na obszarze wiek. posiadłości. L. graniczy na płn. z Łapanowem, na zach. z Gruszowem, na płd. z Grabiem a na wsch. z Wolicą. 3. L. , wś, pow. limanowski, leży nad pot. Mszaną, w okolicy lesistej i górzystej. Od płn. zamyka dolinę 573 m. npm. Łysa góra 924 m. , od wsch. Szczawski las 1007 m. . Polanki 1008 m. i Magórzyca 881 m. , od płd. Kudłów 1276 m. bez względnej wysokości. Z północnych wzgórz spływa do Mszany kilka potoków przez wieś, z których największy nazywa się Jasienną; z południowych trzy większe potoki Rosocha, Rychłów, Rychłowiec i kilka mniejszych. La sy są świerkowe, gleba zimna, owsiana. L. ma 1334 mk. rzym. katol. , drewnianą kaplicę, w której się czasem msza św. odprawia, tartak parowy w lesie i hutę szklaną. Kasa pożyczk. gminna ma 571 zł. w. a. kapitału. Par. w Niedź wiedziu. Pos. wiek. hr. H. Wodzickiego ma obszaru 173 mr. roli w ogóle i 1079 mr. lasu; pos. mniej. 1817 roli, 303 łąk, 1079 past. i 55 mr. lasu. L. graniczy na północ z Łętową, na wsch ze Szczawą, na płd. ma obszerne lasy, a na zach. z Koniną. Por. Krasne. 4. L. , dwór w Oleszycach, pow. cieszanowski. Mac. Lubomierz 1. wś, pow. pleszewski; 19 dm. , 152 mk, wszyscy katol. ; 41 analf. Poczta, st. kol. żel. w Pleszewie Pleschen, o 7 kil. 2. L. , folw. ; 1 dm. , 8 mk. ; należy do dom. i gm. Taczanowa. W r. 1773 był własnością jezuickiego kolegium w Kaliszu. M. St. Lubomin 1. wś i folw. , pow. pułtuski, gm. Gołębie, par. Nasielsk; leży przy dr. żel. nadwiśl. , o 5 w. od Nasielska ku Gąsocinowi. W 1827 r. 16 dm. , 114 mk. Rozl. folw wynosi mr. 705 grunta orne i ogrody mr. 516, łąk mr. 25, lasu mr. 149, nieużytki i place mr. 15, bud. mur. 1, z drzewa 16; płodozmian 7 i 13polowy. Wś L. os. 15, z gruntem mr. 22. 2. L. , pow. nowomiński, gm. i par. Kuflew ob. . 3. L. , pow. nowomiński, gm. Ładzyń, par. Stanisławów. W 1827 r. 15 dm. , 136 mk. 4. L. , wś i folw. , pow. włocławski, gm. Piaski, par. Lubomin. Posiada kościół paraf. drewniany niewiadomej erekcyi; obecny z XVIII w. L. był własnością kapituły włocławskiej. W 1827 r. wś rząd. , 21 dm. , 197 mk. Par. L. dek. włocławski 300 dusz. Por. Kłobia. Lubomir, podobno dawne nazwisko m. Stawiszcz, pow. taraszczański. Lubomirka, wś, pow. nowoaleksandryjski, gm. Szczekarków, par. Opole. W 1827 r. 14 dm. , 86 mk. Lubomirka, wś nad Słuczą, pow. nowogradwołyński, gm. nowoczartoryska, par. Mi ropol, włościan dusz 146, ziemi włościańs. 198 dzies. , ziemi dwors. 399 dzies. Ma 24 dm. , kilku właścicieli i część rządową. L. R. Lubomirka 1. wś, pow. latyczowski, nad Bohem, par. Międzyboz; należała do kluczą międzyboskiego, skonfiskowanego Czartory skim; dziś rządowa. 2. L. , duża wś, pow. olhopolski, nad rz. Brytawką, dopływem Sawranki, gm. Demówka, par. Czeczelnik; od Olhopola 5 w. , od Kodymy 25 w. ; 300 dm. , mk. 1700; ziemi włośc. 2101 dzies. , dwor. 1279; gorzelnia. Cerkiew z 65 dzies. ziemi. Należała do Lubomirskich, do klucza czeczelnickiego; obecnie Sobańskich. 3. L. , wś rząd. , pow. bałcki, przy ujściu rz. Honoraty do Jahorłyka, gm. Nestoita, par. Rybnica, mk, 718, dm. 136, ziemi 1565 dzies. Należała do dóbr królew skich, do klucza hliboczańskiego, w 1816 r. nadana na 12 lat gener. Lewickiemu, a obecnie gener. Istominowi. Cerkiew pod wez. ś. Ale ksandra ma 1490 dusz i 102 dzies. ziemi. Była niegdyś własnością Lubomirskich, wchodziła w skład klucza jahorłyckiego. Dr. M. Lubomirka 1. wś, pow. czehryński, o 3 w. na płd. od Matwiejówki, u źródeł strugi Wereszczanki, nazywanej też Taśminą Gniła, pośród lasów. R. 1808 miała 581 mk. prawosł. , dziś 546 prawosł. , 28 katol. , 50 izr. Koło wsi, zwłaszcza na zach. , liczne nasypy i mogiły. Niegdyś L. wchodziła w skład Śmilańszczyzny, od Jabłonowskich przeszła do Michałowskich, Wróblewskich, Tyszkowskich, Dziekońskich, Łotockich, dziś kolokacya. Ma cerkiew prawosł. paraf. ś. Trójcy. Ó 3 w. na zach. od L. leży słoboda Antonówka, w której 1830 r. założono kościół katolicki filialny; ma ona 187 mk. , w tem 41 katol. 2. L. al. Świniarka, ob. Kajetanówka. Lubomirka 1. mko nad rz. Małą Korabelnią, pow. bobryniecki, gub. chersońskiej. R. 1869 było tu 60 dm. 2. L. , mko, pow. elisawetgradzki, gub. chersońskiej, nad Taszłykiem, o 75 w. od m. powiat. Ma 439 dm. , 1548 mk. Lubomirka, także Lubomirskim potokiem lub Błotnią zwana rzeczka, wypływająca na obsza rze wsi Biedaczowa, w pow. łańcuckim, płynie na płn. wsch. , nasamprzód granicą Biedaczowa i Gwizdowa, poczem przez wś Gilarową; przyjąwszy z lew. brzegu pot. Radyówkę, zwraca się w Gilarowej na wsch. i w Wierzawicach w kierunku płn. uchodzi do Sanu z lew. brze gu. Długość biegu 13 Ml. Br. G. Lubomir z, ob. Lubomierz. Luboml, Lubomla, mko rząd. , pow. włodzimierski, okr. polic, i gm. L. , odl. od Warszawy 268 wiorst. R. 1870 miał 425 dm. , 2064 mk. , w tem 66 proc. izr. , 2 cerkwie, kościół, kaplicę, browar, młyn, 4 garbarnie, 62 sklepy, 25 rzemieślników, 6 jarmarków. R. 1881 nawiedzone silnym pożarem. Paraf. l kościół katol. ś. Trójcy, z muru wzniesiony 1412 r. Parafia katol. dek. kowelskiego dusz 3562. Filia Bendiuha, kaplice w Ziemlicy i w Horodnie. Stacya L. drogi żel. nadwiśl. leży o 2 w. od sta Lubomierz Lubomierz Lubomin Lubomirka Lubomir Luboml