pol. II, 494, wymienia L. al. Liszkowice pod r. 1444. M. St. Liszkowo, jez. , pow. sejneński, o 2 w. na płn. od wsi t. n. , nad Niemnem, długie na 2 w. , połączone przez strumień z Niemnem i kilkoma drobniejszemi jeziorkami. Liszna 1. wś, pow. bialski, gm. Zabłocie, par. Sławatycze, nad Kalmaczką i Bugiem. W 1827 r. wś rząd. , par. Sarnaki, 51 dm. , 312 mk. ; obecnie 61 dm. , 463 mk. , 1176 mr. 2. L. , ob. Liszno. Liszna 1. kolo Cisny, wś w pow. Lisko, leży w kotlinie 588 m. npm. , śród lasów po krywających wysokie góry, zamykające pra wie zupełnie niewielką kotlinę. Przez wioskę przepływa pot. Rostoka, przerzynający się wąskiem korytem i uchodzący z praw. brzegu do Solinki. Od zach. piętrzy się nad wsią góra W. Breda 1043 m. , od płd. Rostoka 1093 m. , od wsch. Mały Wasiel 1097 m. . Rożki 937 m. i Rożki groń 653 m. , a od płn. Ilony groń 820 m. bezwzględnej wysokości. Gleba jałowa, owsiana, lasy szpilkowe. Ludność, 211 mk. , jest prócz kilku osób ruską i gr. katol. L. na leży do par. gr. katol. i urzędu poczt. w Ci śnie a par. rzym. katol. w Hoczwi. Pos. wiek. Henryka bar. Flemminga de Arnim wynosi obszaru 25 roli, 87 łąk i ogr. , 26 past. i 2432 mr. lasu; mniejsza 175 roli, 210 łąk i ogr. , 127 pastw, i 20 mr. lasu. L. ma szkołę ludową 1klasową i graniczy na płn. z Cisną a na płd. z Rostokami górnemi. Loży już blisko granicy węgierskiej. 2. L. , ob. Lisznia. Mac. Liszna, Leszna, dwie wsie, pow. cieszyński a Dolna ma 1026 mk. , 837 mr. ziemi. b Górna ma 744 mk. , 2071 mr. ziemi, szkołę ludową, prywatną i kościół paraf. katol. Parafia ta obejmuje 2500 katol. , 1869 ewang. , 40 izr. Ewang. należą do par. Goleschau. Liszna, potok podgórski, wytryska w obr. gm. Liszni, w pow. sanockim, u zachodnich podnóży działu leśnych wzgórzy. Słoną górą zwanych, rozpościerających się na granicy Ty rawy solnej i Siemuszowej z Lisznią. Zrazu płynie na południowy zachód, a potem na pół nocny zachód, zachodnim bokiem wsi Liszni. Uchodzi z praw. brzegu do Sanu. Długość bie gu wynosi 3 3 4 kil. Br. G. Lisznia, wś, pow. kijowski, nad rzeczułką Lisznią, inaczej Kudelą nazywaną. Stare dokumenta mianują ją Leśnią, zapewne z powodu, że lasy, w dawnym wieku, dokoła ją otaczały. Wieś ta należała do Byszowa ob. , dziedzictwa Charlęskich, ale w 1606 r. została zastawioną Iwanowi Siennickiemu. Atoli w 1644 r. Charlęski, testamentem napisanym w Augsburgu, na fundacyą zakonników w Byszowie legował sumę 10 tysięcy złt. Matka jego, Jerzowa Charlęska, wtórych ślubów Łukaszewa Witowska, uskuteczniając ostatnią sy na swego wolę, niebawem sprowadziła oo. do minikanów do Byszowa, ale nadto do funduszu 10 tysięcy, przez niego logowanego, jeszcze swoich własnych 10 tysięcy dodawszy, w tejże sumie wsie Lisznię i Dobkowszczyznę, wyku piwszy je od Siennickich, tymże zakonnikom zapisała. Ale zaledwie dominikanie weszli w posiadanie wiosek, gdy sukcesorowie Sa muela Charlęskiego, w pilności zanieśli protestacyą do akt, że zapis jest nieprawny, albo wiem się sprzeciwia konstytucyi z 1633 r. , która dobra szlacheckie duchownym alienować zabrania. Tymczasem wybuchła wojna Chmiel nickiego, i nietylko dominikanie uciekać mu sieli z Byszowa, ale i dziedzic jego. I dopiero, gdy przeszła burza kozacka, i gdy dominikanie znowu się osiedlili byli w Byszowie, wtedy dziedzic dóbr Byszów, Antoni Charlęski, puł kownik wojsk kor. , z dominikanami rozpoczął proces, lecz tylko o L. , bo Dobkowszczyzna nie istniała już wtenczas, będąc za wojen koza ckich zniesioną. Proces ciągnął się długo, i nareszcie na stronę pułkownika Charlęskiego wypadły wyroki, nakazujące dominikanom, aby zwrócili wioskę a sami na spłacie sumy zapisowej poprzestali. Jednakże na tem się nie skończyło; pomiędzy stronami przychodziło do zajść nieustających, które w końcu dopro wadziły do katastrofy, to jest do zabicia ks. przeora Trawińskiego przez Ant. Charlęskiego. Dominikanie pozwali go do konsystorza i gro du. Konsystorz ogłosił na Charlęskiego eks komunikę, wyłączającą go ze społeczeństwa wiernych, a gród skazał na śmierć. Charlęski uciekł za kordon do Galicyi, skąd zaniósł ape lacyą na trybunał lubelski. Zbrodnia była wielka, ale znalazcy się i zwalniające zbrodnię w części okoliczności, a więc trybunał zniósł karę śmierci a skazał Charlęskiego na dwuna stoletnie więzienie w twierdzy kamienieckiej. Wkrótce atoli nastąpił ostatni rozbiór kraju i Charlęski, wysiedziawszy kilka lat w więzie niu, został wypuszczony na wolność. Całe to zajście szczegółowo opisane w Roczniku liter. Rom. Podbereskiego Petersburg, 1843. Char lęski tedy do swego Byszowa powrócił a i L. posiadł. Był to pan możny i butny; podocho ciwszy miał zwyczaj mawiać Drwię z czte rech części świata, drwię z buławy; Byszów mój, i niebo nad Byszowem moje. R. 1799 już Aleksander i Leon Charlęscy synowcowie pułkownika dzielili się Lisznią. W 1843 r. wieś ta została przedaną Janowi Michałowskie mu; w 1854 kupił ją Michał Dobrynskij. Mk. obojej płci 632. Cerkiew tutejsza, pod we zwaniem św. Anny, została zbudowaną w 1798 roku. Edward Rulikowski. Lisznia 1. wś, pow. dubieński, par. Łysin. 2. L. , Lisznie, wś w pow. krzemienieckim,

LiszkowoLisznia

Liszna

Lisznia