Sumaryusz dawnego archiwum rożnowskiego. Odtąd należało L. do dóbr Zbyszyc, li czących w połączeniu z dobrami klucza rożno wskiego, mko Zbyszyce z główną rezydencyą dziedzica i przeszło 45 wsi. Była to, przed rozpadnięciem się swojem, najpiękniejsza for tuna na całem Podgórzu. L. było więc w po siadaniu teraz już hr. Stadnickich do r. 1808, w którym to czasie Franciszek syn Jana a wnuk pomienionego Antoniego Baltazara Sta dnickiego, otrzymawszy tę wś działem, sprze dał ją Cypryanowi Wyszkowskiemu za 5555 dukatów. Tenże, dotknięty tu r. 1813 klęską powodzi, zamienił L. w tymże samym roku za wś Stróże wyżnie z Michałem Żukiem Skarsze wskim, którego syn Szczepan sprzedał L. roku 1840 Antoniemu Stańskiemu za 25500 zł. m. k. , również po doznanych powodziach. Tegoż Stańskiego wnuk, Teodor Zdanowski, otrzy mawszy L. spadkiem po dziadku, rozpoczął przy współudziale rządu prace około regulacyi Dunajca, a r. 1875 sprzedał tę wś Gustawowi Romerowi za 42000 złr. w. a. , od którego zaś przeszła r. 1880, w tej samej cenie, drogą ukła du familijnego, na własność Stanisława Wysz kowskiego r. 1882, a po tymże, spadkiem, na małoletniego syna Wincentego, ostatniego męskiego potomka Wyszkowskich linii gali cyjskiej. Po przejściu rozdrobnionej fortuny Stadnickich w inne ręce, odżył nanowo kontrowers między L. a Znamirowicami o wyspę na Dunajcu; dopiero regulacya koryta tej rzeki ubiła go ostatecznie. M. Ż. S. Lipie 1. przys. do Jonin w pow. tarno wskim. 2. L. , przys. do Kawęczyna w pow. ropczyckim, składa się z kilku domów, zbudo wanych po północnej strome gościńca z Sędzi szowa do Rzeszowa, na płd. od Kawęczyna. 3. L. , przys. do Olchowy w pow. ropczyckim, na mapie administracyjnej Kummersberga nie jest oznaczony. 4. L. , wś nad Mrówlą pot. , w pow. rzeszowskim, leży na płd. od Głogo wa, liczy 428 mk. rzym. katol. należących do par. Mrówli. Pos. mniej. ma 407 mr. roli, 2l3 łąk, 237 mr. pastw. ; wiek. pos, Towarzystwa wiedeńskiego dla produkcyi leśnej ma 57 mr. łąk. L. graniczy na płn. z Głogowem, na zach. z Bratkowicami, na płd. z Rogoźnicą a od wach. przypiera do rozległych sosnowych la sów. 5. L. , przys. m. Suchy, w pow. ży wieckim. Mac. Lipie, po rus. Łypie 1. częś Chlewisk ob. , w pow. cieszanowskim. Stąd pochodziła rodzina Lipskich, która tu w pobliżu miasteczko Lipsko założyła. 2. L. , przedm. Komarna w pow. rudeckim. 3. L. , po rus. także Łypią, wś w pow. turczańskim, 32 kil na płn. zach. od sądu powiat. w Turce, 6 kil. na płn. od urzędu poczt. w Lutowiskach. Na płn. wsch. leży Bystre, na płd. wsch. Michnowiec, na płd. Słownik geograficzny. Tom V. Zeszyt 52. zach. Skorodne, na płn. zach. Czarna obie ostatnie wsie w pow. liskim. Wzdłuż granicy płd. zach. ciągnie się ramię górskie Ostre od płd. wsch na płn. zach. Najwyższy jego szczyt wznosi się na płd. krańcu wsi do 804 m. Na płn. wsch. lesistym stoku tego pasma nastają liczne potoki. Płyną one wszystkie na płn. wsch. Najznaczniejszy między nimi jest potok Tupie. Z połączenia wszystkich tych potoków powstaje jedno z ramion Mszańca. Za biegiem potoków opada obszar na płn. wsch. do 602 m. W środkowej części obszaru leżą zabudowania wiejskie. U stóp granicznego pasma Ostrego idzie droga, wiodąca z Ustrzyk dolnych do Lutowisk. Własn, wiek. Towarz. dla produk. leśn. w Wiedniu ma roli or. 209, łąk i ogr. 71, pastw. 51, lasu 272 mr. ; własn. mniej. roli or. 690, łąk i ogr. 119, pastw. 149, lasu 44 mr. W r. 1880 było 382 mk. w gm. 9 na obszarze dwor. , obrz. gr. katol. Par. rz. kat. w Turce, gr. katol. w miejscu, dek. żukotyński, dyec. przemyska We wsi jest cerkiew drewniana, mająca metryki od r. 1786. Gruntu należy do par. 51 mr, 1021 kwadr. sążni. Plebania drewniana. Szaraniewicz Rzut oka na beneficia ruskie, str. 8 przytacza dokument, obiatowany w r. 1601 w aktach grodzkich sanockich, zawierający sprzedaż popowstwa przez Jerzego Humnickiego, dziedzica Lipia pod Turka, za 200 zł. przy świadkach Bartoszu Bireckim i Hryciu Nestonii Dobrzańskim. Sprzedaż ta uwalnia kupującego Wasyla Maniawskiego od wszelkich robót tak sobą jak koniem; gdyby dziewkę za mąż wydawał, nie miał kunicy od niej dawać; miał być wolen synów swych w innem państwie przystanawiać; obowiązany jednakowoż był do czynszu rocznego 30 złp. , owsa czynszowego miary bireckiej, do dawania kur, kapłonów, gęsi, jaj na Wielkanoc i od 20 owiec jednego złotego na jarkę. O moralnych warunkach kupującego popowatwo w dobrach osób prywatnych przed unią kościelną nie ma mowy. Jest jednakowoż dokument z r. 1671 wystawiony przez Franciszka ze Żmigroda Stadnickiego na Wroblaczynie i Perespie, zawierający potwierdzenie popowstwa zięciowi Michała popowicza, Jeremowi Truszowi, jego żonie, dzieciom i wnukom. Ma tego popowstwa rzeczony Trusz spokojnie zażywać, byle powinności cerkiewne odprawował, jak gdzieindziej odprawiają, według słów tegoż dokumentu juxta consuetudinem sacerdotii r. gr. in aliis ecclesiis ruthenicis atque ordinibus ejusdem graeci ritus. Dokument z r. 1602, oblatowany w aktach grodzkich sanockich r. 1632, wydany przez Jerzego Humnickiego dziedzica, zawierający sprzedaż popowstwa w L. , pozwala gromadzie dawać duchownemu Wasylowi Maniawskiemu i potomkom jego po kopio zboża i kopczyny, i kmieciom tej wsi 17

Lipie

Lipie