łąk, 69 pastw. i 170 mr. lasu; kasa pożyczk. gminna ma 99 zł. w. a. kapitału; graniczy na płn. z Burzynem a na wsch. z Kielanowicami górnemi. Muc. Lubotyń 1. wś i os. nad jez. Lubotyńskiem, pow. kolski, gm. i par. Lubotyń, odl. od Koła w. 24; posiada kościół par. murowany nieznanej erekcyi i szkołę początkową 1klas. Wś ma 4 dm. , 22 mk. ; os. 2 dm. i 2 mk. ; folw. 12 dm. , 106 mk. , majorat. L. folw. poduchowny 2 dm. , 12 mk. W 1827 r. wś rząd. 17 dm. , 151 mk. L. stanowił posiadłość biskupów kujawskich aż do okupacyj pruskiej. Klucz L. stanowiły L. wś i wsie Popowice, Zakrzew, Józefowo. Michał biskup kujawski 1231 r. nadał L. cystersom sulejowskim Kod. dypl. pol. I, 32. Obecnie L. stanowi majorat dany w r. 1842 rzecz. rad. st. Sotnikowowi. Dobra składają się z folw. L. , wsi L. , Zakrzew, Kawenczynek, Józefów i Górki; rozległość dominialna wynosi mr. 1161 grunta orne, ogrody, łąki i pastwiska mr. 503, lasu mr. 658. Wś L. os. 9, z grun. mr. 56; wś Zakrzew os. 30, z grun. mr. 676; wś Kawenczynek os. 7, z grun. mr 131; wś Józefowo os. 12, z grun. mr. 356; wś Górki os. 2, z grun. mr. 12. Gm. L. należy do sądu gm, okr. I w Babiaku, st. poczt. Sompolno, ma obszaru 20267 mr. i 6810 mk. W gm. są dwie gorzelnie Bogusławice i Ozorzyn, młyn parowy Radoszewice, 3 szkoły Babiak, Brdowo i Lubotyń, olejarnia, kopalnie torfu, młyn wodny Babiak. Par. L. ma 2010 dusz. 2. L. , wś, pow. łomżyński, gm. i par. Lubotyń. Posiada kościół paraf. erygowany w 1497 r. przez kanoników z Czerwińska, dziedziców L. ; obecny drewniany pochodzi z 1621 r. Jest tu szkoła początkowa 1kl. ogólna, urząd gminny, 241 mk. i 2640 mr. obszaru. W 1827 r. wś rząd. , 22 dm. , 195 mk. , stanowiła ekonomią dóbr rząd. w b. wojew. mazowieckiem. Par. L. , dek. łomżyński 3230 dusz. Kod. dypl. pol. II, 605. Gm. L. ma 3649 mk. , rozległości 10691 mr. , sąd gm. okr. III w os. Śniadowie o 11 1 2 w. , st. p. Ostrów o 28 w. ; w gm. 1 młyn i 5 wiatraków. . W skład gm. wchodzą Budziszka, Chmielewo, Gawki, Gniazdowo, Gumowo, Gumówko, Klimonty, Koskowo, Kossewo, Lubotyń, Podbiele Wielkie, Podbielko, Rabendy, Rząśnik, Rogowo, Rogówek, Świerze, Turobin i Żyłowo. Lubotyń, jez. przy wsi t. n. , w pow. kol skim, na granicy pow. słupeckiego, do którego w połowie należy, na lewo od drogi z Izbicy do Sompolna, ma do 3 w. długości w kierunku od płn. ku płd. wsch. , a do 1 2 w. szerokości. Brzegi w części wyniosłe, od płn. zaś i z płd. przechodzą w mokrą nizinę. Zdaje się, że wody jeziora dostają się ostatecznie do rzeczki Noć, która je prowadzi do Gopła. Głębokość jeziora ma sięgać 80 stóp. Br. Ch. Lubotyń, st. p. i st. dr. żel. charkowskoni kołajewskiej i sumskiej, pow. wałkowski gub. charkowskiej. Lubotyńskie bagna al. Bagna Budy, wś nad jez. lubotyńskiem, pow. kolski, gm. i par, Lubotyń, odl. od Koła 17 w. ; dm. 8, mk. 39. Są tu kopalnie torfu. Lubotz niem. , ob. Lubocz. Lubotzki, Lubotzken niem. , ob. Luboczki. Lubovia dok. , ob. Lubawa. Lubów, ob. Lubowo. Lubów, inaczej Łubów ob. , pow. sokalski. Lubow dok. , nazywały się 2 jeziora w po bliżu siebie położone w pow. chojnickim, mię dzy któremi wś paraf. Leśno zbudowana; stru ga Zbrzyca przechodzi przez te jeziora, jedno zwało się Małe Lubowe. R. 1354 Winryk von Kniprode, mistrz w. krzyżacki, użyczył małe go jeziora L. , na płd. leżącego, przy którem wś blisko się znajduje, na użytek wioski. Wiel kie L. , nieco na płn. będące, zastrzegł nato miast zakonowi; Ob. odpisy Dregera rękop. w arch. w Peplinie 106. Kś. F. Lubow dok. al. Lubowo, nazywał się kie dyś las w puszczy tucholskiej leżący, na płd. wsch. jej krańcu, przy teraźn. pow. świeckim, gdzie obecnie wś się znajduje Lubawa, niem. Lubau, w par. lubiewskiej, pow. tucholskim. Zachodzi w starych opisach granic wsi pol. Ciechocin r. 1379, które tak się wyrażają Od Sumińskiej granicy dalej granicami do lasu, który zwią Lubow, dalej granicą do prob. łąki i do jeziora prob. Wspomina się także w opi sie granic wsi Bysławia r. 1379 Od gran. Bysławka i drogi tucholskiej podle jez. Swosdow przy lesie i przy Wełpinie, do granicy Ja sinka, do jeziora Przybysow i do granicy lubowskiej. Ob. Odpisy Dregera w arch. w Pe plinie str. 118 i 120. Kś. F. Lubow, Lubowa, Lubowe dok. , ob. Lubawa. Lubowce, ob. Lubarce. Lubowe dok. , nazywało się kiedyś jez. na pograniczu pow. kartuskiego i kościerskiego, do wsi Połęcino dawniej należące, które wraz z tą wsią ks. Sambor II zapisał oo. cy stersom w Łeknie r. 1291 Mestwin II darowi znę te potwierdza. Ob. Perlbach, Pommer. Urkundenbuch. Kś. F. Lubowec, węg. Lubocz, ob. Łubowiec. Lubowelka, nazwa pot. Jakubianki, uchodzącej do Popradu pod Lubowlą. Br. G. Lubowice, niem. GrossLubowice, dom. , pow. gnieźnieński, 1241 mr. rozl. ; 7 dm. ; 122 mk. , 16 ewang. , 106 katol. ; 66 analf. Poczta i tel. w Kiszkowie o 2 kil. ; st, kol. żel. w Chwałko wie o 15 kil. , w Pobiedziskach o 14 kil. ; par. Dąbrówka Łaski, Lib. ben. I, 66. Własność Kazimierza Węclewskiego, niegdyś Radzimiń skiego. M. St. Lubowice, niem, Lubowitz, wś i dobra, pow. raciborski, na wzgórzach lewego brzegu Odry,

Lubotyń

Lubotyń

Lubotyńskie

Lubotz

Lubotzki

Lubovia 

Lubów

Lubow

Lubowce

Lubowe

Lubowec

Lubowelka

Lubowice