Lubin, niem. Lueben, m. pow. w Brandenburgii, w okr. reg. frankfurckim, 5500 mk. To miasto nazywane też inaczej Libin, leży nad Szprewją w zniemczonej części dolnych Łużyc. W końcu XVIII w. w okolicy mówiono jeszcze bardzo wiele po serbsku. R. 1791 pastor Zuchold w Slopiszczach musiał się uczyć po serbsku, ażeby miewać kazania dla ludu zrozumiałe. Około r. 1840 już tylko słabe szczątki narodowości serbskiej istniały w okolicznych wsiach, jak Lubolce, Kruszwica, Slopiszcze. Lubin, jez. w stronie południowej pow. pińskiego, ku granicy gubernii wołyńskiej, o 3 w. na płd. od wsi Borowe, w miejscowości bagnistej i całkiem samotnej, ma około 20 mr. Lubin, niem. Thronberg albo Drohmberg, szczyt w paśmie gór łużyckich na południe od Budyszyna. Na wierzchołku, według podania ludowego, pogrzebiono ciała siedmiu królów serbskich. A. J. P. Lubina al. Lubienia, niem. Sacken, kol. , pow. opolski, par. Pokój i Stare Szalkowice, o milę od Kup, założona przez husytów za Fry deryka W. ; 65 bud. , 66 dm. , 648 mk. w tem tylko 53 katol. , 64 osad, 900 mr. ziemi, 12 tkaczów. F. S. Lubina, rz. , ob. Karpaty, t. III, str. 857 i 875. Lubińce, wś w pobliżu Wiśniowca, pod którą Dwernicki przeszedł do Galicji w roku 1831 d. 24 kwietnia. Lubinehlen al. Lubinoehlen niem. , wś, pow. piłkalski, st. p. Lasdehnen. Lubinek, wś nad jez. , pow. lipnowski, gm. Kikoł, par. Wola, odl. o 13 w. od Lipna, ma ewang. dom modlitwy, 14 dm. , 79 mk. , 262 mr. gruntu. Lubinia, pow. pleszewski, inaczej Lubin ob. Lubiniec lub Lubieniec, niem. Wilhelmshof, folw. , pow. szamotulski; 1 dm. , 23 mk. należy do królewszczyzny Dusznik, niem. Kaisershof. Lubinka al. Łubinka, wś, pow. tarnowski, w lesistej i pagórkowatej okolicy, 321 m. npm. między Dunajcem a Białą, należy do parafii rzym. katol. w Jodłówce i ma 340 mk. rzym. katol. Do okoła otaczają wś jodłowe lasy na pagórkach wznoszących się od 391 do 506 m. bezwzględnej wysokości. Pos. wiek. Strzałko wski i Dąbski ma obszaru 115 roli i 403 mr. lasu; mniejsza 265 roli i 34 mr. lasu. L. gra niczy na wsch. z Rychwałdem, na płn. z Ple śnią a na zach. z Janowicami. Mac. Lubinka, rzeczka, wytryska ze źródeł leśnych z pod góry Wału 526 m. , w południowej stronie wsi Rychwałdu, w pow. tarnowskim, płynie zrazu na północny zach. , potem na południowy zach. przez wś L. , a w końcu w Janowicach zwraca się na płn. , uchodząc we wsi Zabełczu do Dunajca z prawego brzegu. Słownik geograficzny. Tom V. Zeszyt 54. W Janowicach przyjmuje z lewego brzegu zna czny strumień bezimienny, wypływający u południowych stóp góry Wału w Bukowym lesie. Źródła leżą na wys. 400 m. , ujście 207 m. npm. Długość biegu 8 kil. Br. G. Lubinki, pow. rypiński, ob. Lubianki. Lubińko, ob. Lubień Mały. Lubinkowskie, jez. na płn. od wsi Lubinek, w dobrach Kikoł, w pow. lipnowskim. Ma obszaru 16 mr. , dwie strugi łączą je z jez. Zajezierskiem, przy wsi Zajezierze, i jez. Sikorzem. Lubinowicze, folw. w pow. pińskim, własność Maciejewskich, ma obszaru 384 mr. Lubinowo, folw. szlach. , pow. dzisieński, 3 okr. adm. , o 46 w. od Dzisny, 1 dm. , 10 mk. 1866. Lubińsk, według Kętrzyńskiego wś w pow. tucholskim. Nie wymieniają jej nowsze skorowidze. Lubiński wierch, ob. Karpaty, t. III, 857. Lubiny 1. wś, pow. kolski, gm. Budzisław Kolski, par. Osiek Wielki, odl. 5 w. od Koła, Ma 7 dm. , 63 mk. Leży obok góry bez nazwy. 2. Ł. , kol. , pow. koniński, gm. Dąbroszyn, par. Zbiersk; leży na płd. o w. 24 od Konina, od szosy kaliskiej w. 1, ma powierzchni 353 mr. , ludności mieszanej polskoniemieckiej 322, grunt szczerkowaty. J. Chor. Lubionka, niem. Lubionke, kol. , pow. szubiński, 5 dm. , 39 mk. ; należy do gminy i wsi Kobylarnia. Lubionka, ob. Lubianka. Lubisco dok. , ob. Lubiszewo, Lubiska, wś włośc. nad rz. Rewicą, pow. piotrkowski, gm. Popień, par. Jeżów. Ma 17 dm. , 149 mk. , 242 mr. obszaru. Lubisz, por. Jasudańce. Lubiszcze, wś w pow. bielskim, gub. grodzień. , przy drodze z Brańska do Drohiczyna. Lubiszczyce, najludniejsza wś w pow. Słonimskim, okr. pol. kosowski, gm. L. , o 20 w. od Kosowa, o 44 od Słonima, 118 dm. , 1076 mk. , nad rz. Issą. Lubiszewice, kol. i trzy osady, pow. turecki, gm. i par. Niemysłów Łaski, Lib. ben. . I, 398; odl. od Turku w. 28 1 2; kol. dm. 20, mk. 184; 3 osady dm. . 3, mk. 13. W 1827 r. 21 dm. , 167 mk. Lubiszewo 1. al. Libiszewo, niem, Liebschau, dok. Liubessov, Liubessow, Lubeschow, Lubesewo, Lubesow, Lubessowo, Lubesvo, Lubisseu, Lubisco, Lubisow, Lubissow, Lubissowo, Lubsow, włośc. wś kościelna, pow. starogrodzki, na bitym trakcie skarszewskotczewskim, 1 milę od Tczewa, w okolicy górzystej, nad jez. Lubiszewskiem; z pod L. rz. Motława bierze swój początek. Obszaru obejmuje mr. 2160; gbur. 5, zagrod. 16, katol. 513, ewang. 38, żyd. 8; dm. 34. Parafia i szkoła w miejscu, poczta i stacya kol. żel. Tczew. Odległość od Starogrodu 2 3 4 27 Lubin Lubin Lubina Lubińce Lubinehlen Lubinek Lubinia Lubiniec Lubinka Lubinki Lubińko Lubinkowskie Lubinowicze Lubińsk Lubiński Lubiny Lubionka Lubisco Lubiska Lubisz Lubiszcze Lubiszczyce Lubiszewice Lubiszewo