wsi jest gbur. 15, zagr. 5. Cały obszar L. z przyległościami wynosi mr. 4317; katol. 318, ew. 62, dm. 36. W miejscu znajduje się szko ła katol. i karczma; parafia Garczyn, poczta Nowa Karczma. Odległość od Kościerzyny 2 1 2 mili. Dobra ryc. L. osobno dla siebie li czą obszaru ornej roli hekt. 382, łąk 63, lasu 2. 55, nieuż. 10, ogółem obszaru 459. 57 hekt. ; r. 1880 dziedzic Julian Wolszlegier, obecnie znów niemiec. R. 1789 posiadacz Ignacy Lni ski, wicerejent. Kś. F. Lubieszynek, inaczej Halka, niem. Kl. Lipschin, folw. do Lubieszyna, pow. kościerski, opodal traktu bitego kościerskozblewskiego. R. 1789 dziedzic Ignacy Lniski. Kś. F. Lubieszyńska kolonia, niem. Lipschinkolonie, wieś włośc. powiat kościerski, przy trakcie bitym kościerskogdańskim, o 2. 25 mil od Kościerzyny. Obejmuje osady Nowa karczma i Parowa. Obszaru mr. 1337, gbur. 27, zagr. 9, katol. 114, ew. 271, dm. 45. Parafia Garczyn, szkoła i poczta Nowa karczma. Lubietowo, po niem. Lüptow, wś w pow. lęborskim, ziemi pomorskiej. Lubiewko al. Lubiewo, niem. Lubiewken, wś, pow. lecki, na pruskoluterskich Mazurach, przez ludność polską jak sama nazwa wskazuje założona. O pierwszym jej początku nie wiadomo. R. 1663 książę Fryd. Wilhelm zatwierdza byłemu plebanowi wileńskiemu Janowi Andrzejowi Jurskiemu, posiadłości przez przodków jego nabyte we wsi ziemiańskiej L. i to 3 morgi i 10 mr. kupionych r. 1582, oraz 5 wł. 19 mr. r. 1602 nabytych, nadając je prawem chełmińskiem. Ob. Kętrz. , Ludność polska w Prusiech, str. 483. Lubiewo 1. wś włośc. parafialna, pow. świecki, blisko granicy pow. tucholskiego, w okolicy lesistej. Obszaru liczy mr. 6933, bud. 350, dm. 147, katol. 882, ew. 88. Kościół katol. paraf. i szkoła w miejscu, poczta Bysław. Jako okolica tutejsza od dawnych czasów była zaludniona, świadczy stare cmentarzysko pogańskie, w północnej stronie wioski na lekkiej wyniosłości przy małem błotku znajdujące się na gruncie plebańskim. Przed kilkunastu laty natrafiono na groby skrzynkowe, z których kilka popielnic wydobyto, przez nieumiejętne jednak obejście się niebawem zniszczono. Ob. G. Ossowski, Mapa archeol. Prus zach. , str. 36. Pierwotnie była ta wieś rządowa. Około r. 1344 Ludolf König, mistrz w. krzyżacki, zapisał ją na własność arcyb. gnieźn. Jarosławowi w zamian za dziesięciny, które mu tenże biskup z dóbr swoich opuścił. Zarazem darował mu mistrz wielki dwie służby wojenne z tej wsi, krzyżakom według zaprowadzonego zwyczaju przysługujące. Za to zobowiązał poddanych wioski do wypraw przeciw najazdzcom i do naprawiania grodu. Odtąd należała ta wieś do arcyb. gnieźn. aż do czasów pruskiej okupacyi; wydawana była gburom na czynsz, do klucza arcybiskupiego w Kamieniu przyłączona. Pod r. 1570 zapi suje nie wiadomo jakiem prawem lustr. star. tucholskiego we wsi L. włók 40, z których prob. posiada 2; 20 leżą pusto, 8 włók tego dopiero roku obsadzono, 2 ma Andrzej Łukocki, podstarości kamieński, zdawna osiadłych 10, karczmę także tego roku budowali. Roku 1729 arcyb. Teod. Potocki wystawia nowy przywilej dla Jana i Gertrudy Dubielców na sołectwo w Lubiewie prawem wieczystem. Prawa i obowiązki te same mieli, jak i inni sołtysi w kamieńskim kluczu. Mianowicie zobowiązani byli 3 podwód dostarczyć pod zboże do Gdańska w stosownym czasie i przy dobrej drodze; także powinni pilnie uważać, aby dorośli uczęszczali w niedzielę i święta do kościoła pod zagrożeniem kary, którą ssta ka mieński albo komisarz arcybiskupi wyznaczał. Za to mógł sołtys trzymać owczarka i chować 100 owiec. Następować po ojcu miał zawsze najstarszy syn, a gdyby nie było synów, cór ka. Ob. X. Kujot o majątkach biskupich na Pomorzu w II Roczn. tow. nauk. w Toruniu, str. 71 i t. d. Sumaryusz prow. król. ręk. w Peplinie, str. 13. Po okupacyi pruskiej r. 1772 zabrał rząd pruski wieś tę biskupom i wydał ją później na własność prywatną osa dnikom. Parafia L. w dekan. świeckim liczy dusz 2600; kościół tyt. św. Mikołaja, patrona tu kiedyś arcyb. gnieźn. , nie wiadomo kiedy założony, obecny r. 1841 nowo pobudowany; jest poświęcony tego samego roku d. 24 list. Szpitala przy nim nie masz; bractwo istnieje św. Jana Nepom. od r. 1817 i trzeźw. od roku 1852. Prob. Jan Reymann. Wsie paraf. Lu biewo, Sucha, Koźlinki, Lubowo, Klonowo, Trutnowo, Brückenau, Zamrza i młyn. Szkoły katol. w Lubiewie dz. katol. 186, w Suchy 115, w Klonowie 80; 28 dz. katol. odwiedza ew. szkołę w Lubowie, którym nauczyciel z L. nauki religii udziela. Ob. Szemat. dyec. cheł mińskiej z r. 1867, str. 246. 2. L. , niem. Lubjewen, wś, pow. ządzborski, st. poczt. Mi kołajki, ma obszaru 1407 mr. ; w r. 1857 mk. 40. 3. L. , ob. Lubiewko. 4. L. dok. , ob. Lubiewo. Kś. F. Luby, niem. Loebau, miasto na saskich gór nych Łużycach, w pow. budyszyńskim, nad rz. Lubiatą Loebauer Wasser; u stóp góry Lubijskiej Loebauer Berg, 1371 stóp wyso kiej. Ma przeszło 5000 mk. , trzy kościoły pa raf. ewang. , szkołę miejską, źródło wody mine ralnej, przemysł b. rozwinięty. Jest też tu st. dr. żel. WrocławDrezno, o 188 kil. od Wrocławia; stąd rozchodzą się też drogi do Zittau i Bodenbachu. Ku Dreźnie pierwszą stacyą za L. jest Budyszyn. F. S. Lubieszynek Lubieszynek Lubieszyńska Lubietowo Lubiewko Lubiewo Luby