ne i t, d. należy do dzierżawy rzeczyckiej, wyraża, iż w niej siedziało poddanych na dworzyszczach 58, teraz tylko osiadłych dworzyszcz dwa, zagrodnik 1. Obwieszczeni od nas kniaziowie, aby pokazali prawa swoje na grunta i role, nie stanęli, którzy udają się być na służbie wojennej, a tej od dawnych lat nie odprawują i tak sine fructu reipublicae absque onere dóbr króla i rzpltej używają, których my na sejm podajemy, aby o to czynił z niemi instygator K. , albo za takową kontumacyą, benemeritis do króla dla uproszenia takowych jure caduco dóbr, drogę pokazał. Zagrożeni kniaziowie udali się do bawiącego we Lwowie króla Michała, który, potwierdzając 12 października r. 1671 odwiecznie służące im prawa, przy takowych dictos libertinos sen kniaziów zachowuje. Przywilej zaś Jana III w Lublinie r. 1678 opiewa uczciwi kniaziowie wsi Lubycza, uczyniwszy odwagę przysług przez przodków i osadców swoich niegdyś jeszcze Semowitowi ks. mazow. , meruerunt sobie to, aby we wsi i gruntach do niej należących, szczycili się prawami i wolnościami swemi i według tychże rządzili się jako najprzystojniej. Dla czego, jako od antecessorów naszych o potwierdzenie tychże wolności konkurowali, tak consequenter i do nas na tronie państwa posadzonych, uczciwi; Bazyli Wańczyszyn, Alexiej Kiszczak, Andrzej Chodor i t. d. swojem i innych tamże sortes swoje mających imieniem suplikowali, abyśmy onych przy wsi Lubyczu, gruntach, prawach i wolnościach ich zachowali, zatrzymali i one powagą naszą królewską zmocnili i utwierdzili. Opisawszy granice i grunta przypierające do rzeki Bełżec, stawy, lasy, łąki, mówi dalej, iż takowe z wolnem piwa robieniem, gorzałki kurzeniem na własną potrzebę, zwyż mianowani kniaziowie, jako i sukcesorowie ich, trzymać i zażywać będą, aż do ostatniego kresu życia swego, przy wszelakiej wolności, żadnych pańszczyzn, ani robocizn, ani podwód dawania nieodprawując, za co szczególnie na potrzebę wojenną żołnierza wyprawowaniem sic. Uwalniamy też onych od wszelkich żołnierskich stacyj, exakcyj, chleba pobocznego zimowego, podwód brania i innych ekstorsyj. Obiecując to po nas i następcach naszych, pomienionych kniaziów i sukcesorów ich od wsi Lubycza nie oddalić i do oddalenia władzy nikomu nie dać. August III pod d. 24 grudnia 1744 r. mówi przywileja kniaziom lubyckim we wsi Lubyczy na prawie wołoskiem fundowanym i do służby wojennej czasu potrzeby rzpltej obligowanym nadane, stwierdzamy co też uczynił i Stanisław August 1770 r. Baliński, Star. Polska, t. II, str. 1207. Lustracya z r. 1765 Rkp. Ossol. 2835, str. 80 i nn. podaje następujące szczegóły Miasto Lubycza przy gościńcu ze Lwowa do Lublina i Warszawy idącym osiadłe, ma domów zajezdnych 8 i kilka małych domków żydowskich, którego żydzi do skarbu kotłowe płacą i do więcej danin pociągani nie są. Pod miastem zaraz jest staw duży, czysty, na nim młyn o 3 kamieniach. Mielnicy na tym młynie po półtora dnia do reparacyi Rudy Żurawieckiej lub budowli odbywają, Intrata in A. 1764 wynosiła 4312 złp. 20 gr. a mianowicie kotłowego na rok 800 złp. , arędy browarnej 2000, porękawicznego do tej 180, za mięso, łój, smołę 40 złp. 20 gr. , spust stawu 1200 złp. , czynszu od mielników 36, za ukarmienie wieprzów trzech 48 złp. We wsi Lubyczy jest łan wybraniecki, na którym siedzący wybrańcy reproduxerunt przywilej Augusta III z r. 1744 uczciwym Piotrowi i Eliaszowi Juryncom, tudzież Dmytrowi Hryciowi, Semkowi Olexie, synom Piotra Jurynca na łan cały dany, którym przywilejem Jana Kazimierza 1642 r. we Lwowie nastąpiony wolnego miewa, przykopywania gruntów w lasach, warzenia piwa, gorzałki na domową potrzebę pozwalający, przywilejem Jana III w Grodnie 1679 r. zatwierdzony, aprobuje, przychylając się do prawa więcej nad 4 wybrańców na łanie zostawać zakazującego, tudzież wzwyż wyrażonych przywilejów Hrycia, Semka, Oleksę Jurynców braci, tudzież Iwana Dmitrowego przy łanie i wolnościach wybrańcom służących zachowujemy i płacenie łanowego corocznie po złp. 100 naznaczamy, miewa bez miarki mocą prawa i przywileju we młynie lubyckim pozwalamy. Przy tej także wsi, t. j. Lubyczy Kniazie, znajdują się kniaziowie, żadnego podatku do rzpltej i województwa niepłacący, między granicami sstwa lubaczowskiego, dobrami krzesłowemi województwa bełskiego i dobrami ziemskiemi, a osobliwie między wsiami sstwa rzeczyckiego wiele gruntów posiadający, bez wszelkiej zwierzchności sub tutella tylko i tustione jurium obranego zostający, przeciwko którym zaniósł kwerellę JMP. ssta rzeczycki o posiadanie wiele gruntów, z których czynsz płacili, a teraz przez niepłacenie z tychże gruntów 4ta pars do skarbu koronnego należąca upada; przeto zawołani ad reproductionem jurium et privilegiorum reproduxerunt przywilej Semowita, ks. mazowiec. , ziemi ruskiej i bełskiej dziedzica, uczciwym i opatrznym Jakubowi i Miskowi braciom rodzonym r. 1422 nastąpiony, kniaztwo na wsi czyli we wsi Lubyczy ut forma privilegii est ducatum in villa nostra Lubycz tymże Wołochom za wś Lubycz przedtem od tegoż księcia nadaną, przy doliczeniu przez Wołochów pewnej sumy w zamian dający, przedaży, zastawy in toto vel in parte za konsensem jednak swoim lub sukcesorów pozwalający, młyn Tenetyszcze i pole także łąk

Lubycza