na, i rozciągają się stamtąd w najrozmaitszych kierunkach na mil 13; ciągną wszelako przeważnie od wschodu ku zachodowi jedneznich dążą ku jezioru Łubańskiemu w pow. rzeżyckim, drugie ku górnemu biegowi rzeki Utroi, skąd doliną tej rzeki sięgają dalej do stacyi kolei żelaznej petersburskowarszawskiej Korsówką zwanej, oraz do majętności Ruskuły, gdzie wraz z rzeką lczą dochodzą aż do ŁubaLasy powiatu lucyńsldego wedle najnow nu szych obliczeń z r. 1881 zajmują obszar 142000 dziesięcin, w tej liczbie liczą 29000 dziesięcin lasów skarbowych rządowych. W lasach lucyńskich przemagają sosny i świerki, jakkolwiek napotykamy w nich i wszystkie drzewa liściowe strefy tutejszej, a więc dęby, klony, lipy, wiązy, jarzębiny, czeremchy, brzozy, wierzby i łozy najrozmaitsze. Wedle wiadomości zasiągniętych od delegata miejscowego Towarzystwa rolniczego, Władysława Sołtana, liczba mieszkańców płci obojej w powiecie lucyńskim w r. 1880 wynosiła 106021. Na jednę milę kwadratową przypada zatem 1093 dusz. Ludność miejską sldadają tu Polacy, Rusini, Żydzi, Rosyanie i Niemcy; wiejską zaś stanowią głównie łotewscy włościanie i polscy właściciele ziemscy; jedni i drudzy wyznają religią rzymskokatolicką. Pomiędzy Łotyszami sporadycznie rozsiani są Estowie, Rusini i starowiercyRosyanie. Po szczegóły etuograficzne odsyłamy czytelnika do książki naszej Inflanty, str. 44 66. Tu zaś jeszcze tylko wsponmimy, że Estowie powiatu lucyńskiego, o 85 mil oddaleni od najbliższych swych spółrodaków, mieszkają w dobrach skarbowych Michałów i Janowol, oraz około majątku Pyłdy nad jeziorem tejże nazwy. Liczono ich w r. 1880 do 3000 obojej płci. Zachowali oni język i obyczaje, zarzucili wszakże czarne sukmany, używane dotąd w Estonii. Są oni w części rzymskokatolickiego wyznania, w części zaś przystąpili w czwartym dziesiątku bieżącego stulecia do panującego w Rosyi kościoła. Rusini znajdują się w powiecie lucyńskim jedynie na pograniczu powiatów siebieskiego i dryzieńskiego, a mianowicie w dobrach Landskorona i Posiń, oraz w okolicy tych dóbr. Po większej części są rzymskokatolickiego wyznania. Rusini katolicy zawdzięczają swe oświecenie i żarliwość w wierze zakonowi oo. dominikanów, o którego działalności na tych oddalonych kresach porównaj art. Posiń. W braku dokładnej statystyki przytaczam tu jeszcze, że powiat lucyński, w skład którego wchodzą dwa dekanaty przedlucyński i zalucyński, liczył w r. 1880 w swych 19 parafiach 70000 katolików. Dekanat przedlu cyński składają parafie Lucyn, Ewersmujża, Słobodzińce, Posiń, Rajpol, Landskorona, Rundany, Pyłda i Brodajź, a dekanat zalucyń ski parafie Małmów, Poszmuców, Stygłów, Neuterany czyli Rogówka, Birże inflan ckie, Bołowsk, Maryenhauz, Baltynów i Berzygał. Gustaw Manteuffel Lucyna, niem. Lutzine, wś, pow. trzebnicki, par. Schawoine, ma kościół par. ewang. do 1709 r. katol. . Lucyna, węg. Litinye wś w hr. szaryskiem Węg. , kościół filial. gr. katol, młyny wodne i tartaki, lasy, 655 mk. H. M. Lucyniszki, wś rząd. , pow. trocki, 1 okr. adm. , 35 w. od Trok, 2 dm. , 59 mk. katol. 1866. Lucynka, ob. Isłocz. Lucynów 1. kol. , pow. słupecki, ob. Wilczno, 2. L. , folw. lit. A i B, pow. siedlecki, gm. i par. Wodynie; ob. Kamieniec, pow. siedlecki. 3. L. , ob. Krzymosze. Lucynowo, kol. , pow. kolski, gm. Izbica, par. Modzerowo, odl. od Koła w. 18. Ma dm. 26, mk. 214. Lucza, ob. Łucza. Luczaisowice, ob. Łuczmowice. Luczina, ob. Hreben. Luczka niem. , ob. Łączka, Luczka, ob. Łuczka, Luczki, ob. Łuczki. Luczmin, niem. Lutschmin, wś, pow. bydgo ski, w r. 1881 było 578 mk. ; w r. 1871 58 dm. , 588 mk. , 191 ew. , 389 katol. , 8 żyd. , 197 analf. Poczta i tel. w Mąkowarslcu o 4 kil. ; st. kol. żel. Kotomierz o 28 kil. M. St. Luczna, ob. Leśnictwo. Luczyn, wś, pow. Ostrogski, o 6 w. na płd. od Ostroga, należała do ks. Ostrogskich, a ks. Janusz nadał ją kościołowi parafialnemu w Ostrogu. R. 1844 rząd rozdał ziemię włościa nom. Wś zabudowana na wzgórzach z obu stron pięknego stawu, ma cerkiew paraf, młyn, glebę 5ej klasy. Włościanie zamożni, niektórzy mają futory i pasieki. Z. Roż. Luczyna, ob. Lucina. Luczyna, strumień, dopływ Ostrawicy na Szląsku austr. , uchodzi powyżej Ostrawy Morawskiej. Luczywna, ob. Łuczywna, Ludarowa Hala, ob. Dżumbir, Ludawka, wś, pow. winnicki, gm. i par. Brahiłów ob. , mk. 524, dm. 159, ziemi włośc. 705 dzies. , cerkiew pod wez. ś. Dymitra z 40 dzies. ziemi. Dawniej dziedzictwo Potockich, scheda Szczęsnego Potockiego, syna Szczęsne go; następnie Jankowskich, Meka, obecnie ks. Gorczakowa. Dr. M. Ludbarz dok. , ob. Lidzbark Ludbrancz dok. , ob. Lubraniec. Ludczyce, dobra, pow. lepelski, 2 okr. polic, 2 okr. sądowy, gm. Horodczewicze, były własnością ks. Łukomskich, z których Iwan Borysewicz Łukomski sprzedał je. r. 1620 Ła

Lucyna

Lucyna

Lucyniszki

Lucynka

Lucynów

Lucza

Luczaisowice

Luczina

Luczka

Luczki

Luczmin

Luczna

Luczyn

Luczyna

Luczywna

Ludarowa Hala

Ludawka

Ludbarz

Ludbrancz

Ludczyce