tach wschodnich, w ich dziale skolskodelatyń skim, z pod północnowschodnich stoków pasma Gorganu ilemskiego, ze źródeł leśnych, na połudn. zach. obszarze gm. Ilemni w pow. dolińskim. Zrazu płynie na póła. wsch. , potem na wschód górską doliną leśną, opływając od zach. i półn. górę Kruhłą 1081 m. , a od połud. gó ry Komarak 1190 m. i Rozkoliska 1060 m. . Uchodzi z lew. brz. do Ilemki ob. . Długość biegu 6 kil. Br. G. Lisna, ob. Uboró. wś, pow. kładzki, rus. , ob. LeśnioLisne, ob. Lisno. Lisnej, niem. Loeschney, par. Lewin. Lisnewyczi, Lisnowyczi wice, Liśnica, potok górski, wytryska w obr. gm. Brenny, w pow. skoczowskim, w Beskidach zach. , nieopodal granicy Szląska austr. z Galicyą, ze źródeł leśnych. Płynie doliną górską w kierunku półn. przez obsz. Brenny. Od wsch. zawiera dolinę potoku połogie wzgórze Starym Gromem zwane z czubkiem 797 m. npm. wys. liczącym. Od zach. zaś wznoszą się szczyty beskidzkie, jak Malinka 809 m. , Gronik 662 m. , Orłowa 766 m. i Równica 883 m. . W dolinie tego pot. legły grupy chat należące do wsi Brenny, jak Stawy, Wawrzynka, Swiniarka, Kępkowa i Krzuwonek. Po 9 kil. biegu łączy się we wsi Brennie z pr. brz. z pot, Polczanym, tworząc rz. górską Brenicę, prawy dopływ Wisły. Pędzi kilka młynów i traczów. Źródła leżą na wys. 700 m. , ujście 410 m. npm. Liśniewo, niem. Lissnau, dobra szlach. , pow. wejherowski, na swarzewskiej kępie, nad brzegiem Bałtyku, o 3 i 3 4 mili od Wejherowa. Obszaru włók 22 169. 21 hektarów; katol 38, ewan. 6, dm. 4. Parafia i szkoła Strzelno, pocz. Puck. Posiadacz Otto Timreck. Około r. 1400 rządziła się wś prawem staropolskiem. Na wojnę dostarczała krzyżakom jednego zbrojnego. Liśniewo, ob, Łyśniewo. Liśnik L duży, wś, pow. janowski gub, lubelskiej, gm. i par. Gościeradów, obecnie wcielona do rozległych dóbr gościeradowskich. Os. włośc. 68, dm. 73, mk. 547, ziemi włośc. mr, 614, oraz folw. 400 mr. , a na nim dm. 2, bud. 4. Cegielnia dworska. L. leży przy drodze bitej z Kraśnika do Annopola, nad Taczynem, który w L. przyjmuje Zimnowodę i pod Janiszowem wpada do Wisły. Grunta gliniaste lecz urodzajne, łąki dobre, rybny staw rzeczny. L. jest os. starożytną, dawniej zwał się Leśnik i w XVI w. do Otwinowskich należał. Ślad tego znajdujemy w opisie poselstwa i podróży Erazma Otwinowskiego do Konstantynopola r. 1557 odbytej, wydanym 1860 Bibliot. Turowskiego przez J. I. Kraszewskiego z rękopisu hr. Ilińskiego z Romanowa, który to poseł rzplitej wracał przez Bełz, Skokówkę i Turobin do L. , gdzie, zastawszy panią matkę z łaski Bożej dobrze zdrową, odpoczywał w domu z przyja ciółmi po tej na owe czasy bardzo uciążliwej i niebezpiecznej podróży. R. 1827 było tu 43 dm. , 282 mk. 2. L. mały, wś, pow. janowski, gm. Trzydnik, par. Gościeradów. Razem z do brami L. duży, w XVI w. należał do Otwinowskich, w XVIII w. do Mroczkowskich, od któ rych otrzymał ludową nazwę Mroczkowszczyzna, w bieżącem stuleciu do Mianowskich, póż niej Narzymskiego, a obecnie rozparcelowany od 1881 r. ; główny zaś folw. 14 wł. nabył dr. med. Aleksander Braun. Ogólna rozl. dwor. gr. wł. 30, do których należą obecnie w posiada niu kolonistów attynencye Budki i Kotówka. Gruntów włośc. mr. 284, dm. włośc. 23, dwor. 4; ogólna ludność 196 dusz. Również jak L. duży leży nad rzeczką Tuczyn, przy drodze bi tej kraśnickoannopolskiej. Dawniej na rzeczce tu był młyn, śladem czego pozostała usypana pod górą grobla, znacznie podnosząca poziom wody w razie potrzeby. R. 1827 było tu 23 dm. , 115 mk. R. F. Lisno, wś, pow. skierniewicki, gm. Głuchów, par. Janisławice. Spis z 1827 r. daje ją p. n. Lnisno, wś rząd. , 40 dm. , 271 mk. Lisno, dobra, pow. drysieński, 2 okr. polic, mają 5307 dzies. ziemi dwor. , własność Kor saków. R. 1670 były w posiadaniu Kazimierza Sapiehy, któren zbył Justynianowi Szczytowi; od 1678 żona Justyniana Anna z Łukowiczów Szczytowa ustępuje synowi swemu Krzysztofo wi Szczytowi. W r. 1688 Jan III nadaje Kata rzynie z Benetów Szczytowej. Później były we władaniu Anny z Zawiszów Szczytowej, która zrzeka się na syna swego Józefa Szczytta. Por. Klasice. M. K. Lisno, jez. w płn. stronie pow. drysieńskiego, 13, 7 w. kw. rozl. , łączy się z jez. Oświej, przyjmuje rz. Swołnę; do 25 stóp głębokie. Półn. brzeg L. stanowi granicę pow. siebieskiego. Lisno dok. , ob. Leszno, por. Goręsin. Lisnówko 1. niem. Kl. Leistenau, włośc. wś, pow. grudziąski, po nad jeziorem. Obszaru liczy mr. 1308, bud. 56, dm. 26, katol. 1, ewan. 200. Parafia Płowęż dla ewan. Lisnowo; szkoła w miejscu, poczta Łasin. L. należało zdawna do dóbr obszernych lisnowskich. O pierwszym początku i założeniu tej wsi nic nie wiemy. Wydawana była na czynsz gburom. R. 1789 liczyła 10 rodzin. R. 1803 wydano tę wś we wieczystą dzierżawę 12 włośc, którzy płacili rocznego czynszu 334 tal Nadto dostawiali państwu 22 k. żyta, 8 mac. owsa, 22 i pół gęsi, 34 kurcząt i 22 i pół mędli jaj. Ob. Frölich, Gesch. des Kreises Graudenz, str. 280. 2. L. , niem. Elisenau, r. 1875 przezwane Elisenhof, dobra, pow. toruński, przy granicy pow. chełmińskiego, w okolicy lesistej. Obszaru liczą or. ro. hekt. 106, łąk 9, nieużyt. 8, ogółem obsz. hekt. 119;

Lisna

Lisna

Lisne

Lisnej

Lisnewyczi

Lisno

Lisnówko