Jakóba wiek. , patronatu król. , o którego fundacyi i konsekracyi niewiadomo, oddawna był parafialnym; po reformacyi do Zblewa jako filia przyłączony, r. 1853 d. 8 sierpnia na nowo oddzielony, osobną jak dawniej tworzy parafią. Szpitala nie masz przy kościele, bractwo jedno trzeźwości od r. 1865. Proboszcz Stan. Tandecki. Par. lubichowska liczy dusz 1939. Wsie parafialne L. , Osowo, Ocepel, Zielona góra, Krępka, Połom, Mościska, Lipinki, Budy, Steklin. Kaliska, Bietowo, Młynki, Wilcze błota, Pazda, Brzózki, Reusberg, Seekathe. Szkółki katolickie 2 istnieją w L. , dzieci katol. 150 i w Oceplu 61; 52 katol. dzieci odwiedza szkołę ewang. w Osowie, którym nauka religii nie udziela się. Od czasu do czasu dawają się tu przedstawienia amatorskie, istnieje bank ludowy, dawniej było także towarz. rolnicze. Lubicki niem. , pow. starogrodzki, ob. Lubiki. Lubicz 1. wś włośc, pow. konecki, gm. Dobromierz, par. Stanowiska, od Końskich 4 w. ; gruntu 79 mr. , 7 dm. , 42 mk. 2. L. , folw. , pow. stopnicki, gm. i par. Nowy Korczyn, 3. L. Polski, os. nad rz. Drwęcą, pow. lipnowski, gm. i par. Dobrzejewice, odl. 37 w. od Lipna. Ma 32 dm. , 350 mk. Jest tu urząd komory celnej III klasy, biuro telegr. i poczt. , przytem duży młyn wodny na rz. Drwęcy, przerabiający od 20 do 25000 korcy zboża rocznie, położona na samej granicy od Prus w pobliżu Torunia; stanowi dość ważny punkt handlowy, przez który przechodzi zboże i produkta gub. płockiej wyprawiane do Prus. Do osady należy 223 mr. ziemi i 25 mr. nieużytków. W 1827 r. była to własność rządowa, 19 dm. , 187 mk. Por. Lubicz, pow. toruński. Lubicz, ob. Brody, m. pow. Lubicz, niem. Leibitsch, dok. Lubesch, Lubitz, Lewbitz, Lewbitsch, włośc. wś kościelna Inter. , pow. toruński, w uroczem położeniu nad rz. Drwęcą, do której nieco poniżej uchodzi struga zwana Wilcza bacha por. Bywka, na granicy Prus z Polską, przy bitym trakcie lubickoto ruńskim. Obszaru liczy mr. 2623, bud. 150, dm. 73, katol. 346, ewang. 452. Par. dla katolików Kaszczorek. W miejscu jest kościół luterski jako filia przyłączony do Grębocina, szkoła, urząd pocztowy, urząd celny, wielki młyn wodny amerykański o 4ch gankach, hamernia i tartak; przed niedawnym czasem także papiórnia; odbywają się dwa doroczne jarmarki na bydło, na konie i kramne. Dawniej wodne zakłady fabryczne były tu daleko liczniejsze. Oprócz dzisiejszego młyna, tartaku i hamerni żelaza istniały już za krzyżaków folusz dla sukienników, hamernia miedzi, cegielnia, nieco później przybyła nadto papiernia, młyn garbarski, fabryka mączki i prochu. Na rzece utrzymywano wielką węgornię; we wsi były Słownik geograficzny. Tom V. Zeszyt 54. 3 karczmy, urząd celny wodny, 2 jatki piekarskie, t. z. badstube i t. d. Zachowało się też dość sporo historycznych szczegółów o tej miejscowości. Wś L. należy do najstarszych osad tej okolicy. Świadczy o tem, między innemi, cmentarzysko pogańskie z grobami skrzynkowemi przy tej wsi natrafionemi; jedna popielnica pochodząca z lubickiego cmentarzyska przechowuje się w zbiorach towarzystwa Kopernikowego w Toruniu. Oddawna istniał gród warowny w L. ; także i młyn tutejszy mocno bywał obwarowany. R. 1292 Salomea księżniczka kujawska, z synami Leszkiem, Przemysławem i Kazimierzem potwierdza, jako młyn w L. , przez komtura toruńskiego zbudowany, ma pozostać przy zakonie za rocznym czynszem 4 grzywien; także i wyspę w rzece Drwęcy, 2 morgi rozl. , ma zakon utrzymać, dopóki młyn tu stać będzie. Księżniczka wyjmuje dla siebie prawo do warowni tutejszych, prawo wydobywania soli i kruszców. R. 1295 Meinhard Yon Querfurt, mistrz w. krzyżacki, zeznaje, jako młyn lubicki ma przywilej, zdawna nadany, wolnego wyrębu w lasach toruńskich, niemniej wolny dowóz rzeką i kanałami; także bydło z Lubicza ma wolne przejście przez oznaczone toruńskie dobra. Gród przy młynie zajęli niebawem krzyżacy i coraz bardziej powiększali. Na mocy traktatu zawartego w Toruniu r. 1411 znieśli go, szczególniej za życzeniem cesarza niemieckiego Zygmunta. Później jednak nowy gród wznieśli, zastawiając się nic nieznaczącem pozwoleniem Witolda. W późniejszych czasach nie masz wiadomości o lubickim grodzie. Za krzyżaków należał L. do komturyi w Toruniu; w komturskiej lustracyi VisitationsRecess zapisany jest L. jako posiadający 17 włók, z których każda czynszuje po 25 skot. i 8 szel. R. 1415 podają księgi czynszowe krzyżackie, że we wsi L. znajduje się włók 36, każda czynszuje po 1 m. ; 7 włók jest osiadłych, 29 pustych w skutek wojny z Jagiełłą; 10 ogrodów dają po 2m. 4 skoty; 6 ogrodu jest obsadzonych, 3 pustych; jatki piekarskie dają po 1 m. , jedna pusta; karczmy po 3 m. , jedna z nich pusta; die badstube 3 m. , jest pusta; 3 karczmy po 3 m. , jedna z nich pusta. R. 1441 Jan von Beenhusen, komtur toruński, wystawił przywilej Mikołajowi Neumanowi na hamernię miedzi w L. R. 1457 król Kazimierz Jagiellończyk darował L. wraz z całą komturyą dawniejszą toruńską, za wyświadczone w czasie krzyżackiej wojny, przysługi miastu Toruniowi. R. 1478 tenże król Kazimierz pozwała miastu założyć w L. folusz dla sukienniköw folusch ad lavandos pannos, przyczem godna uwagi, że tę wieś teraz, choć ją niedawno był podarował, nazywa wsią swoją in villa nostra L. . R. 1490 rada miejska toruńska wydała młyn lubicki w wieczy26 Lubicki Lubicki Lubicz