś. pod wez. ś. Kazimierza i klasz. z cegły i obwiedli murem. Poświęcił go arcybisk. Tarnowski 1664 r. Józef II kazał przenieść się reformatom do klasz. po karmelitach bosych w r. 1783, a w ich klasz. osadził siostry miłosierdzia. Koś. , zbudowany w stylu włoskim, ma 6 ołtarzy i 6 tablic nagrobkowych z herbami i portr. fundatorów i dobroczyńców. IV. Świątynie nie będące ant parafialnemi ani konwentualnemi. 1. Koś. św. Piotra i Pawła, zwykle jezuickim zwany, gdyż nim zawiadują

Lwów