r. sprzedali je, zostawiwszy sobie tylko folw. Poszwagry. Do L. należy kilka innych fol warków; jeden większy Leonówka z 2piętro wą stajnią. Ziemia wyborna, łąki nadrzeczne, las sosnowy. Dziedzic L. major Aleksander Korybut Daszkiewicz ulepszył wiele uprawę roli. Por. Kurtowiany. J. Godl. Likucie, folw. , pow. szawelski, par. szawkiańskiej, 8 włók ziemi; należy do Władysła wa Jankiewicza. J. G. Likusy 1. Lykusen al. Likssen, wieś na Warmii dok. Lyckusen, Lykkosen, pow. ol sztyński, st. poczt. Olsztyn. L. należały da wniej do kapituły warmińskiej. Ciekawy jest przywilej erekcyjny tej wsi; pokazuj bowiem, że często nowe osady brały nazwę od założy cieli. 1 marca 1356 r. zapisuje kapituła warm. wiernemu Likusowi 24 włók na prawie chełm. celem założenia osady, mającej się tak nazy wać jak założyciel Contulimus Meli nostro Lyckusen XX mansos et IIII mansos ad villam Jure Culmensi locandam ac eodem nomine Lykusen nominandam. Do sołectwa mają należyć 3 wolne włóki, mniejsze sądownictwo i trzecia część kar od większego sądownictwa; nadto przysługuje sołtysowi prawo rybołóstwa w jeziorze Aucul, t. j. Okole na potrzebę stoło wą. Od reszty włók będą posiadacze po 7 wol nych latach płacili pół grzywny i po 2 kary od włóki na gody. Ob. Cod. dipl. Warm. II, str. 234. R. 1656 donosi urzędowa lustracya, że w L. było wtedy 24 wł. , między temi jedna pusta, 1 sołtys, 6 gburów, 1 karczma. Czynsz wynosił 40 kur, 20 gęsi i 10 flor. R. 1857 było tu 144 mk. 2. L. , niem. Likussen, dok. Lickkawsen, wś, pow. niborski, przy granicy pow. ostródzkiego, w tak zwanych starych, po większej części polskich luterskich Prusach, przez polskich osadników założona i trzymana. R. 1372 Winryk von Kniprode, mistrz w. krzyżacki, nadaje Likusowi i Kulnikowi 10 włók nad Brzezinkiem na prawie pomezańskiem. R. 1600 W. i M. Likusy mają samą ludność polską. Ob. Kętrz. , Ludność polska w Prusiech, str. 339. Kś. F. i Fr. Lilańce, wś rząd. , pow. lidzki, 4 okr. adm. , od Lidy o w. 42, od Wasiliszek w. 23 1 3, dm. 12, mk. 88 katol. 1866. Lilejki 1. zaśc. nad jez. Tojła, pow. święciański, 2 okr. adm. , o 14 w. od Święcian; 2 dm. , 22 mk. katol. 1866. 2. L. , wś, pow. święciański, 3 okr. adm. , o 37 w. od Swięcian, 14 dm. . 73 mk. katol, 4 izr. 1866. Lilejkiany, wieś, pow. rossieński, parafia teneńska. Lilia, tak nazywają niektórzy Gilią, północną spławną odnogę rzeki Niemna przy ujściu. Dla uzupełnienia nadmieniamy tu jeszcze, że L pierwotnie nie była spławna; stąd statki daleką musiały odprawiać podróż przez Rusę i niebezpieczną zatokę Kurońską do Królewca. Ale między r. 1613 1616 przekopano od wsi Sköpen począwszy aż do wsi Lappienen kanał nowy Gilią zwany, który jest 2 1 4 mili długi. Starą zaś Gilią zatamowano groblami. Odtąd Nowa Gilia stanowi dla statków kupieckich główną drogę komunikacyjną. Niziny między Gilią a Rusą położone są wprawdzie od wylewów tych rzek zabezpieczone mocnemi groblami, stoją jednak otworem wielkim powodziom ze strony zatoki Kurońskiej. I po lewej stronie Gilii ciągną się groble 7 mil długie, nie są jednak dość wysokie, by całkiem zabezpieczyć niżej położone części owej okolicy. Przed ujściem odłącza się od Gilii jeszcze jedna odnoga pod wsią Tawellningken, która pod wsią Tawe uchodzi także do zatoki Kurońskiej. Ob, Weiss Preuss. Littauen und Masuren, II, 44. Ob. Gilia. Por. Kuronowie pruscy. Kś. F. i Fr. Liliendorf niem. , ob. Sławsk Wielki. Lilienhain niem. , leśnic. , pow. krotoszyński, 1 dom, 6 mk. , należy do dom. Pogorzeli. Lilienhecke niem. , wś włośc. , pow. złoto wski, 422 mr. ziemi, 76 bud. , 43 dm. , 58 katol. , 188 ewang. , szkoła. Parafia Sypniewo, poczta Więcbork. Ks. F. Lilienthal niem. , 1367 r. Poswetne, 1379 Poswante, 1481 Widawe al. Lilienthal, wś, pow. wrocławski, par. Protach. Lilienthal niem. , wś, pow. braniewski, st. p. Lindenau. Lilikawe al. Lilikowe niem. , wś, pow. mielicki, par, Mielice. Liliopol, wś, pow. kutnowski, gm. i par. Dąbrowice, par. ewang. w Przedczu; ma dm. 7, mk. 219, gruntu mr. 221. Szkoła elementarna ewang. od 3ch lat nie ma nauczyciela z powodu szczupłego uposażenia. W 1827 r. wś rząd. ma 11 dm. , 94 mk L. powstał na gruntach należących do dóbr rządowych Kłodawa ob. . Liliowej przełęcz w Tatrach nowotarskich, łącząca Skrajną Turnię z Beskidem 1977 m. szt. gen. , a tworząca przejście z doliny Gąsie nicowych Stawów Podhale nowotarskie do doliny Cichej Podhale liptowskie. Ważną ona jest we względzie geologicznym, gdyż granit spoczywa tutaj na wapieniu, ten na granicie Skrajnej Turni. To samo widzieć można w do linie Cichej na przestrzeni milę długiej aż do góry Kondratowej czyli Czerwonego Wierchu Kondrackiego. Nazwę nosi od obficie tam ro snącego zawilca alpejskiego Anemone alpina L. . Przełęcz ta przedstawia się jako na 33 m. szeroka, bujną trawą porosła równinka. Wzniesienie 1934. 4 m. Zejszner, 1925, 9 m. Kreil, 1948. 77 m. Janota. Br. G. Liliszken niem. , wś, pow. kłajpedzki, st. poczt. Aglonen. Liliszki 1. wś, pow. rossieński, par. bo Likucie Likucie Likusy Lilańce Lilejki Lilejkiany Liliendorf Lilienhain Lilienhecke Lilienthal Lilikawe Liliopol Liliszken Liliszki