por. Kalnik. I tak widzimy z dokumentów, które nam służą, że w 1580 r. posiadają L. czyli Ilińce Semen i Bohdan Obodeńscy. W tym też roku zastrzegają się oni, że przywileje, opisujące granice Iliniec, zgorzały. Atoli był to czas, w którym najazdy tatarskie najbardziej nad ziemią bracławską zaczęły się srożyć, i być może, że w skutek takowych Ilińce uległy zniszczeniu, bo już w dokumentach nie jako sioło ale jako puste sieliszcze występują. W 1590 r. Semen Baszkowicz tak pozywa Janusza Mikołajewicza ks. Zbaraskiego, że ten go wybił z gruntu pustego sieliszcza Ilńców. Jednakże widać, że Ilińce niedługo były pustką, albowiem rychło potem dokumenta mówią już o nich jako o miasteczku. Semen Obodeński umarł bezdzietny, i w 1612 r. nastąpił dekret między Obodeńskimi, synami Bohdana a synowcami Semena, względem działu dóbr po tymże Semenie pozostałych, jako to mka Iliniec, części w Kalniku, w siołach Cybulowie, Pariówce, siele Małych Jackowiczach, części w siole Płatniczanach, Wójtowcach i Obodnem. W Ilińcach już wtedy było miasto stare i nowe. Tymczasem, około tego czasu, po całej prawie Bracławszczyźnie grupować się zaczynają wielkie kompleksa dóbr magnackich, bo oto kniaziowie z Wołynia, w kruszec zasobni, dziedziczne skupują obszary od szlachty miejscowej, która odtąd marnieje i powoli spada już w poczet ziemian bez ziemi nieposesyonatów. Jednakże Obodeńscy byli z tych niewielu, którzy się długo dóbr ojczystych trzymali i nie sprzedawali, chociaż dokoła księżna Joachimewa Korecka, krewnych ich, co wraz z nimi wzięli byli spadek spory po Jańczyńskich, wykupiła była z dóbr, jako to Kalnika, Cybulowa i innych. Atoli z czasem bądź co bądź, i na Obodeńskich taż sama, nieuchronna, jak widać, przyszła kolej wyprzedania się z dóbr. Jakoż widzimy, że r. 1641 Andrz. Obodeński przedaje ks. Samuel. Karolowi Koreckiemu nowe i stare Ilińce, część w Pariówce, Dąbrowińcach, Hałej, także części w granicach kalnickich i babinskich za 25000 zł. z archiwum ks. Koreckich w Horodnicy 1 z papierów Podhorodeńskich. Do tej przedaży zniewoliło ich prawdopodobnie zniszczenie przez Tatarów Iliniec, wydarzone jeszcze, jak wiemy z dokumentów, w 1612 r. , które i Kalnik i całą okolicę dotknęło. Za posiadania już ks. Samuela Karola Koreckiego, nie tylko L. zniszczone i wyludnione podniosły się, ale tu stanął zameczek, który odtąd służył Jako schronienie dla ludności miejscowej w czasie niebezpieczeństwa. Roku 1644 Stanisław Koniecpolski, hetman w. kor. , idąc na wyprawę przeciwko Tatarom, których pobił następnie ped Ochmatowem, w Ilińcach nocował u ks. Koreckiego gdzie nas, mówi Oświęcim, bardzo uprzejmie przyjmował sługa jego p. Stokowski. Kiew. star. , Dzien. Oświecima 1862, zesz. I, str. 138. Tymczasem nadeszły wojny kozackie i L. wypadły z rąk ks. Koreckich. Kozacy stali tu załogą, złożoną z sotni, należącej do pułku kalnickiego, której sotnikiem był w 1649 r. Iwan Turowiec a pisarzem Wasyl Tupałowicz Regestra wojska zaporoż. , wydał Bodiański, str. 188, Jednakże w 1651 r. wojska kor. chwilowo zajmują znowu Lińce, ale wypiera je stąd Neczaj, który wkrótce ginie pod Krasnem Dzien. Oświecima. R. 1660, po zwycięstwie pod Słobodyszczami, też wojska kor. znowu L. , jak i inne miasteczka ukraińskie, zajmują i z kozakami, jak mówi Jemiołowski, wespół spokojnie zostają. Dispositio hiberny etc. rkpsm. Samuel Karol ks. Korecki umarł w 1651 r. bezpotomny i ostatni z rodu, i cała jego fortuna spadla na Samuela Leszczyńskiego, wojewodzica derpskiego, urodzonego z ks. Koreckiej, siostry jego stryjecznej a córki sławnego w dziejach wojownika ks. Samuela Koreckiego. Jakoż, widzimy, że tenże Samuel Leszczyński, wojewodzie derpski, starościc dubiński, r. 1651 intromituje się do dóbr Korca, Międzyrzecza etc. na Wołyniu, a na Ukrainie do Biłołówki, Hubina, Kalnika, Iliniec i Pariówki i t. d. archiw. w Horodnicy ks. Koreckich. Wszelako wkrótce potem Ilińce są już własnością Stefana Czarnieckiego, który w 1664 r. , w miesiącu czerwcu, w zamku białocerkiewskim, wydaje dokument Pawłowi Teterze Morzkowskiemu, hetmanowi wojsk zaporoskich J. K. Mości, kwitujący tegoż summy 12000 zł. za komutacyą dóbr Iliniec na Steblów, z tym wszakże dodatkiem, że jeżeli Tetera nie wyjedna dla siebie aprobaty na sejmie na posiadanie Steblowa, to w takim razie Czarniecki odda mu sumę równą, a sam wróci do posiadania Iliniec archiw. w Lipówce Piaseszyńskich, Rościszewskich. Jakoż mamy ślad, że Tetera starał się na sejmie w 1665 r. o aprobatę na Steblów Instrukcya dana Iskrzyckiemu na sejm 1665 r. , w zb. Konst. Swidzińskiego. Tymczasem, jak wiadomo, Stef. Czarniecki zdobył był w 1664 r. Steblów na Kozakach i oddał go na łup Tatarom, a w 1665 r. w miesiącu styczniu sam życie stargane twardą żołnierką zakończył we wsi Sokołówce w pow. złoczowskim, trzy mile od Brodów. Anonim Raczyńskiego powiada, że Czarniecki, przybywszy do wioski Sokołówki, słabieć począł, do mizernej wniesiony chatki, pytał się ozy daleko jeszcze do Dubna Istotnie, chciał on zdążyć do Dubna, czyli dzisiejszej Dubienki w gub. lubelskiej, pow. hrubiesz. , posiadanej podówczas jako ststwo przez Władysława Leszczyńskiego, podkomorz. brześciańskiego ob. Księga pam. Michałow. , str. 812 a stryja Sa

Lińce