ryą lokalną w L. , która jednak dla ustaw ma jowych kulturkampfu nie utrzymała się. Ob. Szem. dyecezyi chełmińskiej z roku 1867, str. 177. Kś. F. Lubień, rz. , ob. Przedpolna, Lubień, jezioro przy osadzie t. n. , w pow. włocławskim. Jest to największe jezioro w łańcuchu drobnych jezior, ciągnącym się w kierunku od południa ku północy, w dolinie wytworzonej przez rzeczkę Przedpolnę Dyabełek, biorącą początek z jez. Lubień, wpadającą do rz. Zgłowiączki pod Przyrudą, niedaleko jej ujścia do Wisły. Jezioro L. ma do 3 wiorst długości, a blisko w. średniej szerokości; brzegi wyniosłe, tylko od południa łączy się z podmokłą doliną rzeczki Ochni, biorącej początek o 2 w. na wschód od jez. L. pod wsią Czaple i uchodzącej do Bzury. Jak między Wartą i Wisłą, tak między gorną Bzurą a Wisłą istniało dawniej połączenie wodne. Lubień, mylna nazwa góry i działu górskiego Lubania w Gorcach. Ob. Lubań i Gorce. Lubjene, niem. Mehltheuer, wś serbska na saskich Łużycach, w powiecie budyszyńskim. W r. 1875 dm. 8, mieszk. 53, w tem 31 ser bów. A. J. F. Lubieńce po rusku Liubynci, wś, pow. stryjski, 18 kil. na płd. wsch. od sądu powiat. w Stryju. Na płn. leży Chromohorb, na płd. zach. Stynawa niżna, na płd. wsch. Rozhurcze, na wsch. Siemiginów, na płn. wsch. oddziela płd. wsch. kończyna Dołhołuki od wsi Hurnie. Z zach. części obszaru płynie kilka małych potoków na wsch. do Stryja, płynącego w nieznacznem oddaleniu od granicy wsch. z płn. na płd. Potok płynący przez płn. część obszaru zwie się Kiernicą al. Głuskowcem; wzdłuż granicy płd. wsch. płynie jedno z ramion Stynawki, t. zw. Młynówka. Zabudowania wiejskie leżą w środkowej części obszaru, w dolinie jednego z potoków 368 m. . W zach. stronie wsi leży las Dąbrowa 415 m. na wsch. , wznoszący się coraz wyżej ku zach. . Wsch. część wsi przebiega gościniec stryjskoskolski 341 m. . Własn. wiek. ma roli ornej 473, łąk i ogr. 84, pastw. 12, lasu 264 mr. ; własn. mniej. roli ornej 481, łąk i ogr. 120, pastw. 28, lasu 4 mr. W r. 1880 było 521 mk. w gminie, 98 na obsz. dwor. obrz. gr. katol. . Par. rzym. katol. w miejscu, dek. stryjski, archidyec. lwowska. Do parafii należy Chromohorb. We wsi jest cerkiew pod wezw. św. Eustachego i urząd pocztowy. Do Lubieniec należą kopalnie żelaza Dembina i Sehła obejmujące przeszło 180 metr. kwadr. ; folwarki Dworyszcze, Goralnia Dołhołucka i Goralnia Stynawa z gorzelniami; młyny Pod piłą i Pyłypcziata koło Truchanowa; leśniczówki Tamy koło Dołhołuki i Rogatka koło Synowudzka. Rozmaitości z roku 1832 str. 365 zawierają następującą notatkę WL. , dobrach Pietruskiego, zabłąkały się 4 pelikany Pelicanus Onocrotalus, z których 3 zabito, jeden uciekł. Jest to w Galicyi nie pierwsze, ale dość osobliwe zdarzenie; zwłaszcza, że ptaki ogromnie wielkie. Lu. Dz. Lubienia, wś i os. , pow. iłżecki, gm. Lubie nia, par. Krynki; odl. 13 w. od Iłży. Wś ma 68 dm. , 545 mk. i 1259 mr. ziemi 2 morgi rządowej; os. leś. ma 5 dm. , 20 mk. i 2298 mr. ziemi należącej do towarzystwa zakładów górniczych starachowieckich. W 1827 r. wś rządowa 42 dm. , 339 mk. Istniała tu zdawna kopalnia rudy żelaznej nazwiskiem Józef, na leżąca do rządu. Od 1816 do 1833 dobywano rocznie po 80000 kibli rudy, później wydaj ność się zmniejszyła. Gmina L. należy do są du gm. okr. IV w os. Wąchocku, st. poczt. w Iłży, urząd gminny w Jasieńcu iłżeckim. Gmina ma 6862 mr. obszaru 2938 mr. dwors. i 3924 mr. włośc, 319 dm. i 1990 mk. 1004 męż. i 986 kob. . W skład gminy wchodzą BudyBrodzkie, Henryk kolonia i kopalnia. Jasieniec Iłżecki, Lipie, Lubienia, Małyszyn i Nowe Lipie. Por. Iłża. Br. Ch. Lubienica u Wolskiego, Czarna na mapie hydr. , rz. w pow. biłgorajskim; początek pod wsią Hucisko; płynie w kierunku południowozachodnim i wpada z praw. brzegu do Tanwi, naprzeciwko wsi Dorbozy. Długa w. 14. Lubienie po rusku Liubini, wś, pow. ja worowski, o 15 kil. na zach. od Jaworowa, 7 kil. na płd. wsch. od sądu powiat. i urzędu poczt. w Krakowcu, 14 kil. na płn. wsch. od najbliższej stacyi kolej. w Mościskach. Na zach. leżą Sarny, na płn. Morańce i Wulka Rosnowska, na wsch. Bonów, na płd. Arłamowska Wola i Sokola obie w pow. mościskim. Płn. część obszaru przepływa potok Szczan i tworzy rozległe moczary. Do niego płyną wody z całego obszaru za pośrednictwem strug małych, płynących od płd. na płn. W części płd. wznosi się jedno wzgórze do 263 m. Ku płn. opada obszar; w środku wznosi się wzgórze Lubienie do 255 m. Zabudowania wiejskie rozrzucone i tworzą następujące części wsi Hłuchów, Koniec, Lipnik, Na Błoniu i Wola Lubieńska. Własn. wiek. ma roli ornej 292, łąk i ogr. 172, pastw. 48, lasu 491 mr. ; własn. mniej. roli ornej 1254, łąk i ogr. 290, pastw. 427, lasu 34 mr. W r. 1880 było 1230 mk. w gminie, 16 na obsz. dwors. obrz. gr. katol. , z wyjątkiem 45 rzym. katol. . Par. rzym. katol. w Krakowcu; gr. katol. w miej scu, dek. jaworowski, dyec. przemyska. We wsi jest cerkiew. Lu. Dz. Lubienie, ob. Lubina i Lubień. Lubieniec 1. wś i folw. , pow. włocławski, gm. i par. Chodecz, o 10 w. od Kowala, 5 dm. , 79 mk. katol. Folw. ma 660 mr. gruntu, 110 Lubień Lubień Lubjene Lubieńce Lubienica Lubienie