ków i ludwisarzy 6, konwisarz 1, rękawiczników i bandażystów 14; III. fiakrów 21, dorożkarzy 224, utrzymujących omnibusy 1, posługaczy publicznych 3 instytuty, karawaniarzy 8; IV. fryzyerów i perukarzy 20, golarzy 64; V. introligatorów 40, tokarzy 27, fajkarzy 6, grzebieniarzy 2, koszykarzy 6, wyrabiaczy korków 2, powroźników 11, parasolników 24, rytowników i pięczątkarzy 5; VI. krawców i krawczyń 253, kuśnierzy 40 VII. księgarzy i antykwarzy 20, drukarzy 21, litografów 6, odlewaczy czcionek i sterotyp. 3, fotografów 12, handlarzy obrazów 6, utrzymujących czytelnie, wypożyczalnie i handel nut oprócz księgarzy 1; VIII. kapeluszników i czapkarzy 49, tapicerów 29, kołdrarzy i waciarzy 6, szmuklerzy 10, szklarzy 14, szczotkarzy 14; IX. malarzy pokojowych 32, lakierników 21, malarzy szyldów 13, pozłotników 8, tapeciarzy 3, farbiarzy 11; X. piekarzy 87, młynarzy 5, . piernikarzy 6; XL modystek 40, szwaczek bielizny 5, przedsiębierców wyrobu pończoszkowych towarów 10, gorseciarzy, hafciarzy, koronkarzy i przedsiębierców wyrobu kościelnych przyborów 1, przedsiębierców wyrobu chemikaliów i perfum 3, przedsięb. wyr. atramentu 3, ogrodników i kwiaciarek 7, przedsięb. wyr. tutek cygaretowych 5, producentów wody sodowej 9, utrzymujących szkoły tańców 7; XII. rzeźników wołowych 120, masarzy i rzeźników bydła próbnego 174, mydlarzy 10; XIII. stolarzy 124, organmistrzów 2, stroicieli fortepianów 3, snycerzy 2, przedsięb. wyr. żaluzyj i storów 3; XIV. ślusarzy 49, kowalów 25, konowałów 3, rusznikarzy 4, nożowników 7, pilnikarzy 4, druciarzy 2, maszynistów 6, kotlarzy 8, naprawiaczy rur gazowych 1; XV. szewców 375; XVI. szynkarzy, kawiarzy, traktyerników i oberżystów 351, piwowarów 5, cukierników 20, fabrykantów rozolisów 2; XVII. stelmachów 23, rymarzy 13, siodlarzy 14, bednarzy 20, przedsięb. wyr. kuferków 9, garbarzy; XVIII. złotników i jubilerów 40, zegarmistrz. 34, optyków 5, dentystówtechników 1. Drukarnie sięgają początkiem swoim drugiej połowy w. XVII. Pierwszym drukarzem lwow. był Jan Fedorowicz lub Fedorow al Chodorowicz zmarły we L. r. 1584, a pierwszą księgą drukowaną we L. w r. 1574 kirylicą Apostoł. Czyt. Petruszewicz Iwan Fiedorow, ruskij perwopeczatnyk, Lwiw, 1884; Baranowski Pierwszy drukarz lwowski, w Gaz. Lwow. 1883 286; Persza ruska drukarnia we Lwowi, Zoria, Lwiw, 1884; Pług Nagrobek Fiedorowicza w kościele OO. Bazylianów we L. Kłosy, 1884, 979. Zdaje się jednak, że już przedtem istniała we L. drukarnia, na nagrobku Fiedorowicza bowiem czytano, że on odnowił zaniedbane drukarnie. Drukarskie przybory Fedorowicza były zastawione u żyda, a w r. 1586 dopiero wykupili je mieszczanie i otworzyli drukarnię przy cerkwi wołoskiej, gdzie też ona do dzisiaj istnieje. Później od ruskich powstały drukarnie łacińskie i polskie, a obok nich musiały być także żydowskie i ormiańskie. W r. 1578 miał tu podobno czas niejaki Mik. Scharfenberger pierwszą łacińską i polską drukarnię, 1587 Paweł Szczerbic, syndyk lwow. i Maciej Garvolinus, 1593 i 1599 Maciej Bernart, 1600 Paweł Żelazo, około 1606 r. radca miejski Madrowicz, 1615 Małachiowicz i Wolbramczyk, 1618 Jan Szeliga od 1627 do 1635 był on typografem arcybiskupim, 1633 Michał Sloska drukował także ruskie druki, około 1641 były 3 ruskie drukarnie; około 1646 r. podobno zaczęła drukować drukarnia jezuicka na jej założenie ofiarowała Zofia Sieniawska r. 1615 kwotę 1000 złp. W r. 1676 i 1697 sprowadzono do niej nowe czcionki czworakiego gatunku i umieszczono ją w nowym, wygodnym lokalu; zarządzał nią jeden z ojców praefectus typografiae. Dzieło Korona Polska Niesieckiego, wytłoczono w tej drukarni 1728 1743; 1671 Mościcki, 1684 Mielczewski i t. p. Czyt. Bandtkie Hist. drukarń polskich, t. I, str. 381 422; Zubrzycki Historyczne badania o drukarniach ruskosłowiańskich, Lwów, 1836, str. 7 48. Pierwszą litografią założył we L. Piller pod koniec w. XVIII. Mennictwo, Książęta ruscy nie bili prawdopodobnie monety pod własnem imieniem. Dopiero za Kazimierza W. założono we L. mennicę. Istniała ona zapewne na niższym zamku, siedzibie ststy królewskiego. Z mennicy tej wychodziły pieniądze bite dla Rusi i nacechowane godłem kraju, t. j. wspinającym się lwem. Wszystkie poszukiwania dokumentu, dozwalającego bicia pierwszej monety, były dotąd bezskuteczne. Zaczęto bić pieniądze we L. nie wcześniej jak 1350 r. Pod imieniem Kazimierza W. bito półgrosze czyli kwartniki srebrne t. zw. później groszyki ruskie, grossiculi ruthenicales, z lwem wspinającym się i napisem Moneta Doomini Rucsie sic zam Russie K. na stronie głównej, a z tarczą złożoną z 4 łuków, ukoronowaną głoską K i napisem Regis Polonie K. na stronie odwrotnej; i denary miedziane. Z monet tych wywodzi Stupnicki bardzo trafny wniosek, że Kazimierz Wielki nie uważał zawojowanej Rusi jako uzupełniającą część Polski, ale raczej jako przez osobę swą z Polską połączoną prowincyą zosóbna administrowaną. W czasie panowania Ludwika 1371 1382 bito na Rusi pieniądze tak pod jego, jak i pod imieniem Władysława ks. Opolskiego. Za gubernatorskich rządów Władysława Opols. mianowicie bito srebrne półgrosze z ruskim lwem i napisem w około Moneta Russie na stro

Lwów