przy pomienionym młynie będący nadający, trzeci pieniążek z każdej rzeczy osądzonej w pomienionej wsi naznaczający, wyprawę podczas wojny more Walachorum zalecający, a ten przywilej, bez podpisu i pieczęci, ani nie zaobiatowany, sam zaś w sobie pergaminowy, dobry cały i niezepsuty. W tej wsi żadnych obszarów dworskich i łąk nie ma, zgoła mó wiąc formalnego nie ma ustanowienia, dla na znaczenia którego do komisyi ekonomicznej od syłamy. Lasy sosnowe od granic dóbr ziem skich Bełzca i Woli Jędrzejowskiej, pomieszanie z lasami Wierchrackiemi; ostępy tych lasów mają przezwiska różne; wszerz i wzdłuż ciągną się one na pół mili do Hutki Lubyckiej, do te goż sstwa należącej, i są na wszelką budowę zdolne. Prowent z tej wsi 1764 r. wynosił 2858 złp. 5 gr. Po zajęciu sstwa rzeczyckie go w r. 1787 oddano Lubyczę mczko i wsie do sstwa należące, z wyjątkiem Lubyczy, Edwar dowi Romanowskiemu w zamian za warzelnię soli w Kossowie. Wieś L. , dołączoną do Jastrzębicy, nabył przy licytacyi r. 1830 H. A. baron Zeubitz za 24. 450 złt. m. k. Potem na leżała kolejno do Woronieckich, Zielińskich, Kaempfów. W obrębie L. królewskiej jest las Baczków al. Beczków, dziś po większej części wytrzebiony. W lesie tym była da wniej mała mogiła z krzyżem, przypominająca napad Tatarów na Ruś w r. 1500. Z lasu te go dostarczano materyału budowlanego do od budowania się pogorzałym w r. 1834 mieszkań com mka Lubyczy. We wsi Lubycza Kniazie zwie się jedno pole Horodyszczem, a nazwa ta wskazuje, że dawny gród ruski istniał w tem miejscu. Lu. Dz. Lubyń, Lubynhorod, Lubynie, ob. Lubień, pow. gródecki. Lubywidz, os. , pow. pińczowski, gm. Złota, par. Pełczyska. W 1827 r. 1 dm. , 5 mk. Łubianka, rz. w pow. kieleckim; początek na północ Masłowa, płynie ku południowi przez tę wieś, dalej na wschód Kielc przez Ce dzynę, gdzie jest na niej most z taryfą 4 klasy 1853, koło Sukowa, i pod wsią Marzysz wpa da z praw. brzegu do Belnianki. Długa prze szło 14 wiorst, przyjmuje z lew. brzegu powy żej Cedzyny Mąchockę, a na prost Sukowa strumień płynący od pasma Łysogórskiego przez Górno i Niestachów. J. Bl. Lublina, wś, pow. ropczycki, przy kolei arcyks. Karola Ludwika, między stacyami Ropczyce i Dębica. Wś rozpościera się nad potokiem uchodzącym do Wielopólki. Przysiółek Brzozówka jest położony dalej ku wschodowi, nad większym również do tej rzeki uchodzącym potokiem. Przez obie części wsi ciągnie się gościniec murowany z Ropczyc do Dębicy. Sama L. ma 287 z Brzeżówką 669 mk. rzym. katol. , z których 74 przebywa stale na obszarze wiek. pos. Jest tutaj parafia rzym. katol. , dyec. tarnowskiej dek. ropczy ckiego, i szkoła ludowa. Kościół parafialny drewniany został założony podług starego in wentarza w r. 1222 przez Janusza Ligiężę wraz z prebendą w Zawadzie o trzech mansyona rzach. W r. 1792 zniesiono prebędę w Zawa dzie i zamieniono kościół tamtejszy na para fialny, pieniądze zaś uzyskane ze sprzedaży dóbr przeznaczono na fundusz religijny. Para fia obejmuje Brzozówkę, Ostrów, Okonin, Paszczynę, Sepnicę, Stłustową i Skrzyszów z ogólną liczbą 3663 rzym. katol. i 120 izrael. Wś graniczy na wschód z Ropczycami, na pół noc z Pszczyną i Skrzyszowem, na zachód z Sepnicą, na południe ze Stobierną i Okoni nem. Mac. Lublinów, folw. przy wsi Kobierzynie, pow. dąbrowski, leży w równinie 226 m. npm. , na wschód od Kobierzyna, na południe od Lipin. Lucaschowitz dok. , ob. Łukaszowice Damslau. Lucasine dok. , zapewne Łukasina, oberża do wsi Brzezie, pow. raciborski. Luceń, ob. Lucień. Lucen, niem. Luetzen ob. . Lucenie, os. młyn. , ob. Jarczów, Lucenki, wś, pow. owrucki, nad rz. Sławeczną. Luceńskie jezioro, ob. Lucień. Luceoria łac. , ob. Łuck. Luchnowskie role wymienia Liber benef. Łaskiego I, 596 w par. Radoszyce. Luchów Górny i Dolny, wś, pow. biłgorajski, gm. Wola Rożaniecka, par. Tarnogród. leży o 2 w. w stronie zach. połud. od Tarnogrodu, nad rz. Starą, uchodzącą do Sanu; ciągnie się wś na milę długim pasem aż do samej linii granicznej od Galicyi, w położeniu górzystem, bezleśnem. W 1827 r. miał 213 dm. , 1018 mk. ; obecnie 220 dm. , stanowi majorat gen. Seymoura. Jest tu cerkiew paraf. dla ludności rusińskiej. Podług wiadomości z r. 1838 rozległość folwarczna wynosi około mr. 800 i lasy mr. 2260. Wś L. Górny os. 108, z grun. mr. 1861; wś L. Dolny os. 106, z grun. mr. 2092. Luchow, niem. Laucha, wś przeważnie serbska, na saskich Łużycach, w pow. lubijskim. W r. 1875 dm. 19, mk. 105, w tem Serbów 62. Luchówka, rz. w pow. biłgorajskim; począ tek pod Wolą Rożaniecką na płd. Tarnogrodu, płynie ku zachodowi po granicy galicyjskiej na długości 11 w. , poczem wchodzi w Galicyą i znowu na punkcie granicznym wpada z pra wego brzegu do Sanu. Przyjmuje z prawego brzegu Starą i Złotą. J. Bl. Luchowo 1. wś i gm. , pow. wyrzyski; 2 miejsc a L. , wś; b Buchholz, folw. ; 62 dm. , 483 mk. ; 202 ewang. , 281 katol. ; 263 analf. Lubyń Lubyń Lubywidz Lublina Lublinów Lucaschowitz Lucasine Luceń Lucen Lucenie Lucenki Luceńskie Luceoria Luchnowskie Luchów Luchow Luchówka Luchowo