wsch. na płn. zach. Zabudowania wiejskie leżą na przestrzeni między Turką a Korszawą, bliżej granicy zach. Przez wieś idzie kolej lwowskoczerniowiecka od płd. zach. na płn. wsch. i przebiega pot. Turkę. Własn. wiek. ma ro. or. 74, łąki ogr. 525, pa. 14, lasu 1082; własn, mniej. ro. or. 422, ł. i o. 138, pa. 14 mr. W r. 1880 było 848 mk. w gminie, obrz. grec. katol. Par. grec. katol. w miejscu, dek. żukowski, archidyec. lwowska. We wsi jest cerkiew pod wezw. św. Mikołaja i szk. jednokl. nieetatowa, młyn parowy i gorzelnia. Par. Korszów. Lud. Dz. Liski, ob. Łyski i Liszki Liski, niem. Lyssken, dok. Lyszken, wś, pow. jańsborski, na pruskoluterskich Mazurach, przez ludność polską założona i trzymana. Istniała już r. 1471. R. 1539 posiada samych polskich mieszkańców. Ob. Kętrz. Ludność, polska w Prusiech, str. 433. Par. Jańsbork III, 440. Liski, st, p. i st. dr. żel. woroneskorostow skiej, pow. bobrowski gub. woroneskiej. Liski, potok górski, nastaje w obr. gm. Mo stów, w pow. jabłonkowskim, z połączenia dwóch strug źródlanych leśnych. Płynie w kie runku północnym przez wschodni obszar Mo stów, następnie zrasza obszar Jabłonkowa, mia nowicie osady Uszy i Dolne Liski, poniżej któ rych uchodzi z lew. brz. do Olszy Olzy. Dłu gość biegu 4 kil. i pół. Br. G. Liski, las w płd. zach. stronie Kornalowic, pow. Samborski. Liskie Nowosiółki, ob. Nowosiółki L. Lisko z liską Posadą, właściwiej Lesko, msto powiatowe na prawym brzegu Sanu, przy kolei przemyskołupkowskiej i gościńcu z Sanoka do Baligroda. Prócz tego gościńca wychodzi z miasta jeszcze gościniec na wschód do Chyrowa. L. leży w okolicy górzystej, na wzgórzu 316 m. npm, a od strony południowej ma lesistą górę Czulmin, 578 mt. bezwzględnej wysokości, gdzie się znajduje godna widzenia skała, zwana Kamieniem pod Liskiem. W L. znajduje się wzpaniały kościół rzym. katol. , murowany ratusz, murowana cerkiew grec. katol. i wielkie stare zamczysko, obrócone na pomieszczenie urzędów, gdyż po pożarach w r. 1785 było mało użytecznem do mieszkania. Miasto zajmuje 875 mr. obszaru i Mozy 3415 mk. , z których 997 wyznaje religią rzym, katol. , 442 gr. kat. a 1976 izrael. Niegdyś było obronnem miastem. Celarius Deseriptio Polon. 1659 str. 337 nazywa je obronnem warowniami a Staro wolski wspomina, że mieszczanie, obawiając się napadów tatarskich, z każdym rokiem utwierdzali warownie. Rok 1704 zadał stanowczą klęskę miastu, po której się nie podniosło, bo według zapiski w Libri copulatorum tamtejszej cerkwi, tom II pag. 6, zajęli je Szwedzi bez wystrzału 17 sierpnia, potem opanowali zamek i w nim trzymali się do 28 tegoż mca, poczem zamek i miasto zrabowali i tak spalili, że tylko dwie cerkwie ocalały. Potem nastąpiło morowe powietrze, które zabrało 94 chrześcian i 303 żydów. Teraz brudne, przepełnione pospólstwem żydowskiem miasto, ma c. k. starostwo i urzędy z niem połączone radę. powiatową, pocztę, telegraf, szkołę czteroklasową męską, wydział towarzystwa kred. ziem. , kasę pożyczkową gm. z kapitałem 3148 zł. w. a. i fundusz ubogich niewiadomej fundacyi, posiadający cztery mr. roli i 1650 zł. w. a. kapitału. W L. znajduje się także sąd powiatowy, apteka i mieszka lekarz pow. Majątku nie posiada to msto żadnego, a wszelkie potrzeby pokrywa z opłat targowych i poboru dodatków do podatków i podatku konsumcyjnego. Jarmarki, szczególniej na bydło, odbywają się 3 lutego i w poniedziałek po niedzieli Rogate, a co czwartek targi tygodniowe. Dawniej były także fabryki siarki i witryolu Stupnicki, Geogr. Galicyi, teraz jest wielka potażarnia Tatomir, Geogr. Galic. . Kto założył Lisko niewiadomo; w r. 1550 było dziedzicznem Piotra Kmity woj. krak. Zygmunt August wydał miastu w tym roku dwa przywileje, w jednym potwierdził dwa jarmarki i dodał trzeci na święto Oczyszczenia P. Maryi, w drugim dozwolił mieszcz, handlu wszelkie mi towarami, uwalniając ich zarazem od wszelkich ceł, grobelnego, mostowego i targowego, z wyjątkiem cła pogranicznego. Później było Lisko dziedzictwem Stadnickich. Z r. 1594 posiada cerkiew gr. kat. dokument, wskazujący, że najżarliwsi przeciwnicy kościoła rzym. katol. i zwolennicy reformatorów, chociaż w celu nakłonięnia ludu do nowego wyznania zamykali kościoły rzym. katol. , to cerkwie prawosławne zostawiali w spokoju; Stanisław na Żmigrodzie Stadnicki, sławny reformator i awanturnik, wystawił bowiem następujący dyplom Ja Stanisław ze Żmigroda dziedzic na Lisku, wiadomo czynię komu o tem wiedzieć potrzeba, żem przedał popostwo w mieście Lisku Wasylowi popowi y potomkom jego za sumę złotych sto moneto Polską y Liczbą ze wszystkiemi pożytki, Polmi, Rolami, Łąkami, Sadzawkami, z starodawna do tego Popostwa należącemi, którego Popostwa temu y Potomkom Jego wolno będzie używać; wolno mu go też będzie przedać, darować, przefrymarczyć alias z dozwoleniem Pańskim albo Potomkom Jego; żadnych z tego popostwa nie będzie oddawać prócz tylko czynszu dorocznego groszy 16, od inszych wszelkich tak mieskich iako i mesznego wolen będzie; pożytki albo dochody wszystkie, którekolwiek należą do tego popostwa jak z Miasta, z Przedmieścia jako y ze wsi inszych to iest Hurobon y Posady będzie wolno temu Popowi wybirać wedle starodawnegozwyczaju jako przedtym dawali, nie de negując nic tom temu przywiliowi, który ma tenże Pop sławnej Pamięci nieboszczyka Pana

Liski

Liski

Liskie

Lisko