Luttom niem. , ob. Lutomie. Luttomerbrück niem. , os. , pow. chojnicki, ob. Lutomski most Luttomermühl niem. , ob. Lutomski młyn. Luttowitz niem. , ob. Lutoboć łuż. . Luttringen niem. , dobra, pow. kuldycki w Kurlandyi, par. Frauenburg. Luttroetha niem. , r. 1286 Luthretim, wś i dobra, pow. żegański, par. Żegań. Przędzalnia lnu. Lututów, os. , przedtem mko, pow. wieluński, gm. i par. Lututów. Leży o 21 w. od Wielunia, 210 w. od Warszawy. Posiada kościół par. drewniany, szkołę początkową, sąd gm. okr. VII, stacyą pocztową, gorzelnię. Liber. Benef. Łaskiego wspomina L. jako wieś z kościołem II, 156, 57. W 1407 r. wydać miał Władysław Jagiełło przywilej na założenie miasta, lecz dla braku warunków L. pozostał i nadal wsią. Dopiero w 1843 r. ówczesny dziedzic L. wyjednał postanowienie rady administracyjnej Królestwa na przemianę L. na miasto. To jednak nie poprawiło bytu osady. W 1827 r. było tu 98 dm. i 563 mk. ; w 1860 r. 41 dm. i 398 mk. 89 żydów. Obecnie jest 56 dm. , 524 mk. ; folw. 3 dm. , 27 mk. Kościół tutejszy założony był pierwotnie w 1406 r. , obecny wzniesiono w 1790 r. Par. L. dek. wieluński 4060 dusz. Gmina L. należy do sądu gm. okr. VII w miejscu, posiada obszaru 12332 mr. i 4625 mk. W gminie są 2 szkoły początkowe; tartak parowy, gorzelnia i pięć wiatraków. Dobra L. składają się z folw. L. i Kopanina, osady L. ; wsi Piaski, Popielina, Augustynów, Przybyłów, Żmuda i Kopanina. Rozl. wynosi mr. 2246; folw. L. grunta orne i ogrody mr. 614, łąk mr. 92, pastw, mr. 14, lasu mr. 1282, nieuż. i place mr. 53, razem mr. 2055; bud. mur. 6, z drzewa 10; płodozmian 10polowy. Folw. Kopanina grunta orne i ogr. mr. 184, nieuż. i place mr. 7, razem mr. 191; bud. mur. 3, z drzewa 11; płodozmian 4polowy. Gorzelnia, browar, pokłady torfu. Os. miejska L. os. 37, z grun. mr. 57; wś Piaski os. 38, z grun. mr. 536; wś Popielina os. 11, z grun. mr. 170; wś Augustynów os. 32, z grun. mr. 412; wś Przybyłów os. 24, z grun. mr. 353; wś Żmuda os. 10, z grun. mr. 145; wś Kopanina os. 32, z grun. mr. 108. Br. CL Luty, ob. Meża. Luty, las i góra, nad lewym brzegiem Łomnicy, południowowschodni kraniec działu górskiego Gorganu ilemskiego czyli Arszycy, na obszarze Perehińska, w pow. dolińskim; u północnych stóp płynie potok górski Nerydówka, a od południa Mołoda, dopływ Łomni cy. Nad Łomnicą u wschodnich podnóży leży miejsce kąpielowe Podluty. Wznosi się do wys. 1032 m. npm. pod 48 40 50 płn. sz. g. , a 41 42 wsch. dłg. g. F. Br. G. Lutyca, lewy dopływ Styru, praw. dopływu Prypeci, wpada poniżej Sokula. Por. Konopla. Lutycy, Weletowie, Wilcy, szczep słowiański z czasów przedhistorycznych nad Odrą aż do Bałtyku. Lutyczyna, Lutyczna, znaczny strumień, wytryska na obsz. gm. Uliczna, w pow. drohobyckim, na łąkach, po wschodniej stronie wzgórza Na pole 393 m. , w północnej stro nie od wsi; płynie w kierunku północnym, tworzy w górnym swym biegu granicę gmin Uliczna i Hołobutowa pow. stryjski, nastę pnie zrasza łąki w Gajach wyznich, gdzie prze rzyna drogę kolei żelaznej drohobyckostryj skiej, a zasiliwszy się z lew. brzegu wodami potoku Werchowina, mija gościniec drohobycko stryjski i przechodzi w obr. gm. Gajów niźnich; przepływa tę wieś pomiędzy jej do mostwami, gdzie zabiera z praw. brzegu potok Borski ob. , a z lew. brzegu potoki Semenów, Torchów i Iwanowce. Następnie podąża w tym samym kierunku na północ przez obszar Dołhego, a w Oparach, po zachodniej ich stronie, przepływa stawisko, gdzie dawniej piękny i rozległy staw się rozlewał; poniżej którego wpada z praw. brzegu do Rabczanki, dopływu Tyśmienicy. Długość biegu czyni przeszło 20 kil. Górny bieg potoku tego zowią także Łu bami. Na Kummersberga mapie Galicyi dek. 38 czytamy, , Lutyczna, jako nazwę tego po toku. Br. G. Lutyjecy, niem. Leutwitz, wś serbska na Saskich Łużycach, w pow. budyszyńskim. W r. 1875 dm. 16, mk. 130, w tem Serbów 99. Lutyka, zaśc, pow. wileński, 3 okr. adm, , o 35 w. od Wilna, 2 dm. , 18 mieszk. katol. 1866. Lutyki, wś, pow. szawelski, gm. krupiewska. Należała do dóbr Martyniszek, niegdyś sstwa szakinowskiego, potem hr. Lotreka; osad 6; uwłaszczono dzies. 75 i tyleż pod serwi tut oddano włościańskiej rodzinie Kuszłejków. J. Godl. Lutymir, ob. Lutomirz. Lutynia 1. dom. , pow. krotoszyński, nad rzeką Lutynią, 2062 mr. rozl. , 12 dm. , 173 mk. , 2 ew. , 171 katol. , 85 analf. Kościół kat. paraf. dekan. nowomiejskiego. Poczta i tel. w Dobrzycy o 3 kil. , gośc. o 2 kil. , st. kol. żel. w Pleszewie o 6 kil. Ze wsi L. pochodziła rodzina wielkopolska Lutyńskich, herbu Korab; w r. 1505 L. była jeszcze mczkiem. Około połowy XVI wieku posiadali ją Pabianowscy, w XVII następnie Oborscy, Twardowscy i Złotniccy. Kościół w L. zapewne stanął dopiero na początku XVI wieku, gdyż najdawniejszy dokument o nim pochodzi z r. 1539; był drewniany aż do końca wieku XVIII; dopiero 1802 Józef Otuski, ówczesny dziedzic,

Luttom

Luttom

Luttomerm

Luttowitz

Luttringen

Luttroetha

Lutyca

Lutycy

Lutyczyna

Lutyjecy

Lutyka

Lutyki

Lutymir