łąk 18, pastw. 20, lasu 83, nieuż. 6, ogółem hekt. 436; bud. 19, dm. 5, katol. 97, ew. 27. Dziedzic Antoni Plehn. W miejscu jest go rzelnia. Od dawna znajdowała się ta wieś w ręku szlachty. Za krzyżaków zobowiązani byli dziedzice pełnić służbę wojenną konną. R. 1580 posiadacz Wojanowski. b L. , folw. do rycer. dóbr, bud. 3, dm. 1, katol. 4, ew. 5. c L. , cegielnia do rycer. dóbr, bud. 4, dm. 1, ew. 5. Kś. F. Lubochna al. Lubohna, wioska w hr. liptowskiem Węgry, w pow. rożeńskim, nad Wagiem, po lew. jego brzegu, przy ujściu doń górskiego potoku Lubochny, u północnych stóp wschodniego ramienia pasma górskiego Fatry ob. . Ma dm. 46, mk słowaków 349 r. 1880. Należy do par. łac. w Gombaszu ob. . Według szem. dyec. spiskiej z r. 1870 liczba mk. według wyznań rzym. katol. 314, ewang. 10, nieun. 40, żyd. 4, razem 368. We wsi wznosi się statua św. Trójcy. Należy do sądu pow. i urzędu podatk. w Rożeniu. Znajduje się tu st. kol. żel. bogumińskokoszyckiej, o 205 kil. od Koszyc, stacya telegraficzna i pocztowa. Wzniesienie wsi 422. 5 m. Wahlen berg; 417. 5 m. Oesfeld; 428, 8 m. Steczkow ski; 410. 1 m. Blasius. W dolinie potoku Lubochny, powyżej wsi znajduje się huta że lazna z jednym młotem i dwiema fryszerkami. Są tu dwie szczawy. Jedna z nich Złą Wodą zwana, tworzy sadzawkę, mającą około 40 m. obwodu, obwiedzioną trawertynem; bulki gazu kwasu węglowego licznie się wydobywają. We dług pomiaru Zejsznera, dokonanego 27 sierp. 1839 r. , ciepłota wody w sadzawce 17, 28 C. Druga szczawa zwie się Medokisz; wydobywa się z piaskowca fukoidowego; bańki gazowe wznoszą się rzadko; smak przyjemny; ciepło ta według Zejsznera w powyższym czasie po mierzona 10, 10 C. Br. G. Lubochna, rzeczka górska, także Luboch niańką zwana, w hr. liptowskiem, wypływa w górskiej dolinie, w paśmie gór Fatry, z pod góry Czarnego Kamienia, płynie w kierunku północnym, dzieląc pasmo Fatry na dwa ra miona górskie, wschodnie i zachodnie. W L. porusza fryszerki i młyny a poniżej wsi L. uchodzi do Wagu z lew. brzegu. Długość bie gu 22 kil. Br. G. Lubochnia, wś, folw. i os. , pow. rawski, gm. i par. Lubochnia. Posiada kościół par. murowany, założony w XII w. za Bolesława Krzywoustego; obecny murowany z XVII wieku. Urząd gminny, szkoła początk. 1kl. ogólna. W 1827 roku była ta wś rząd. , 93 dm. , 683 mk. ; obecnie wś ma 119 dm. , 822 mk. , 1701 mr. ziemi włośc. 1431 ornej; folw. 9 dm. , 62 mk. , 343 mr. ; os. prob. 2 dm. , 6 mk. , 3 mr. i os. 1 dm. , 7 mk. Par. L. dek. rawski 2604 dusz Łaski, Lib. ben. II, 299, 318. Leśnictwo L. składa się z czterech straży Regny, Brynica, Luboszewy i Glina; ogólna przestrzeń lasów około 27000 mr. Urząd leśny w Lubochenku. Gmina L. należy do sądu gm. okr. III w Czerniewicach, st. poczt. w Tomaszowie, urząd gminny w miejscu. Ma 13568 mr. obszaru i 4373 mk. Według Tow. Kred. Ziems. dobra L. składają się z folwarków L. , Eleonorów i Henryków; wsi L. , Lubochenek, Emilianów i Jakubów. Rozległość wynosi mr. 1043; folw. L. grunta orne i ogr. mr. 229, łąk mr. 70, pastw. mr. 5, nieuż. i place mr. 28, razem mr. 332; bud. mur. 10, z drzewa 21; płodozmian 7polowy. Folw. Eleonorów grunta orne i ogr. mr. 223, łąk mr. 4, nieuż. i place mr. 10, razem mr. 237; bud. mur. l, z drzewa 2; płodozmian 9polowy; folw. Henryków grunta orne i ogr. mr. 262, łąk mr. 60, lasu mr. 140, nieuż. i place mr. 12, razem mr. 474; bud. z drzewa 6; płodozmian 9polowy. Młyn wodny i pokłady torfu. Wieś L. osad 112, z grun. mr. 1768; wś Lubochenek os. 12, z grun. mr. 197; wś Emilianów os. 27, z grun. mr. 309; wś Jakubów os. 9, z grun. mr. 173Niegrodowe sstwo lubocheńskie, w województwie łęczyckiem, powiecie inowłódzkim, podług lustracyi z r. 1661 powstało z dawniejszego sstwa łęczyckiego i obejmowało dobra Lubochnia, Luboszów, Bryniczę, Mały Lubocheń i dzierżawę Jasienie. W r. 1771 posiadał je Stanisław ks. Lubomirski, marsz. w. kor. , opłacając zeń kwarty złp. 759 gr. 9, a hyberny złp. 932 gr. 12. Lubochnia, wś i gm. , pow. gnieźnieński, nad jeziorem; 4 miejsc a L. , wś; folwarki b Kujawki; c Zdroje; d młyn Lubochnia; 31 dm. , 308 mk. , 78 ew. , 230 kat. 143 analf. Poczta, tel. i st. kol. żel. w Gnieźnie o 10 kil. Czyt. Łaski, Lib. ben. I, 19. M. St. Lubochnia, ob. Lubochin. Lubochora, ob. Libochora, Lubochow. Dwie wsie tego nazwiska na Łużycach. 1. L. , także Łubochow, niem. Lu bachau, wś serbska na saskich Łużycach, w pow. budyszyńskim. W r. 1875 dm. 20, mk. 97, w tem Serbów 83. 2. L. , niem. Lubachow, dawniej Luboch, wś na dolnych Łużycach w pow. kalawskim, mianowicie w tej części je go, która niegdyś należąc do powiatu chociebuskiego, była tym samym enklawą branden burską w saskich Łużycach dolnych. Należy do ewangelickiej parafii w Maliniu. W r. 1880 mk. około 150, z których mała część tylko umie jeszcze po serbsku. A. J. P. Lubochowszczyzna, ob. Lubychowszczyzna. Lubocin 1. niem. Lubozin, dok. Lubezin, Lubięcin, rycer. dobra, pow. wejherowski, w okolicy lesistej opodal jeziora Piaśnicy Dobre. Obejmuje wraz z folw. przynależnym Friedrichshof roli om. hekt. 291, łąk 104, la Lubochna Lubochna Lubochnia Lubochora Lubochow Lubochowszczyzna Lubocin