Stanisława Kmity; od posług wszelkich tak zamkowych jako y mieskich tenże pop wolen, który to przerzeczony Wasyl pop ma rządzić obiema cerkwiami tak w mieście Lisku jako y na Przedmieściu, do którego Popostwa y Summy wyższy mianowany na potomne lata utwierdzam tym przywilejem; dla lepszej pamięci Pieczęć swoją przykładam y ręką się swoją własną podpisuję, 13. Martij w Lisku w poniedziałek przed niedzielą Głuchą Anno Dei 1594. Stanisław Stadnicki ze Żmigroda, Aleksander Stadnicki W. W. , Andrzej Samuel ze Żmigroda Stadnicki. Podług odpisu w szematyzmie duch. dyec. gr. kat. przem z r. 1881, odpisanego z urzędowej kopii wcale niedbale sporządzonej w r, 1799. Po zniszczeniu miasta przez Szwedów 1704 r. niepodnosiło się, dlatego August III w r. 1744 zaprowadził cztery jarmarki. W owym czasie przeszło Lisko wianem za Teresą ze Stadnickich żoną Józ. hr. Ossolińskiego chorążego w. k. w dom Ossolińskich. Teraz pos. więk. jest własnością Edm. hr. Krasickiego. Pos. więk. wynosi obszaru 98 m. roli i 555 mr. lasu; pos. mn. 718 m. roli, 45 m, łąk i ogr. , 1712 m. past. O założeniu pierwszem parafii nie mamy żadnych wiadomości. Wspominają ją pierwszy raz akta biskupie w r. 1603; ale w r 1539 zamienił Piotr Kmita z Wiśnicza, woj. kr. starosta przemyski i spiski, probostwo liskie na prepozyturę z czterema mansyonarzami a w r. 1580 zapisał przełożonemu kolegiaty Stanisław Herburt kasztelan lwowski, jako opiekun Stanisława Stadnickiego burgrabi krak. , wieś Jankowce i różne dziesięciny w celu utrzymania dwóch księży kaznodziei i kierownika szkoły. Oprócz kościoła par. był jeszcze w Lisku kościół św. Ducha i dwie prebendy św. Anny utworzona przez Mieleckich w XVII w. i św. Jana Chrzciciela, założona przez Jana Stadnickiego woj. wołyń. r. 1713. Teraźniejszy wspaniały kościół murowany zbudowany został w r. 1539. Parafia należy do dyec. przemyskiej dek. leskiego, ma dołączone Bernichową dolną i B. górną, Glinno, część Hużela, Jankowce, Łączki, Łukawicę, Manasterzec, Posadę liską, Postołów, Wolę postołowską, Weremień, Wujskie i Żałuż. Ludność całej parafii 1813 rzym katol. Par, grec. kat. składa się z czterech dawnych probostw, z których dwa połączono w r. 1594, a resztę około r. 1800. Obejmuje Posadę liską, Weremień, Jankowce z cerkwią drewnianą, Hużele, Ruczki i Glinne. Cała ludność grec. katol. 1707 osób dyec. przem. dek. liski. Miasto otaczają od północy Liska posada, od zachodu po za Sanem Kużele, od wschodu Glinno a od południa lasy. Leska posada wysunięta na północ graniczy na północ z Wolą postołowską a na wschód z Jankowcami. Powiat Lisko ma 18. 277 kw. miryam. 32. 93, kw. mil, 74118 mk. , rozdziel. na 154 os. a 156 gm. katastralnych. W obrębie starostwa są cztery sądy pow. w Lisku, Ustrzykach dolnych, w Lutowiskach i Baligrodzie. Te trzy miejscowości są miasteczkami. Pod względem obszaru zajmuje pow. trzecie miejsce, albowiem większy obszar ma najprzód pow. kosowski, potem nadworniański; pod względem ludności jest średnio zamieszkałym, wypada bowiem 3883 mk. na milę kw. 70. 4 na klm. kw. . Zalegając góry na źródłowisku Sanu tj. góry śred. wys. , jest pow. w połowie obszaru pokryty lasem i pastw. położonemi na obszarach górskich, resztę zajmują role przeważnie żytnie i owsiane i łąki. Stosunek rozkładu ziemi urodzajnej jest następujący ornych gruntów 70454 mr. pos. więk. 13065 m. , pos. m. 57389, łąk i ogrodów 11983 pos. w. 1820, mn. 10163, mr. pastw. 27120 pos. więk. 2634, mn. 24486, mr. lasów 48428 pos. więk. 33524, mn. 14904. Cała przestrzeń użyt. 157985. Mieszkańcy w części zachodniej po góry działowe Sanu i Dniestru, około Baligroda, należą do rodu Czuchońców, zwanych także Łemkami lub Kurtakami albo Rusnakami, w części wschodniej koło Ustrzyk i Lutowisk jest ludnośó napływowa, osadzona po XIV stuleciu na prawie wołoskiem, przeważnie pochodząca od istotnych Wołochów, cofających się przed Tatarami, lub Rusinów uchodzących z tegoż samego powodu z części Rusi więcej na te napady narażonych. Pow. L. graniczy na zachód z sanockim, na północ z birczańskim, na wschód ze staromiejskim i turczańskim a na południe z Węgrami. Mac. Lisko po rus. Łysko 1. wś, pow. kamionecki, 22 km. na płd. wsch. od Kamionki Strumisowej, 13 km. na płd. zach. od sądu pow. w Busku, 6 km. na płn. od najbliższej stacyi kolejow Zadwórzu, tuż na płd. od urzędu poczt. w Milatynie nowym. Na wsch. leżą Kędzierzawce, na płd. Nowosiółki liskie, na zach Ubinie, na płn. zach. Niesłuchów. Wzdłuż granicy płd, płynie pot. Dumny, dopływ Pełtwi. W płd. zach. kończynie tworzy on mały staw, z którego wypłynąwszy płynie na wsch. do Kędzierzawiec. Z płn. strony obszaru płyną małe strugi od płn. zach. na płd, wsch. i wpadają w Kędzierzawcach do pot. Dumnego. W płd. stronie obszaru, na lew. b. pot. Dumnego, leżą zabudowania wiejskie; na płn. od nich cegielnia, a jeszcze dalej na płn. folw. lisecki. Zach. stronę obszaru zajmuje las. Na płn. wsch. wznosi się punkt jeden do 263 m. Własn. więk. ma ro. or. 523, łąk i og. 77, pastw. 27, lasu 79; własn, mniej. ro. or. 364, ł. i o. 112, pastw. 12 mr, W r. 1880 było 454 mk. w gm. , 65 ną obsz. dwor. 226 obrz. rzym, katol, reszta grec. katol. Par. rzym. katol w Milatynie nowym, grec. katol w Nowosiółkach liskich. We wsi jest szkoła fil i kasa pożycz. z kapitałom 482 zł. w. a. 2. L. , ob. Czernilawa. Lud. Dz.

Lisko