o 12 kil. na płd. wsch. od sądu powiat. i urzęj du poczt. w Bóbrce. Na płn. zach. leżą Stoki i Sarniki, na zach. Żabokruki i Trybuchowce, na płd. Strzeliska Nowe, na wsch. Tuczna, na płn. wsch. Chlebowice Świrskie obie w pow. przemyślańskim. Przez wieś płynie pot. L. , dopływ Świrza. Wchodzi on tu od płn. zach. ze Stok, gdzie się zwie Horbinem, płynie zrazu na płd. , przyjmuje nazwę L. , potem skręca na płd. zach. , a nakoniec wzdłuż granicy płd. zach. na płd. wsch. i wchodzi do Strzelisk. i Wzdłuż granicy wsch. płynie Świrz, dopływ Dniestru. W środku obszaru leżą nad Lubeszką zabudowania wiejskie. Między Lubeszką a Świrzem leżą rozległe lasy, a mianowicie na płn. Las Dołha ze szczytem 399 m. wys. , a na płd. Las za Młynem ze szczytem 391 m. wys. Na wsch. krańcu tego lasu leży młyn i grupa domów Płoskie nad Swirzem. Na praw. brzegu Lubeszki leży w stronie płn. zach. las mniejszy ze szczytem 393 m. wys. Własn. wiek. ma roli ornej 42, łąk i ogr. 62, pastw. 5, lasu 2547; własn. mniej. roli ornej 246, łąk i ogr. 193, pastw. 35, lasu 1 mr. W r. 1880 było 440 mk. w gminie, 14 na obsz. dwor. 30 obrz. rzym. katol. , reszta gr. katol. . Par. rzym. katol. w Bóbrce, gr. katol. w Bakowcach. We wsi jest cerkiew i kasa pożyczk. gminna z kapit. 82 zł. w. a. Według zapisków Schnejdera rozkopano tu mogiłę czyli kurhan i znaleziono popioły z węglami, kośćmi ludzkiemi i rozmaite sprzęty. Lu. Dz. Lubetzko niem. , ob. Lubecko. Lubhosć, niem. Liebegast, wś serbska na pruskich górnych Łużycach, w pow. wojere ckim. W r. 1871 dm. 21, ogólnej ludności 90, w tem ewang. 53, katol. 37. Serbskiej ludno ści w r. 1840 83, w roku 1860 75, w roku 1880 91. A. J. F. Lubiacza, wś, pow. ihumeński, w gminie szackiej, w okr. polic. uździeńskim, nad rzeką Szaczą. od wieku XVIII należy do dominium Tołkaczewicze, z kolei była własnością Bychowców, Zaranków, Zawiszów i Grabowskich; ma osad 35, młyn wodny; miejscowość bardzo lesista i odludna, grunta lekkie, w okolicy sławne ostępy na grubego zwierza, do dóbr Tołkaczewicze należące. Al. Jel Lubiadź, ob. Lubiaź, pow. piński. Lubian, niem. Lauben, wś, pow. ostródzki, w t. zw. starych, po większej części polskich Prusach, przez osadników jak samo już imię wskazuje polskich założona i trzymana, blisko granicy nidborskiego pow. , po nad jeziorem. R. 1599 posiada L. samą ludność polską. Ob. Kętrz. , Ludność polska w Prusiech, str. 380. . Lubiana, ob. Łubiana. Lubiańce, nad rz. Radwanką, okolica szlachecka, pow. lidzki, 5 okr. adm. . od Lidy o w. 37, od Ejszyszek w. 19, dm. 8, mk katol. 89 starozakon. 2. 1866. Lubianen niem. , ob. Lubiany. Lubianka, wś rząd. , pow. oszmiański, 2 okr. adm. , 21 w. od Oszmiany, 12 domów, mk. 87, z tego 41 prawosł. , 46 katol. z 1866. Lubianka 1. os. do Dąbrowy, pow. człuchowski, w okolicy lesistej; bud. 10, dm. 3, katol. 12, ew. 9. Parafia, szkoła, poczta Przechylewo. 2. L. , według Kętrzyńskiego wś w pow. chojnickim; skorowidze urzędowe jej nie wymieniają. Łubianka, al. Lubianka, niem. Lebehnke, trzy miejscowości w pobliżu siebie leżące, pow. wałecki, 1 i pół mili od Piły, w okolicy lesistej. Parafia Piła; szkoła, poczta i st. dr. żel. z Piły do Jastrowia w miejscu, a L. , niem. Lebehnke, dobra, obszaru liczą roli or. hekt. 403, łąk 22, lasu 16, nieuż. 3, wody 18, ogółem obszaru hekt. 454, bud. 14, dm. 5, katol. 35, ewan. 53, hodowla koni, bydła, owiec i świń; dziedzic Adolf Steinbark. b L. Stara, niem. AllLebehn ke, włość. wś, obsz. liczy mórg 9226, bud. 368, dm. 132, katol. 642, ewan. 510. c L. nowa, niem. NeuLebehnke, włośc. wś, obsz. zajmuje mr. 1563, bud. 98, dm. 29, katol. 129, ewan. 51. od dawna istniał kościół we wsi L. , przez kogo i kiedy założony, niewiadomo. Pierwiastkowo był on paraf. W XVI wieku dostał się w ręce lutrów. Około r. 1605 napowrót odebrała go królowa Konstancya, żona Zygm. III, posiadająca wówczas stwo ujskie, i oddała jak przedtem na użytek katolikom, a bisk. poznański Andrzej Opaliński przyłączył go w r. 1607 jako filialny do Piły. Budowany był z drzewa, niekonsekrowany, tytuł miał św. Trójcy. R. 1784 znacznie już podupadł, aparatów zgoła żadnych w nim nie było, oprócz lichtarzy i dzwonów. Naboż. nie odprawiało się, tylko bakałarz katolicki czytał w niedzielę i święta kazanie odnośne z katol. postyl niemieckich. Ną naboż. także luteranie przychodzili. Ob. Łukaszewicz, Kościoły parafialne w dyec. poznańskiej, str. 192 i 193. Szkoła także istniała katol. w L. za polskich czasów, jak pisze wizyta kościelna Braneckiego z r. 1641. Jest tu wL. takze rektor szkoły. Łubianka 1. rz. , poczyna się w pow. kieleckim, na północ wsi Siekierno, płynie ku wschodowi, tworzy granicę z pow. iłżeckim, poozem wchodzi w ton pow. i powyżej Michałowa, na południe Wierzbnika, wpada z praw. brzegu do Kamienny. Długa 9 w. 2. L. , rz. , w pow. iłżeckim, powstaje z kilku strumieni pod wsią Lubienią, na wschód Wierzbnika, płynie ku południowi przez Młynek i pod Brodami wpada z lew. brzegu do Kamienny. Długa 5 w. Łubianka, rz. , ob. Dębniak. Łubianka, strumyk w pow. pleszewskim i wrzesińskim, wypływa od Strzydzewa w kierunku północ. wschod. na północ od Rzegocina

Lubetzko

Lubetzko

Lubhosć

Lubiacza

Lubiadź

Lubian

Lubiana

Lubiańce

Lubianen

Lubianka