graficznym występuje kreda w całej tutejszej kotlinie. Do jakiej sięga głębokości niewiadomo. otwór wiertniczy, poprowadzony przed laty do 60 sążni wiedeńskich, nie przebił jej wcale. Dla piasków i wapieni trzeciorzędnych stanowi kreda podkład nieprzepuszczalny, czego dowodem liczne źródła, bijące właśnie z granicy obu utworów wszędzie, nietylko po zboczach kotliny Pohulanka, Snopków, Wulka, Kleparów, , lecz także u podnóża krawędzi płn. Kiselka, Zniesienie, Krzywczyce. Przykryta do 100 m. przeszło miąższami pokładami trzeciorzędnemi, albo gliną dyluwialną i nowszemi napływami, odsłania się kreda tylko u podnóża obnażonych stoków kotliny albo w głębokich debrach, zazwyczaj zaledwie na kilkanaście metrów po nad dnem 260 m. npm. niziny pełtewskiej wzniesiona. Widać ją tuż pod pałacem arcybiskupim przy ul. Czarnieckiego, pod klasztorem karmelickim, franciszkańskim, w niższej części cmentarza łyczakowskiego, powyżej ogrodu Jabłonowskich, powyżej zakładu Ossolińskich aż do kościoła ś. Łazarza i s. Magdaleny, tuż pod piaskami placu stojurskiego powyżej ogrodu miejskiego, powyżej kościoła ś. Anny i domu inwalidów, gdy tymczasem górna część Łyczakowskiego przedmieścia od kościoła ś. Piotra w górę, górna część Zielonego, Snopkowa, Wulki, Grodeckiego i Janowskiego na trzeciorzędnych piaskach się zabudowała. Nie wszędzie atoli kreda do tej samej bezwzględnej dochodzi wysokości. W kilku bowiem punktach kotliny lwowskiej, jak np. za ogrodem Jabłonowskich, warstwy kredy znacznie wyżej się odsłaniają, aniżeli dalej ku wsch. ku Żelaznej Wodzie; tak też na Wulce po nad stawem połczyńskim, na zach. kończynie Wysokiego Zamku powyżej kościołka ś. Jana i i d. Świadczy to o nierównym naziomie kredy w chwili zalewu przez morze trzeciorzędne. Fauna kredy lwowskiej, opracowana przez dra Altha Geognostischpaleontolo gische Beschreibung der nächsten Umgebung V. Lemberg w Haidingera naturwiss. Abh. III, 171. Wien, 1850, i Geogn. paleontol. Beiträge der nächsten Umgeh. v. L. w Jahrb. der geol. Reichsan. 1852, Abth. III; dra Knera Ueber die Versteinerungen des Kreidemergels Y. L. und dessen Umgebung w Leonharda Jahrb. f. Mineralogie etc. 1848, str. 82; Versteinerungen des Kreidem. v. L. u. seiner Umgebung mit 5 Tafeln, Wien, 1850; Neue Beiträge zu den Verstein. v. L. Wien, 1852; S. Płachetkę Das Becken v. L. Lemberg, 1863; dr. Reussa Beschreibung der Foraminiferen u. Entomostraceen des Kreidemergels Y. L. Wien, 1851 w Haidingera Naturwissenschaft. Abh. IV, str. 17 i VII str. I; Verzeichniss der im Bernstein fuhrenden Tertiaersande v. L. aufgefundenen Foraminiferen w Jahrb. der geolog. Reich; II, 163 i E. Favre a Description des mollusques fossiles de la craie des euvirons de L. , Geneve, 1869; krótką ocenę tej pracy ob. w Verhandl. der geolog. Reich. 1869, str. 357, odznacza się wielkiem bogactwem skamielin, które tutejszą opokę przekazują do piętra senońskiego. Do najcharakterystyczniejszych skamielin przewodnich należą Belemnitella mucronata d Orb. , Pholadomyia decussata Phil. , Ostrea vesicularis Lam. , Ostrea larva Lam. , Rhynchonella octoplicata d Orb. , Terebratula caraea Sow. i Ananchytes ovata Lam. Wszystkich dotychczas rozpoznanych gatunków jest przeszło 200 według Altha 213, która to liczba nowszemi poszukiwaniami dr. Olszewski Zapiski paleontolog. w Sprawozd. Kom. fizyogr. 1875, t. IX i dr. Dunikowski Nowe foraminifery kredowego marglu lwow. Kosmos, Lwów, 1879, str. 102 i 122, z tabl. litogr. znacznie się powiększyła. Zwykle dokładnie zachowane odciski i ośrodki form cienkoskorupkowych świadczą o spokojnem osadzaniu się wapiennego mułu ilastego na dnie ówczesnego morza, którego głębokość, o ile wnosić można po oceanicznych przewiertkach Brachiopoda i głowopławach Cephalopoda, bardzo znaczną być musiała. 2. Utwór trzeciorzędny, miejscowo do 100 m. przeszło miąższy, jest głównym elementem składowym w plastyce tutejszej okolicy. Wszystkie bowiem zbocza kotliny lwowskiej powyżej dołującej kredy, jako też całe płaskowzgórze, dosięgające w płn. swej krawędzi najwyższego wzniesienia, są utworem formacyi trzeciorzędnej, która, w przeciwieństwie do petrograficznie jednostajnej kredy, wielką odznacza się rozmaitością w wykształceniu nie tylko poszczególnych ogniw lecz nawet tych samych poziomów na stosunkowo niewielkiej przestrzeni. W skład tej formacyi wchodzą głównie piaski, piaskowce i wapienie z podrzędnie występującemi iłami i gipsami. Szczególnie wyraźnie odsłania się utwór trzeciorzędny w głębokich a malowniczych debrach i dolinkach od wsch. Zniesienie, Krzywczyce, Pasieki, i od płd. wsch. Pohulanka, Snopków, ostro odcięty od dołującej pod nim kredy szaropopiela tej. Cały ten utwór należy do górnego miocenu II piętra śródzienmomorskiego. Ze względu na odmiennie wykształcone dolne a górne pokłady podzielić go można za przewodem Altha na 3 ogniwa dolne piaski dolne, średnie wapień litotamniowy i górne piaski górne. W deinem ogniwie tego utworu przewagę mają piaski białawe debry na Zniesieniu albo zielonawe, drobnoziarniste, miałkie, zawierające dużo ziarnek glaukonitowych i drobno rozsianego łyszczyku Wulka. Przechodzą one u dołu w zbite piaskowce i zlepieńce piaskowcowe, przepełnione zwykle skamielinami Klepą

Lwów