Lupoja, potok górski, wypływa z połoniny, rozpościerającej się na górze tejże nazwy, wznoszącej sie na granicy gmin Watry Mołdawicy i Fnimozy, w pow. kimpoluńskrm, pod 47 40 płn. sz. g. , i 43 18 wsch. dłg. F. , a dochodzącej 1163 m. bezwzględnej wysoko ści. Potok płynie leśnym parowem na połu dnie i we Watrze Mołdawicy uchodzi do Mołdawicy z lewego brzegu. Długość biegu 5 1 4 kil. Br. G. Łupow dok. , ob. Lupowa. Lupowa, rz. , wpada do Bałtyku między Słupną a Lebą, płynie w kierunku północnozachodnim, powstaje z jezior, a przy ujściu odlewa wielkie jezioro zwane Gorda; do tej rzeki od praw. brzegu uchodzi rz. Bukowina płynąca także z jeziór. Por. Lisienica. Lupowa 1. al. Lipowa, dok. Lupow, nazywała się kiedyś struga przy wsi Lipno leżąca, w ziemi słupskiej, na zachod. Pomorzu, wspominana r. 1274. Ob. Perlbach, Pommer. Urkundenbuch. Obecnie okolica ta jest od dawna zniemczona. Lupowo, niem. Lupow, dok. Lupaua, nazywa się wś na zniemczonem Pomorzu zachod. w pow. słupskim, nad strugą Lupową al. Lipową położona. Ob. Perlbach, Pommer. Urkundenbuch. Por. Lepno. Lupowskie, jez, , ob. Lupańskie. Luppa, Luppe niem. , ob. Łupoj. Luppedubrau niem. , ob. Łupjanska Dubrawka łuż. . Loppow niem. , ob. Lupowa i Lupowo, Lupulowa al. Lupułowa wś, pow. bałcki, gm. Daniłowa bałka, par. Hołowaniewskie, mk. 200, ziemi włośc 435 dz. , dwors. 841; należała do Potockich, dziś do dóbr państwa udieły. Lupusliorsf niem. , wś włośc, pow. el bląski, śród nizin elbląskich, po lewym brzegu Nogatu, o 2 mile od Elbląga; r. 1361 przez magistrat elbląski założona. Obejmuje obszaru mr. 2658, gbur. 22, zagrodn. 23, dm. 41, katol. 430, ewang. 47, szkołę. Parafia Elbląg, poczta Mausdorf. Kś. F. Lurowizna, folw. , pow. kielecki, gm. Morawica, par. Brzeziny. Por. Kielce, Luschdorf niem. , ob. Lududgsdorf. Lusche niem. , folw. , pow. babimoski; ob. Przeszkoda, Luschen niem. , wś, pow. gąbiński, st. p. Gąbin. Luschkaw dok. , ob. Luszkówo. Luschkowo niem. , ob. Luszkowo, Łuschninken niem. , wś, pow. labiewski, st. p. Mehlauken. Luschnitz niem. , ob. Plusznica. Luschutza niem. , ob. Łuszyce, Luschwitz niem. , wś i dom. , pow. wschowski; ob. Włoszakowice. Lusen dok. , ob. Lajsy, Lusieńka, mała rzeczka a raczej struga wodna bez ujścia, w pow. słuckim na Polesiu, w okolicy pomiędzy wsiami Terebiechowo i Wioska, płynąca przez błoto Horodziel zwane, ma długości około 3 w. A. Jelski. Lusleyn dok. , ob. Luzyany. Lnsina, wś w pow. wielickim, leży nad Krzywicą Wilgą, przy gościńcu z Podgórza do Kalwaryi, 303 m. npm. , należy do par. rzym. katol w Gaju czyt. Długosz, Lib. ben. II, 184 i Łaski, Lib. ben. I, 561; 61 kil. od st. poczt. w Mogilanach i liczy 522 mk. rzym. katol, z których 60 praebywa stale na obsza rze więk. pos. Ign. Słapy, mającej obszaru 265 roli, 36 łąk i ogr. , 20 pastw. i 66 mr. lasu; pos. mn. ma 242 roli, 46 łąk i 33 mr. lasu. Ta wś graniczy na zach. z Wrząsowicami, na płd. z Gajem, na wsch. z Brzyczyną dolną i Libertowem a na płn. z Opatkowicami. Mac. Lusino, wś na bezludnęm Polesiu, w pow. pińskim, w gm. chotynickiej, nieopodal rz. Cny, ma osad 50, dzika zapadła miejscowość. Lusino niem. , ob. Luzino. Lusionoerfliess niem. , ob. Luzińska struga, Lusinoermilhl niem. , ob. Luziński młyn. Luskow dok. , ob. Luszkowo. Luslawice, wś i flolw. , pow. częstochowski, gm. Przyrów, par. Żuraw, o 25 w. na wsch. od Częstochowy, o 6 w. od rz. Warty. Wś ma 27 dm. , 320 mk. , 378 mr. obszaru; folw. 6 dm. , 89 mk. i wraz z os. leśną 1026 mr. obszaru 560 ornej ziemi. W 1827 r. 26 dm. , 147 mk. Wspomina tę wś Długosz U, 215; dziedzicem był Jan Zaręba; miała 8 łanów kmiecych, karczmę i ogrodziarzy. Luslawice z Lusławiczkami, dawniej Ludawice Wielkie i Małe, wś w pow. brzeskim, na prawym brzegu Dunajca, w pięknej okolicy pagórkowatej, z widokiem na ruiny Melsztyna. Lusławiczki są właściwie pónocną częścią wsi, między Dunajcem a Brzozowskim potokiem. Jest to urodzajna dolina, 224 m. npm. wzniesiona. Starożytna osada, niegdyś miasteczko, podupadłe skutkiem wojen i zaburzeń domowych, zawdzięcza swą sławę grobowcowi Fausta Socyna, urodzonego w Siennie 1536, zmarłego tutaj 1604 r. Był on bratankiem Leliusa, sławnego nowatora religijnego i prawnika, który jest twórcą nowej sekty aryanów lub socynianów. Prześladowany we Włoszech, uszedł do Polski i mieszkał w Krakowie, ożeniwszy się z Morsztynówną z Pawlikowic. Później przyjął u Taszyckego z Lusławic gościnę i przebywał tutaj do śmierci. Taszycki zbudował tu kościół aryański i 1570 r. nakłonił Turobińczyka Rodeckiego do przeniesienia tamże drukami z Pińczowa. Odtąd były L. stolicą aryanów, aż do wydalenia tej sekty z Polski. Grobowiec Socyna znajduje się w środku wsi; jest to wielki podłużny kamień, z napi Lupoja Lupoja Lupowa Lupowo Lupowskie Luppa Luppedubrau Lupulowa Lupusliorsf Lurowizna Luschdorf Lusche Luschen Luschkaw Luschkowo Luschnitz Luschutza Luschwitz Lusen Lusie Lusleyn Lusino Lusionoerfliess Lusinoermilhl Luskow Luslawice